สวัสดีค่ะ มีเรื่องที่ทุกข์ใจ และเสียใจมากๆ อยากแบ่งปันพูดคุยกับทุกคนค่ะ ขออณุญาตเริ่มล่าให้ทุกคนฟังนะคะ
(แพ้ยาขั้นรุนแรง ด้วยโรคที่พ่อเป็นคือหอบหืด ซึ่งเป็นกลุ่มเสี่ยงกับยาตัวนี้)
ช่วงเช้าเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2563 พ่อก้มตัวลงแล้วเส้นมันเป็นอะไรสักอย่าง ทำให้พ่อนั่งลงกับพื้นขยับตัวไม่ได้ประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นพ่อก็นอนทั้งวันลุกไปไหนไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ พอช่วงเย็นพ่อเเริ่มเดินได้ (แต่ไม่หายปวด) แม่จึงพาพ่อไปฉีดยาที่คลินิคแถวบ้าน หลังจากไปฉีดยา กลับบ้านมา 10-15 นาที พ่อเกิดอาการใบหน้าเขียวช้ำ น้ำลายออกปาก ช็อกหมดสติ หัวใจเต้นช้าลง และหยุดหายใจไป แต่ในขณะนั้นก็ทำ cpr ตลอด จนกระทั่งรถโรงพยาบาลมา แต่พ่อหยุดหายใจไปแล้ว จนถึงโรงพยาบาล ทำการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า ชีพจรจึงกลับมา รวมแล้วพ่อหยุดหายใจไปนานประมาณ 25 นาที จึงส่งตัวเข้าโรงพยาบาลประจำจังหวัด และรักษาตัวอยู่
ระยะช่วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่วันนั้น พ่อลืมตาได้สองข้าง แต่เหม่อ มีขยับตัว รู้สึกเจ็บเวลาแทงเข็ม แต่ไม่สามารถตื่นพูดคุย มองหน้าเราได้ นอนติดเตียง แต่อาการดีขึ้นจากวันแรกๆที่เข้ามา ทุกคนดีใจมากๆ เพราะเห็นว่าอาการพ่อดีขึ้น ทั้งญาติ เพื่อน ทุกคน ต่างภาวนา ต่างสวดมนต์ ทำทุกวิธีที่สามารถทำได้ ให้พ่อคืนกลับมา
แต่ตอนนี้ จนถึง วันที่ 6 กรกฎา 2563 เป็นเวลา 1 เดือน3 วัน ที่พ่อนอนติดเตียง ไม่ได้พูดคุยกับใคร พ่อดูทรุด หมอบอกว่าสมองพ่อมีแผลมีรอยในสมองทำให้เกิดคลื่นชัก และตอนนี้พ่อมีไข้ 40 องศา หนาวสั่น เหนื่อยง่าย ตัวบวม เนื่องจากตับและไต ไม่ค่อยทำงาน ฉี่เป็นสีเหลืองเข้มออกส้ม หน้าและตัวบวม เรียกไม่ตอบสนองเลย มีขยิบๆตาบ้างเล็กน้อย มากๆ อาการพ่อตอนนี้ 50 50 คุยกับหมอแล้วว่าจะให้แทงเข็มที่เส้นเลือดดำเพราะพ่อหาเส้นเลือดให้ยาไม่เจอเพราะตัวบวม แต่ก็เสี่ยงที่จะเสียเลือดมากจนเสียชีวิต
ตอนนี้พ่อดูแย่ลงมาก ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง ด้วยตัวยาที่แพ้ ด้วยการให้ยาหลายตัว การหยุดหายใจคลื่นชัก ทุกอย่างรวมกันไปหมด ทุกครั้งที่เราเข้าไปหาพ่อ เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเรียกพ่อให้ตื่น พูดคุยสิ่งที่เจอในชีวิต ให้พ่อฟัง แต่พ่อไม่สามารถตื่นขึ้นมามองหน้าเราตอบสนองกับสิ่งที่เราพูดคุยไปได้ ไม่สามารถบอกรัก กอด หรือให้แกอยู่กับเราจนเราแต่งงานมีลูกมีครอบครัวได้เลย
*อยากฝากทุกคนให้คิดรักครอบครัวมากๆนะคะ ซึ่งถ้ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้เลย เราไม่เคยบอกรักพ่อ ไม่เคยกอดพ่อ ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อ ด้วยเราเขิลอาย เราไม่ใช่ครอบครัวที่บอกรักกอดกันทุกวัน และพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด เรารักพ่อมาก แต่เราไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นเลย จึงเป็นตราในใจตอนนี้ว่า ทำไมตอนนั้นไม่ทำ ทำไมตอนนั้นไม่ดูแลให้ดี ทำไมเราไม่คุยกันมให้มากๆ ทำใมใบหน้ายิ้มแย้มเสียงหัวเราะตอนนั้นมันหายไป อยากย้อนกลับให้สิ่งเหล่านั้นคืนมา อยากนั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา อยากกอด อยากดูแลท่าน แต่ตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้*
***ตอนนี้พ่อยังอยู่นะคะ แต่อาการน่าเป็นห่วง 50 50 มีโอกาสที่จะจากเราไปเมื่อไหร่ก็ได้ หรือแม้พ่อกลับมารักษาได้ แต่พ่อก็ไม่หายขาด พ่อต้องนอนติดเตียง ตอนนี้รักษาอาการแบบวันต่อวันไม่สามารถบอกอะไรได้เลย***
อยากถามทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
เคยสูญเสียคนในครอบครัว คนที่รัก บ้างไหม แล้วมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหม การแพ้ยาขั้นรุนแรงแบบพ่อ
แล้วทำใจอย่างไร ? คิดแบบไหน ? ตอนนี้ทุกวันที่เราไปโรงพยาบาลจิตตก ร้องไห้และเก็บมาคิดตลอด ขอให้ทุกคนแนะนำทีนะคะ ในขณะที่พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป ขอบคุณทุกคนนะคะ
มีใครเจอเหตุการณ์สูญเสียคนในครอบครัวบ้าง แล้วทำใจอย่างไรคะ?
(แพ้ยาขั้นรุนแรง ด้วยโรคที่พ่อเป็นคือหอบหืด ซึ่งเป็นกลุ่มเสี่ยงกับยาตัวนี้)
ช่วงเช้าเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2563 พ่อก้มตัวลงแล้วเส้นมันเป็นอะไรสักอย่าง ทำให้พ่อนั่งลงกับพื้นขยับตัวไม่ได้ประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นพ่อก็นอนทั้งวันลุกไปไหนไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ พอช่วงเย็นพ่อเเริ่มเดินได้ (แต่ไม่หายปวด) แม่จึงพาพ่อไปฉีดยาที่คลินิคแถวบ้าน หลังจากไปฉีดยา กลับบ้านมา 10-15 นาที พ่อเกิดอาการใบหน้าเขียวช้ำ น้ำลายออกปาก ช็อกหมดสติ หัวใจเต้นช้าลง และหยุดหายใจไป แต่ในขณะนั้นก็ทำ cpr ตลอด จนกระทั่งรถโรงพยาบาลมา แต่พ่อหยุดหายใจไปแล้ว จนถึงโรงพยาบาล ทำการกระตุ้นด้วยไฟฟ้า ชีพจรจึงกลับมา รวมแล้วพ่อหยุดหายใจไปนานประมาณ 25 นาที จึงส่งตัวเข้าโรงพยาบาลประจำจังหวัด และรักษาตัวอยู่
ระยะช่วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่วันนั้น พ่อลืมตาได้สองข้าง แต่เหม่อ มีขยับตัว รู้สึกเจ็บเวลาแทงเข็ม แต่ไม่สามารถตื่นพูดคุย มองหน้าเราได้ นอนติดเตียง แต่อาการดีขึ้นจากวันแรกๆที่เข้ามา ทุกคนดีใจมากๆ เพราะเห็นว่าอาการพ่อดีขึ้น ทั้งญาติ เพื่อน ทุกคน ต่างภาวนา ต่างสวดมนต์ ทำทุกวิธีที่สามารถทำได้ ให้พ่อคืนกลับมา
แต่ตอนนี้ จนถึง วันที่ 6 กรกฎา 2563 เป็นเวลา 1 เดือน3 วัน ที่พ่อนอนติดเตียง ไม่ได้พูดคุยกับใคร พ่อดูทรุด หมอบอกว่าสมองพ่อมีแผลมีรอยในสมองทำให้เกิดคลื่นชัก และตอนนี้พ่อมีไข้ 40 องศา หนาวสั่น เหนื่อยง่าย ตัวบวม เนื่องจากตับและไต ไม่ค่อยทำงาน ฉี่เป็นสีเหลืองเข้มออกส้ม หน้าและตัวบวม เรียกไม่ตอบสนองเลย มีขยิบๆตาบ้างเล็กน้อย มากๆ อาการพ่อตอนนี้ 50 50 คุยกับหมอแล้วว่าจะให้แทงเข็มที่เส้นเลือดดำเพราะพ่อหาเส้นเลือดให้ยาไม่เจอเพราะตัวบวม แต่ก็เสี่ยงที่จะเสียเลือดมากจนเสียชีวิต
ตอนนี้พ่อดูแย่ลงมาก ด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง ด้วยตัวยาที่แพ้ ด้วยการให้ยาหลายตัว การหยุดหายใจคลื่นชัก ทุกอย่างรวมกันไปหมด ทุกครั้งที่เราเข้าไปหาพ่อ เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเรียกพ่อให้ตื่น พูดคุยสิ่งที่เจอในชีวิต ให้พ่อฟัง แต่พ่อไม่สามารถตื่นขึ้นมามองหน้าเราตอบสนองกับสิ่งที่เราพูดคุยไปได้ ไม่สามารถบอกรัก กอด หรือให้แกอยู่กับเราจนเราแต่งงานมีลูกมีครอบครัวได้เลย
*อยากฝากทุกคนให้คิดรักครอบครัวมากๆนะคะ ซึ่งถ้ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้เลย เราไม่เคยบอกรักพ่อ ไม่เคยกอดพ่อ ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อ ด้วยเราเขิลอาย เราไม่ใช่ครอบครัวที่บอกรักกอดกันทุกวัน และพ่อเป็นคนไม่ค่อยพูด เรารักพ่อมาก แต่เราไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นเลย จึงเป็นตราในใจตอนนี้ว่า ทำไมตอนนั้นไม่ทำ ทำไมตอนนั้นไม่ดูแลให้ดี ทำไมเราไม่คุยกันมให้มากๆ ทำใมใบหน้ายิ้มแย้มเสียงหัวเราะตอนนั้นมันหายไป อยากย้อนกลับให้สิ่งเหล่านั้นคืนมา อยากนั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตา อยากกอด อยากดูแลท่าน แต่ตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้*
***ตอนนี้พ่อยังอยู่นะคะ แต่อาการน่าเป็นห่วง 50 50 มีโอกาสที่จะจากเราไปเมื่อไหร่ก็ได้ หรือแม้พ่อกลับมารักษาได้ แต่พ่อก็ไม่หายขาด พ่อต้องนอนติดเตียง ตอนนี้รักษาอาการแบบวันต่อวันไม่สามารถบอกอะไรได้เลย***
อยากถามทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้
เคยสูญเสียคนในครอบครัว คนที่รัก บ้างไหม แล้วมีใครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหม การแพ้ยาขั้นรุนแรงแบบพ่อ
แล้วทำใจอย่างไร ? คิดแบบไหน ? ตอนนี้ทุกวันที่เราไปโรงพยาบาลจิตตก ร้องไห้และเก็บมาคิดตลอด ขอให้ทุกคนแนะนำทีนะคะ ในขณะที่พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป ขอบคุณทุกคนนะคะ