เริ่มแรกเลย เรากับสามี คบกันมา 2ปีก็แต่งงานเลย เพราะเราคิดว่า เราน่าจะผ่านอะไรกันมาพอสมควร
แต่งงานไปสักพักมีปัญหาเรื่อง sex คือเคยคุยกัน ว่า เค้าไม่ค่อยจะมีอะไร แต่งงานแรกๆก็ 2ครั้ง/สัปดาห์ และถ้าเราเป็นคนจะเริ่ม ถ้าเค้าไม่ต้องการ เค้าจะพูดจาแย่ๆ เช่น ทำไมต้องมีอะไรกัน ถ้าเค้าเกิดอุบัติเหตุ เกิดไม่สามารถมีอะไรได้ตลอดชีวิต เราจะทำไง หรือ พยายามพูดอะไรก็ได้ให้เรารู้สึกว่า ถ้าเราจะมีอะไรจะเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ หรือ เวลาคุยเปิดใจกันก็จะบอหว่า เครียด ไม่อยากมี 😪😪
เราก็แบบ อ่าว ..... เราต้องรับสภาพสินะ ก็ทำตัวให้เค้าเห็นว่าเออเราไม่มีอะไรกับเค้าเราอยู่ด้วยความรักก็ได้พิสูจน์ใจไป
จนโดนที่บ้านทั้ง2ฝ่าย กดดันให้มีลูก เราก็พยายามมี ก็มีติดมา 1คน ทุกคนดีใจกันมาก แต่เราก็แอบจับได้ว่าเค้าคุยกับแฟนเก่า ทั้งที่เราตั้งท้อง เราก็พยายามหลับหูหลับตา เค้าก็ขอโทษ จะไม่คุยอีก ( แต่คิดว่าทำไม่ได้ค่ะ) เพราะจากนั้นมาเราไม่เคยจับโทรเค้าอีกเลย เพราะจับได้ก็ไม่เคยยอมรับ แถมโบ้ยมาว่า ให้เราผิด
จนคลอดลูก มีลูก ค่าใช้จ่ายต่างๆ 70%เราเป็นคนจ่าย เค้าบอกว่า เค้าไม่มี พูดสั้นๆ แค่นั้นแหล่ะค่ะ แต่จริงๆ มีในบช เป็นแสน เราโชคดีหน่อยที่ทำงานที่บ้าน สถานการเงินเรียกว่าที่บ้านช่วยไว้เย่อะพอสมควร
เค้าพยายามพูดกับเราว่า ให้ เค้าจัดการเรื่องการเงินให้เราไหม เพราะเราเป็นคนใช้เงินเก่ง แต่เราปฎิเสธค่ะ เพราะ เราไม่อยากเอาเงินไว้ที่เค้าและต้องมาคอยขอจะใช้จ่ายอะไร มีอยู่วันนึง เราสั่งแพมเพิส มาตุน หมดไปหลายพัน เราแค่อยากฝึกให้เค้ารู้จักความรับผิดชอบ เราเลยบอกว่า ให้เค้าซื้อจุกนมให้ลูกแล้วกัน เพราะถึงเวลาต้องเปลี่ยน แต่ได้รับคำตอบว่า ทำไมเค้าต้องซื้อ แล้วถ้าเค้าไม่มีเงินจะทำไง เราน้ำตาไหลเลยแค่ซื้อจุกนมให้ลูกทำไมถึงทำไม่ได้ สรุป เราซื่อเองค่ะ ให้เค้าเห็นว่า ไม่ใช่เราซื้อไม่ได้ แต่แค่อยากให้เค้าหัดรับผิดชอบบ้าง ระหว่างนี้ก็มีปัญหากันมาตลอดถึงขั้นจะหย่าร้าง แต่สุดท้ายผู้ใหญ่ก็ไม่ยอม เราร้องไห้เหมือนคนเสียสติ ความอึดอัดที่เราได้รับมันอัดอั้นหลายๆเรื่อง เค้าบอกอยากมีลูก เราเลยคิดเองว่า เค้าต้องพร้อมที่จะเป็นพ่อ คงดูแลลูกได้ดี สุดท้าย ทุกอย่าง คือเราต้องรับผิดชอบ เราก็อดทนสู้กับโชคชะตามาเรื่อยๆ
จนเราเริ่มมีรายเสริมเพิ่มมาอีก แต่ดันเป็นอาชีพที่รายได้ดีเราได้รายได้แรกๆ ก็ไม่มาก หลังๆ ได้ 6หลักมาตลอด (อาชีพสุจริตนะคะ) ตอนนั้น ชีวิตครอบครัวก็ดีค่ะ เพราะ เราเป็นคนที่มีเงิน เราก็จะอยากให้ทุกคนมีความสุข จนเรามีลูกคนที่ 2 ทุกอย่างก็เหมือนจะดี จนเราคิดว่า เออเค้าคงคิดได้ ปรับปรุงตัวแล้วแหล่ะ สุดท้าย นิสัยก็ออกมาทีละอย่างค่ะ ค่าใช้จ่ายเรื่องลูก แรกๆ ก็คนละครึ่ง ตอนนี้ เหมือนผลักมาให้เราเกือบ 100%ทั้งที่ เราทั้งเลี้ยงลูก ทั้งทำงานหาเงิน เราให้แม่เรามาช่วยเลี้ยงลูกตอนคลอดแรกๆ เราให้แม่เดือนละหมื่น เค้าก็ไม่ช่วย แถมยังพูดว่า ให้ทำไม ?? แต่เรามองว่า เรายังไม่เคยตอบแทนพ่อแม่เลย ให้เค้าเป็นสินน้ำใจเผื่อเค้าอยากได้อะไรก็ซื้อ แต่สามีก็ไม่เห็นด้วยแต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะเราจ่าย
พอเค้าเห็นรายได้เราเริ่มดี เค้าก็ชวนเราซื้อบ้าน เราก็ยังไม่เห็นด้วย เพราะเราเคยบอกว่า เราจะซื้อรถก่อน เพราะลูกจะได้ไม่ลำบากกระเตงไปมา แล้วรถจะได้เอาไปทำงาน เพื่อมีรายได้มากขึ้น แต่เค้าก็เออ ออตอนที่คุยกัน จนสุดท้าย เจอบ้านที่เค้าชอบ ทำเลที่เค้าชอบ เค้าก็ตัดสินใจเลย ทั้งๆที่เราเองก็มีโซนบ้านที่เราตั้งใจจะซื้อ แต่เค้าก็ไม่สนใจ อ้างแต่ว่า มีลูกคนที่ 2แล้วไม่อยากอยู่คอนโด มันคับแคบไปสำหรับลูก (ห้อง 72ตรม.) เราก็ค้านแหล่ะค่ะ บอกงั้นเราไม่ช่วยผ่อนนะ เพราะ เราต้องหาซื้อรถ และจริงๆ เราก็มีบ้านอีกหลังที่ซื้อไว้ก่อนแต่ง แต่เป็นชื่อเรา ซึ่งแต่งงานใหม่ๆ เราเคยชวนเค้าไปอยู่ เค้าบอกไม่เอามันไกล และอย่าคิดว่าแต่งงานมา เค้าจะมาช่วยเราผ่อนบ้านนะ สาบานเลยว่า เราไม่เคยมีความคิดให้เค้ามารับผิดชอบช่วยเลย แต่การที่เค้าพูดดักคอแบบ
นี้ทำให้เราสะอึกว่าทำไมเค้าคิดแบบนี้ได้
ตอนนี้เวลามีปัญหาชอบอ้างว่า ไม่มีเงิน เพราะเค้าต้องผ่อนบ้าน (แต่ในบช.มีหลายแสน) และ ให้เรารับผิดชอบค่าเรียนลูก ทั้งๆที่ช่วงนี้เราค่าใช้จ่ายไม่พอ เพราะเราก็ได้รับผลกระทบ colvid เราบอกเค้าว่าคนละครึ่งละกันเรานึกว่าเค้าจะเห็นใจ แต่เค้าบอกว่า เราต้องจ่ายค่าเทอมรับผิดชอบทั้งหมดเหมือนเดิม
ตลอดเวลาเค้าพยายามพูดให้เราว่าให้เสียสละเพื่อครอบครัว ให้ทำเพื่อครอบครัว เราทำ สุดท้ายเรากลับรู้สึกว่า เราทำอยู่คนเดียว เรื่องลูก ให้ช่วยเลี้ยงก็ห่วงแต่โทรศัพท์ และนับวันยิ่งก้าวร้าวเพิ่มมากขึ้น ตะคอกใส่เรา ใส่ลูก คุมอารมณ์ไม่ได้ สนใจแต่โซเชี่ยล แต่เวลาเราใช้โทรศัพทเรื่องงาน เค้าจะด่าเรา แล้วบอกว่ามันใช่เวลาไหม ซึ่ง มันคืองาน เราคิดว่าเค้าควรที่จะช่วยซัพพอร์ทเลี้ยงลูกให้เราคุยงานแป็บนึง เหมือนตอนที่เค้าคุยงาน เราก็ซัพพอร์ตเค้า
เรารู้สึกอึดอัดกับพฤติกรรมการเห็นแก่ตัวของเค้า เราเริ่มรู้สึกว่า เราเสียเวลาที่จะพิสูจน์ความจริงใจ เพราะผ่านมาจะ10ปี เค้าก็ยังมองไม่เห็น ไม่เคยรักเรากับลูกมากกว่าตัวเค้าเอง ไม่เคยมีคำว่าเสียสละให้กับเราและลูก แต่มุมเค้าเวลาเค้าพูด เค้าจะบอกว่าเค้าเหนื่อยมาก เราก็งงว่า ลูก2คนเราก็เลี้ยง งานบ้านเราก็ทำ เงินเราก็หา เค้าไปทำงานที่ทำงาน งานบ้านช่วยบ้าง ลูกก็เลี้ยงได้แป็บๆก็ตะคอกตะหวาดใส่ลูก นี่คือเค้าเหนื่อยมากเลยเหรอ
พยายามคิดถึงข้อดี ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เลิกงานกลับบ้านตรงเวลา แต่มันก็เหมือนจะไม่สามารถกลบสิ่งที่เราได้รับได้อีกต่อไปแล้ว
เรื่อง sex มากสุดคือเดือนละครั้ง เคยห่างประมาณ 3-4เดือน
ตอนนี้รู้สึกว่า ไม่ต่างอะไรกับแม่เลี้ยงเดี่ยวเลยสักนิด อยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองกับลูกทั้ง 2คน แต่ก็กลัวการตัดสินใจของตัวเองว่าจะทำให้ลูกไม่มีพ่อรึเปล่า เราจะตัดสินใจถูกไหม ตอนนี้เลยได้แต่อดทนเพื่อลูกอย่างเดียวเลยค่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไงต่อไปดีคะ ควรจะอดทนเพื่อลูก หรือกลั้นใจออกมาทีเดียวเลย
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ
สามีมีพฤติกรรมแบบนี้แปลกไหมคะ และ ควรทำอย่างไรต่อไปดี???
แต่งงานไปสักพักมีปัญหาเรื่อง sex คือเคยคุยกัน ว่า เค้าไม่ค่อยจะมีอะไร แต่งงานแรกๆก็ 2ครั้ง/สัปดาห์ และถ้าเราเป็นคนจะเริ่ม ถ้าเค้าไม่ต้องการ เค้าจะพูดจาแย่ๆ เช่น ทำไมต้องมีอะไรกัน ถ้าเค้าเกิดอุบัติเหตุ เกิดไม่สามารถมีอะไรได้ตลอดชีวิต เราจะทำไง หรือ พยายามพูดอะไรก็ได้ให้เรารู้สึกว่า ถ้าเราจะมีอะไรจะเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ หรือ เวลาคุยเปิดใจกันก็จะบอหว่า เครียด ไม่อยากมี 😪😪
เราก็แบบ อ่าว ..... เราต้องรับสภาพสินะ ก็ทำตัวให้เค้าเห็นว่าเออเราไม่มีอะไรกับเค้าเราอยู่ด้วยความรักก็ได้พิสูจน์ใจไป
จนโดนที่บ้านทั้ง2ฝ่าย กดดันให้มีลูก เราก็พยายามมี ก็มีติดมา 1คน ทุกคนดีใจกันมาก แต่เราก็แอบจับได้ว่าเค้าคุยกับแฟนเก่า ทั้งที่เราตั้งท้อง เราก็พยายามหลับหูหลับตา เค้าก็ขอโทษ จะไม่คุยอีก ( แต่คิดว่าทำไม่ได้ค่ะ) เพราะจากนั้นมาเราไม่เคยจับโทรเค้าอีกเลย เพราะจับได้ก็ไม่เคยยอมรับ แถมโบ้ยมาว่า ให้เราผิด
จนคลอดลูก มีลูก ค่าใช้จ่ายต่างๆ 70%เราเป็นคนจ่าย เค้าบอกว่า เค้าไม่มี พูดสั้นๆ แค่นั้นแหล่ะค่ะ แต่จริงๆ มีในบช เป็นแสน เราโชคดีหน่อยที่ทำงานที่บ้าน สถานการเงินเรียกว่าที่บ้านช่วยไว้เย่อะพอสมควร
เค้าพยายามพูดกับเราว่า ให้ เค้าจัดการเรื่องการเงินให้เราไหม เพราะเราเป็นคนใช้เงินเก่ง แต่เราปฎิเสธค่ะ เพราะ เราไม่อยากเอาเงินไว้ที่เค้าและต้องมาคอยขอจะใช้จ่ายอะไร มีอยู่วันนึง เราสั่งแพมเพิส มาตุน หมดไปหลายพัน เราแค่อยากฝึกให้เค้ารู้จักความรับผิดชอบ เราเลยบอกว่า ให้เค้าซื้อจุกนมให้ลูกแล้วกัน เพราะถึงเวลาต้องเปลี่ยน แต่ได้รับคำตอบว่า ทำไมเค้าต้องซื้อ แล้วถ้าเค้าไม่มีเงินจะทำไง เราน้ำตาไหลเลยแค่ซื้อจุกนมให้ลูกทำไมถึงทำไม่ได้ สรุป เราซื่อเองค่ะ ให้เค้าเห็นว่า ไม่ใช่เราซื้อไม่ได้ แต่แค่อยากให้เค้าหัดรับผิดชอบบ้าง ระหว่างนี้ก็มีปัญหากันมาตลอดถึงขั้นจะหย่าร้าง แต่สุดท้ายผู้ใหญ่ก็ไม่ยอม เราร้องไห้เหมือนคนเสียสติ ความอึดอัดที่เราได้รับมันอัดอั้นหลายๆเรื่อง เค้าบอกอยากมีลูก เราเลยคิดเองว่า เค้าต้องพร้อมที่จะเป็นพ่อ คงดูแลลูกได้ดี สุดท้าย ทุกอย่าง คือเราต้องรับผิดชอบ เราก็อดทนสู้กับโชคชะตามาเรื่อยๆ
จนเราเริ่มมีรายเสริมเพิ่มมาอีก แต่ดันเป็นอาชีพที่รายได้ดีเราได้รายได้แรกๆ ก็ไม่มาก หลังๆ ได้ 6หลักมาตลอด (อาชีพสุจริตนะคะ) ตอนนั้น ชีวิตครอบครัวก็ดีค่ะ เพราะ เราเป็นคนที่มีเงิน เราก็จะอยากให้ทุกคนมีความสุข จนเรามีลูกคนที่ 2 ทุกอย่างก็เหมือนจะดี จนเราคิดว่า เออเค้าคงคิดได้ ปรับปรุงตัวแล้วแหล่ะ สุดท้าย นิสัยก็ออกมาทีละอย่างค่ะ ค่าใช้จ่ายเรื่องลูก แรกๆ ก็คนละครึ่ง ตอนนี้ เหมือนผลักมาให้เราเกือบ 100%ทั้งที่ เราทั้งเลี้ยงลูก ทั้งทำงานหาเงิน เราให้แม่เรามาช่วยเลี้ยงลูกตอนคลอดแรกๆ เราให้แม่เดือนละหมื่น เค้าก็ไม่ช่วย แถมยังพูดว่า ให้ทำไม ?? แต่เรามองว่า เรายังไม่เคยตอบแทนพ่อแม่เลย ให้เค้าเป็นสินน้ำใจเผื่อเค้าอยากได้อะไรก็ซื้อ แต่สามีก็ไม่เห็นด้วยแต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะเราจ่าย
พอเค้าเห็นรายได้เราเริ่มดี เค้าก็ชวนเราซื้อบ้าน เราก็ยังไม่เห็นด้วย เพราะเราเคยบอกว่า เราจะซื้อรถก่อน เพราะลูกจะได้ไม่ลำบากกระเตงไปมา แล้วรถจะได้เอาไปทำงาน เพื่อมีรายได้มากขึ้น แต่เค้าก็เออ ออตอนที่คุยกัน จนสุดท้าย เจอบ้านที่เค้าชอบ ทำเลที่เค้าชอบ เค้าก็ตัดสินใจเลย ทั้งๆที่เราเองก็มีโซนบ้านที่เราตั้งใจจะซื้อ แต่เค้าก็ไม่สนใจ อ้างแต่ว่า มีลูกคนที่ 2แล้วไม่อยากอยู่คอนโด มันคับแคบไปสำหรับลูก (ห้อง 72ตรม.) เราก็ค้านแหล่ะค่ะ บอกงั้นเราไม่ช่วยผ่อนนะ เพราะ เราต้องหาซื้อรถ และจริงๆ เราก็มีบ้านอีกหลังที่ซื้อไว้ก่อนแต่ง แต่เป็นชื่อเรา ซึ่งแต่งงานใหม่ๆ เราเคยชวนเค้าไปอยู่ เค้าบอกไม่เอามันไกล และอย่าคิดว่าแต่งงานมา เค้าจะมาช่วยเราผ่อนบ้านนะ สาบานเลยว่า เราไม่เคยมีความคิดให้เค้ามารับผิดชอบช่วยเลย แต่การที่เค้าพูดดักคอแบบ
นี้ทำให้เราสะอึกว่าทำไมเค้าคิดแบบนี้ได้
ตอนนี้เวลามีปัญหาชอบอ้างว่า ไม่มีเงิน เพราะเค้าต้องผ่อนบ้าน (แต่ในบช.มีหลายแสน) และ ให้เรารับผิดชอบค่าเรียนลูก ทั้งๆที่ช่วงนี้เราค่าใช้จ่ายไม่พอ เพราะเราก็ได้รับผลกระทบ colvid เราบอกเค้าว่าคนละครึ่งละกันเรานึกว่าเค้าจะเห็นใจ แต่เค้าบอกว่า เราต้องจ่ายค่าเทอมรับผิดชอบทั้งหมดเหมือนเดิม
ตลอดเวลาเค้าพยายามพูดให้เราว่าให้เสียสละเพื่อครอบครัว ให้ทำเพื่อครอบครัว เราทำ สุดท้ายเรากลับรู้สึกว่า เราทำอยู่คนเดียว เรื่องลูก ให้ช่วยเลี้ยงก็ห่วงแต่โทรศัพท์ และนับวันยิ่งก้าวร้าวเพิ่มมากขึ้น ตะคอกใส่เรา ใส่ลูก คุมอารมณ์ไม่ได้ สนใจแต่โซเชี่ยล แต่เวลาเราใช้โทรศัพทเรื่องงาน เค้าจะด่าเรา แล้วบอกว่ามันใช่เวลาไหม ซึ่ง มันคืองาน เราคิดว่าเค้าควรที่จะช่วยซัพพอร์ทเลี้ยงลูกให้เราคุยงานแป็บนึง เหมือนตอนที่เค้าคุยงาน เราก็ซัพพอร์ตเค้า
เรารู้สึกอึดอัดกับพฤติกรรมการเห็นแก่ตัวของเค้า เราเริ่มรู้สึกว่า เราเสียเวลาที่จะพิสูจน์ความจริงใจ เพราะผ่านมาจะ10ปี เค้าก็ยังมองไม่เห็น ไม่เคยรักเรากับลูกมากกว่าตัวเค้าเอง ไม่เคยมีคำว่าเสียสละให้กับเราและลูก แต่มุมเค้าเวลาเค้าพูด เค้าจะบอกว่าเค้าเหนื่อยมาก เราก็งงว่า ลูก2คนเราก็เลี้ยง งานบ้านเราก็ทำ เงินเราก็หา เค้าไปทำงานที่ทำงาน งานบ้านช่วยบ้าง ลูกก็เลี้ยงได้แป็บๆก็ตะคอกตะหวาดใส่ลูก นี่คือเค้าเหนื่อยมากเลยเหรอ
พยายามคิดถึงข้อดี ไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เลิกงานกลับบ้านตรงเวลา แต่มันก็เหมือนจะไม่สามารถกลบสิ่งที่เราได้รับได้อีกต่อไปแล้ว
เรื่อง sex มากสุดคือเดือนละครั้ง เคยห่างประมาณ 3-4เดือน
ตอนนี้รู้สึกว่า ไม่ต่างอะไรกับแม่เลี้ยงเดี่ยวเลยสักนิด อยากจะกลับไปอยู่บ้านตัวเองกับลูกทั้ง 2คน แต่ก็กลัวการตัดสินใจของตัวเองว่าจะทำให้ลูกไม่มีพ่อรึเปล่า เราจะตัดสินใจถูกไหม ตอนนี้เลยได้แต่อดทนเพื่อลูกอย่างเดียวเลยค่ะ
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไงต่อไปดีคะ ควรจะอดทนเพื่อลูก หรือกลั้นใจออกมาทีเดียวเลย
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ