แม่เราทิ้งเรากับน้องไปตั้งแต่เราอายุ 10ขวบ  เพื่อที่จะไปแต่งงานใหม่กับผัวคนปัจจุบัน พ่อเราเป็นคนเลี้ยงเรากับน้องมา และสั่งห้ามไม่ให้เจอและคุยกับแม่อีก แต่เราไม่ฟังเลยแอบขโมยโทรศัพท์โทรหาแม่บ่อยๆ จนเราอายุ 14 เราตัดสินใจออกไปทำงานกินนอนที่ร้าน ทำให้เราได้เจอแม่ง่ายขึ้น ทุกๆเทศกาลก็จะได้เจอแม่ จนเราอายุ 16 แม่นัดว่าเข้าพรรษานี้จะไปหาแต่แล้วก็ไม่มา ฝากลุงอีกคนเอาขนมเทียนมาให้แทน และก็นักเราและก็ไม่มานับหลายครั้ง จนเราแอบน้อยใจว่าทำไมไม่มา และมีช่วงหนึ่งร้านที่เราทำงานอยู่เกิดหยุด เราจึงมีโอกาศกลับบ้าน เราเลยกลับบ้านด้วยไม่บอกแม่ แต่ว่าบ้านเรากับบ้านเพื่อใกล้กันเราตัดสั้นใจไปบ้านเพื่อนก่อน จากนั้นแม่เราโทรมาถามว่าเราอยู่ไหน เราเลยตอบอยู่บ้านเพื่อนเดียวไปหา แม่เราเงียบไปสักพัก แล้วตอบว่ามาสิ เราและเพื่อนเลยชวนกันไปบ้านเรา พอถึงเพื่อนเราเลยสะกิด ให้เราดูที่ท้องแม่ พบว่าแม่กำลังท้องแต่ไม่กล้าบอกเรา ตอนนั้นเราน้อยใจมากเกือนจะร้องไห้ออกมาเพราะความที่ว่ากลัวเค้าจะไม่รักเราแล้วเพราะกำลังมีลูกใหม่ เราเลยบอกกับแม่ว่าเพื่อนเรารีบกลับเรากลับก่อน จากนั้นเราก็อึ้งและเงียบจนร้องไห้ออกมา เราเลยไม่โทรหาแม่อีกเลย แม่เลยจึงมักเป็นฝ่ายโทรกาเราก่อน และเวลาโทรมา เรามักจะตอบสั้นไปคุยสัก 2-3ประโยคแล้วขอวาง จากนั้นเราก็โดนเพื่อนล้อทุกวันว่าเราเป็นหมาหัวเน่า เราเลยร้องไห้ทุกวัน และเวลาก็ผ่านไป ยายเรามาหาเราและมาพูดว่าน้องเราคลอดแล้วนะ เป็นผู้หญิงด้วยจมูกนี้เหมือนพ่อเค้าเลย  ตอนนั้นเราไม่สนใจ คิดในใจว่ามาเยาะเย้ยเราถึงที่เลยหรอ  จากนั้นเพื่อนเราเลยมาบอกว่าคนคลอดลูกใหม่ๆไม่ควรเครียดนะ เราเลยห่วงสุขภาพแม่เราตัดสินใจโทรหา และถามว่าออกโรงบาลยังจะได้ไปเยี่ยม แม่เลยตอบว่าออกแล้ว เราไม่ได้ไปเยี่ยมแต่กลับไปเยี่ยมที่บ้านเอา จากนั้งเราเลยเปิดใจรักน้องเพราะว่าเกิดมาจากท้องเดียวกัน จนเวลาผ่านมาถึงปัจจุบัน เราอายุ 22 น้องอายุ 5ขวบ แฟนคนปัจจุบันของเราซื่อเราไม่เรียกพ่อเพราะเรามีพ่อของเราอยู่แล้วจึงไม่สามารถเรียกคนอื่นว่าพ่อได้ เขามีธุระจำเป็นต้องกลับไปอยู่จีน จากนั้นเวลาผ่านไป เราโทรหาแม่มักติดสาย ปกติแม่จะโทรหาเรา2วัน1ครั้ง แต่ตอนนี้เป็น4วัน1ครั้ง สึกมันทำให้เราน้อยใจปกติอยู่แล้ว แล้วที่นี้แฟนใหม่แม่เรากิดนอกใจแม่ขึ้นมาบอกจะแต่งงานใหม่ ถ้าเกิดแม่เราไม่ไปอยู่จีนด้วย ซึ้งทำให้แม่เราเครียดหนักมาจึงโทรมาปรึกษาเรา เราซึ้งรู้ว่าแม่อยากไปอยู่กะเขาอยู่ตั้งแต่แระอยู่แล้วแต่มันติดที่เรากับน้องชายอีกคนเขาเลยยังไม่ไป เราเลยตอบว่าแล้วแต่แม่ เพราะถ้าหากบอกว่าไม่ให้ไปใจแม่ก็อยากไปอยู่ดี แต่ถ้าหากให้ไป เราก็รู้สึกเหมือนแม่ทิ้งเราเป็นครั้งที่2  เราเลยบอกว่าถ้าไปเราอาจจะไม่ได้เจอแม่อีกเพราะยังไงเราก็คงไม่ไปจีนอยู่แล้ว เพราะไม่ใช่บ้านเรา พ่อเราก็ยังอยู่ที่นี้ ผู้ชายคนนั้นยื่อข้อเสนอถ้าเกิดแม่เราไปอยู่จีนกับเขาก็จะไม่แต่งงานใหม่ แต่ถ้าไม่ไปก็จะแต่ง เรรบอกว่า ถ้าไปอยู่จีบกับเขาคนที่เป็นยาทแท้ๆของแม่มีแค่น้องคนเดียวคนอื่นก็คือยาทผัวแม่หมดส่วนถ้าเลือกอยู่ไทยแม่ยังมียาทพี่น้องและพวกเราเราจะดูแลแม่กับน้องเอง เเม่เราเลยเลือกอยู่ไทย แต่ก็ยังร้องไห้เสียใจผอมลงเยอะมากไม่ยอมกินข้าว แล้วก็เพ้อโพสรูปเค้าลงในเฟสบุ๊คตลอดเวลา ซึ้งทำให้เรารู้สึกไม่โอเคร เราก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเหมือนกันตอนนี้ ไม่อยากคุยกะแม่ เสียใจ อยากร้องไห้ น้อยใจแม่ มันมารวมกันหมด เราควารทำไงดี คิดยังไงดีถึงจะทำให้นู้สึกดีกับแม่มากขึ้น