ทำไมทำดีกับคนอื่นแล้วไม่มีอะไรดีกับตัวเองเลย

คือแบบเราเป็นคนมีเพื่อนไม่มากแต่คุยได้กับทุกคน แต่ที่สนิทด้วยมีแค่เพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนอนุบาลแล้วก็มัธยม แล้วพอมาม.6 เรากับเพื่อนๆก็ต่างหามหาลัยแล้วก็คิดกันว่าถ้าจบไปคงมีเพื่อนใหม่แล้วอยู่คนเดียวได้ ซึ่งเราก้เปนหนึ่งในเพื่อนที่คิดแบบนั้น แต่พอเข้าไปเรียนไปมหาลัยจริงๆมันไม่ด้เป็นอย่างที่เาคิดเลย เพราะสังคมในรั้วมหาลัยมีแต่การแข่งขัน ใครดีใครได้ เข้ามาแรกๆเราก็คิดว่าจะเข้ากับคนอื่นได้ไหม เราก้คุยได้ทุกคนมีกลุ่มอยู่ดีๆ แล้วพอพักหลังเราเริ่มรู้สึกแปลก เราเริ่มไม่อะไรกับเพื่อนในกลุ่ม แล้วก็มีปากเสียงกันไป พอมาอีกปีเราก็มาอยู่กับเพื่อนอีกกลุ่มนึง ตอนแรกก็เหมือนจะดีแต่พอนานๆไปเพื่อนก็เริมไม่โอเคกับเรา แล้วเราทำอะไรก็ไม่ถูกใจพวกเขา แล้วเพื่อนก็นิ่งใส่เราทั้งๆที่นั่งกินข้าวด้วกันแต่ไม่มีใครคุยกับเรา เขาคุยกันเราก็ไม่รู้เรื่องด้วยเาเหมือนโดดเดี่ยวไม่มีใคร จนมาถึงตอนนี้เราก็ยังไม่มีเพื่อนที่อยู่ข้างๆเลย เราควรทำยังดีเพื่อจะให้ตัวเองอยู่รอดในรั้วมหาลัยจนจบ ปล.เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันกับเราเป็นเพื่อนสนทกับเรายังเอาเราไปนินทาเลย เราควรจะทำยังไงดี หรือเราควรอยู่ให้ได้แล้วทำเพื่อครอบครัว หรือเราควรจลาออก