ของผม ทำมา 8 ปีแล้วครับ เหตุผลก็มีประมาณนี้
1. เสียดายเงินเดือน---- ตอนแรกๆที่ทำงานผมเริ่มเงินเดือน 5,900 ตอนปี 2555 ใช่ครับ เงินเดือนนี้จริงๆ เป็นลูกจ้างชั่วคราวรายเดือน และทำได้สัก 1 ปี ผมก็ได้บรรจุ เงินเดือน 14,000 แล้วก็บ่นๆ ทำๆ มาเรื่อยๆ จนตอนนี้ 27,350 บาท เลยแอบเสียดาย เงินขนาดนี้ ต่างจังหวัด หายากมานะครับ เลยตัดสินใจอยู่
2. เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น--- เมื่อก่อนผมชอบขอความเห็นใจว่าเราทำงานหนักกว่าคนอื่น งานเยอะกว่าคนอื่น ไม่แปลกหากจะงานออกมามีตำหนิบ้าง แต่ก็โดนว่าเป็นข้ออ้างมาตลอด ด่าประจำ ปรับไปตามเขาด่ามาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ก็ยังมีให้ด่า แรกๆผมก็น้อยใจนะว่าด่าอะไรนักหนา งานเราปรับปรุงจนไม่รู้จะปรับไงละ เหลือแค่เพิ่มเวลาในหนึ่งวันมีสัก 30 ชั่วโมงละมั้ง ถึงจะดีกว่านี้เพราะว่างานผมมันจำกัดด้วยเงื่อนไขเวลา และปริมาณงานที่เจอผม ทำคูณสอง (เมื่อก่อนคูณสี่ แต่สามปีให้หลังมานี้มีการปรับโครงสร้างเลยลดลง) โอกาสจะทำให้ทันเวลาเหมือนคนอื่นที่ตำแหน่งคล้ายๆกันยากมากๆ และเคยร้องขอไปแล้ว เขาไม่ปรับเปลี่ยนหาคนมีแบ่งไปแน่ๆ ผมเลยสังเกตุได้ว่าจริงๆ เขาด่าเอามันเฉยๆ เรื่องส่วนตัวเรา เรื่องบ้านเรา เรื่องสัตว์เลี้ยงเรา เขาก็เอามาตำหนิเราได้ กลายเป็นเรื่องคนหนักกว่าผมก็มี แต่เขาไม่ด่าอ่ะ พวกเขาเด็กเขา พอเริ่มเข้าใจว่าเขาเป็นคนแบบนี้ แล้วเราเปลี่ยนเขาไม่ได้ ก็ทำหูทวนลมไป ด่ามาน้อมรับหมด ทำในส่วนที่พิจารณาแล้วว่าทำได้ก็ปรับไป อันใหนเวอร์วังอลังการไป เช่น ไม่ต้องนอน เอาที่นอนมานอนที่ทำงานเลย ทำให้เสร็จ อันนี้ปล่อยเขา กะว่าไม่ทันไปขอความช่วยเหลือส่วนกลางส่งคนมาช่วยเป็นเรื่องๆไปดีกว่า จะได้กระทบคนอื่นด้วย ไม่อยากให้เป็นเอางานเราไปทำความลำบากให้คนอื่น เลยทำให้ตอนนี้พออยู่ได้
3. ยังไม่มีธุรกิจของตัวเอง---- คือถ้าต้องได้ออกจากงาน คงไม่สมัครงานที่ใหนต่อแล้ว อยากทำของตัวเลย ทำให้ตอนนี้ก็ทำธุรกิจไปด้วย ทำฟาร์มทำสวน ไปด้วยระหว่างที่ทำงานประจำ อาจจะมีประสบการณ์จากเจ้งไปหลายอันแล้ว ทำให้เราคิดเยอะขึ้น ตอนนี้กำลังก่อร่างสร้างตัว คิดว่าสักห้าปีคงสร้างรายได้แน่ๆ ช่วงนี้ถ้ามีเงินเดือนกิน ล้มก็คงไม่เจ็บมากมีเงินสำรอง ถ้าออกมาทำเลยล้มไปเจ็บหนักแน่ๆ พ่อแม่ไม่ทำอาชีพอะไรด้วย เดียวลำบากเอา
4. ความเคยชิน--- ตอนนี้เริ่มชินกับการตื่นมาขี่รถไปทำงาน ช่วงหยุดยาวเคยเซ็งไม่รู้ทำไม ที่ใหนได้ มันชินกับการมาทำงานซะแล้ว
5. หนี้สินที่ยังมีอยู่----- อันนี้คงหลายคนเป็นเหมือนกัน ฮาๆๆๆๆ ก็เหลืออีกแสนห้าครับ ไม่เยอะเท่าไหร่ สักสองสามปีคงหมด
*******************************************************************************************************
สำหรับผมคงมีประมาณนี้ ท่านอื่นละครับ อยู่กันยาวๆนี้ อะไรคือสิ่งที่ทำให้อยู่ต่ออยู่ทนครับ แชร์ประสบการณ์กันครับ ขอบคุณครับ
อยากขอไอเดียร์และแชร์ประสบการณ์ ของคนที่ไม่เปลี่ยนที่ทำงาน มาตั้งแต่ 5 ปี ขี้นไปว่าท่าน รับมือกับกับสิ่งต่างๆ อย่างไร
1. เสียดายเงินเดือน---- ตอนแรกๆที่ทำงานผมเริ่มเงินเดือน 5,900 ตอนปี 2555 ใช่ครับ เงินเดือนนี้จริงๆ เป็นลูกจ้างชั่วคราวรายเดือน และทำได้สัก 1 ปี ผมก็ได้บรรจุ เงินเดือน 14,000 แล้วก็บ่นๆ ทำๆ มาเรื่อยๆ จนตอนนี้ 27,350 บาท เลยแอบเสียดาย เงินขนาดนี้ ต่างจังหวัด หายากมานะครับ เลยตัดสินใจอยู่
2. เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น--- เมื่อก่อนผมชอบขอความเห็นใจว่าเราทำงานหนักกว่าคนอื่น งานเยอะกว่าคนอื่น ไม่แปลกหากจะงานออกมามีตำหนิบ้าง แต่ก็โดนว่าเป็นข้ออ้างมาตลอด ด่าประจำ ปรับไปตามเขาด่ามาเรื่อยๆ จนทุกวันนี้ก็ยังมีให้ด่า แรกๆผมก็น้อยใจนะว่าด่าอะไรนักหนา งานเราปรับปรุงจนไม่รู้จะปรับไงละ เหลือแค่เพิ่มเวลาในหนึ่งวันมีสัก 30 ชั่วโมงละมั้ง ถึงจะดีกว่านี้เพราะว่างานผมมันจำกัดด้วยเงื่อนไขเวลา และปริมาณงานที่เจอผม ทำคูณสอง (เมื่อก่อนคูณสี่ แต่สามปีให้หลังมานี้มีการปรับโครงสร้างเลยลดลง) โอกาสจะทำให้ทันเวลาเหมือนคนอื่นที่ตำแหน่งคล้ายๆกันยากมากๆ และเคยร้องขอไปแล้ว เขาไม่ปรับเปลี่ยนหาคนมีแบ่งไปแน่ๆ ผมเลยสังเกตุได้ว่าจริงๆ เขาด่าเอามันเฉยๆ เรื่องส่วนตัวเรา เรื่องบ้านเรา เรื่องสัตว์เลี้ยงเรา เขาก็เอามาตำหนิเราได้ กลายเป็นเรื่องคนหนักกว่าผมก็มี แต่เขาไม่ด่าอ่ะ พวกเขาเด็กเขา พอเริ่มเข้าใจว่าเขาเป็นคนแบบนี้ แล้วเราเปลี่ยนเขาไม่ได้ ก็ทำหูทวนลมไป ด่ามาน้อมรับหมด ทำในส่วนที่พิจารณาแล้วว่าทำได้ก็ปรับไป อันใหนเวอร์วังอลังการไป เช่น ไม่ต้องนอน เอาที่นอนมานอนที่ทำงานเลย ทำให้เสร็จ อันนี้ปล่อยเขา กะว่าไม่ทันไปขอความช่วยเหลือส่วนกลางส่งคนมาช่วยเป็นเรื่องๆไปดีกว่า จะได้กระทบคนอื่นด้วย ไม่อยากให้เป็นเอางานเราไปทำความลำบากให้คนอื่น เลยทำให้ตอนนี้พออยู่ได้
3. ยังไม่มีธุรกิจของตัวเอง---- คือถ้าต้องได้ออกจากงาน คงไม่สมัครงานที่ใหนต่อแล้ว อยากทำของตัวเลย ทำให้ตอนนี้ก็ทำธุรกิจไปด้วย ทำฟาร์มทำสวน ไปด้วยระหว่างที่ทำงานประจำ อาจจะมีประสบการณ์จากเจ้งไปหลายอันแล้ว ทำให้เราคิดเยอะขึ้น ตอนนี้กำลังก่อร่างสร้างตัว คิดว่าสักห้าปีคงสร้างรายได้แน่ๆ ช่วงนี้ถ้ามีเงินเดือนกิน ล้มก็คงไม่เจ็บมากมีเงินสำรอง ถ้าออกมาทำเลยล้มไปเจ็บหนักแน่ๆ พ่อแม่ไม่ทำอาชีพอะไรด้วย เดียวลำบากเอา
4. ความเคยชิน--- ตอนนี้เริ่มชินกับการตื่นมาขี่รถไปทำงาน ช่วงหยุดยาวเคยเซ็งไม่รู้ทำไม ที่ใหนได้ มันชินกับการมาทำงานซะแล้ว
5. หนี้สินที่ยังมีอยู่----- อันนี้คงหลายคนเป็นเหมือนกัน ฮาๆๆๆๆ ก็เหลืออีกแสนห้าครับ ไม่เยอะเท่าไหร่ สักสองสามปีคงหมด
*******************************************************************************************************
สำหรับผมคงมีประมาณนี้ ท่านอื่นละครับ อยู่กันยาวๆนี้ อะไรคือสิ่งที่ทำให้อยู่ต่ออยู่ทนครับ แชร์ประสบการณ์กันครับ ขอบคุณครับ