บาดแผลในใจ

วันนี้เราก็จะเล่าประสบการณ์ที่เป็นแผลใจมาจนถึงปัจจุบัน

คือ เราไปชอบครูคนนึง ตอนเราอยู่ป.5ครูเขาใจดีมากเว่ย คือเป็นกำลังใจในการเรียนของนร.เกือบทุกคนในห้องครูเขาสอนให้เรารู้จักรับผิดชอบสิ่งที่เราไม่ดีและพร้อมจะแก้ไขมัน เช่น ตอนนี้นร.ชายและหญิง วิ่งกัน*ส่วรมากนร.ชาย แล้วเกิดอุบัติเหตุซึ่งครูเคยบอกแล้วว่าห้ามวิ่ง ครูเลยโกรธที่นร.ไม่เคยฟังครูเลย ก็มีครูเขากับครูอีกคนที่สอนอังกฤษ ช่วยเป็นกำลังให้ขอโทษครูประจำชั้น



ต่อมา เรามาเริามเรื่งดราม่าก่นค่ะ

😂🤣😅😥😭😭😭😭

คือเรารักครูเขามากๆๆๆๆๆคือเรารู้สึกว่าเขาเป็นแม่ของเราเลย เราหวงแม่(ครู)
เวลานั้นครูท้องค่ะและด้วยโรคประจำตัว
ฮอร์โมนก็เยอะค่ะ ครูเลยหงุดหงิดง่ายเรื่องที่เด็กไม่ตั้งใจเรียนค่ะ แล้วคือครูเครียดๆหน่อยเราเลยมีอาการแปลกๆค่ะคือ การน้อยใจเรื่องที่ไม่เป็นเนื่องค่ะ เราหนีครูเขาค่ะ ครูไปทางไหนที่สวนทางเราหรือไปด้านเดียวกันเรายอมอ้อมทางที่ไม่มีครูค่ะ จนครูเสียลูกในท้องไปทำให้เรสรู้สึกผิดเหมือนกับฆ่าคนตายทั้งเป็นตอนอยู่ท้อง ครูคิดในหัวว่า ครูก็น่าจะทำงานเหนื่อยฮอร์โมนของครูก็เยอะ เราก็เอาแต่ใจ ไม่ช่วยครูเลย ทั้งที่เรารักครู ครูก็ไม่อาจจะมาสนใจนร.แค่คนๆเดียวๆได้ ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยคิดแบบนี้เลย
ทำแต่สิ่งไม่ดีให้กับครู




จบแล้วค่ะ นิทานเรื่องบาดแผลในใจ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เราควรทำสิ่งที่ดีอย่าเห็นแก่ตัวมิเช่นนั้นจะได้มาเสียใจทีหลัง เราต้องนึกถึงคนอื่นด้วยโดยเฉพาะคนที่เขาต้องการความช่วยเหลือจริงจัง  


ขอบคุณค่ะที่อ่านนิทานเรื่องนี้.ใครคิดไงคอมเมนต์ด้วยน๊าา!!!