สวัสดีค่ะ นี่เป็นการตั้งกระทู้แรกของเรา เหตุผลเพราะถามเพื่อนแล้วเพื่อนย้อนกลับมาว่า 'แกบ้าเปล่า'
😅 ขอบอกว่า..เราไม่เคยมีแฟนค่ะ แต่ถ้าประสบการณ์เจ็บๆเพราะแอบรักชาวบ้าน หรือ ตำแหน่งคนคุย ทางนี้ผ่านมาหมดแล้วค่ะ
😀แอบรักเพื่อนร่วมห้องตั้งแต่อนุบาล2 -จนถึงม.6 ทั้งที่เขาเองก็แสนจะเกลียดเรา (เพราะความบ้า ไปสารภาพรักเขากลางห้องเรียน ครูกับเพื่อนได้ยินชัดเลยทีเดียว) แต่ถึงอย่างนั้นก็รักและฝังใจกับคนนี้มานานมาก คือเรียนมาด้วยกัน 13 ปี แต่แอบรักจริงๆคือช่วง ป.6จนถึง 12 พฤษภาคม 2562 (มันเป็นวันสุดท้ายที่ร้องไห้หนักมาก แล้วก็เกิดลูกฮึดขึ้นมา ช่างมันเถอะ เลิกรอ พอเช้าวันที่ 13 ทำบุญใหญ่เลยค่ะ ถวายสังฆทาน ปล่อยนก ปล่อยปลาไหล บริจาคหนังสือให้ห้องสมุดเรือนจำ ตบท้ายด้วยกรวดน้ำ😅 ปัจจุบันคือเฉยๆกับคนนี้แล้ว
😄สำหรับการมีคนคุยนะคะ มันอยู่ในไทม์ไลน์ช่วงที่เราเรียนปี 2 - ปี3 คือเราน่ะยังรักเพื่อนคนนี้อยู่นะ แต่ด้วยความคิดที่ว่าถ้าเรามีแฟน เราคงจะลืมเขาได้ เราก็เลยคุยกับคนนี้แบบค่อนข้างจะหน้ามืดตามัวอยู่พักหนึ่ง คือเขาทำให้เรารู้สึกดีๆมากๆ เราทุ่มเทไม่ลืมหูลืมตา ด้วยความที่ไม่เคยมีแฟนน่ะค่ะ เวลาวางสายเราก็จะกลับมาคิดถึงเพื่อนคนนี้เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนมันมาถึงจุดที่เขาเบื่อและเงียบหาย มารู้อีกทีมันก็แอบคุยกับผู้หญิงอีกคน ลบเพื่อนแทบไม่ทัน เสียใจไปราวๆสองอาทิตย์ค่ะ แรกๆเราโกรธนะคะ แต่พอคิดได้ตัวเราเองก็ไม่ได้ให้ใจเขา ไม่ซื่อสัตย์แต่แรก มันก็สมควรตามกรรมที่ทำ (คนนี้เจอในเฟสบุ๊คค่ะ เขาแอดมาไม่เคยเจอกันเลย) เลิกด่า แล้วก็อวยพรไปค่ะ 'โชคดีนะ' 😅😅
ณ ปัจจุบัน ถ้าพูดตรงๆคือ เราเหงา เห็นคนมีคู่ก็อยากมี ย้ำนะคะว่าเราทำทุกอย่างเลย เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น ช่วงก่อนวิกฤตโควิดก็ออกไปเที่ยว ดูหนัง อ่านนิยายที่ชอบ ทำตัวเองให้ไม่ว่างจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เรามีความสุขกับมันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กลับมาบ้านก็นอนร้องไห้ เหมือนเดิม บางวันก็นั่งเงียบๆมองไปบนฟ้าว่าเมื่อไหร่คนที่ใช่จะมา เชื่อนะคะว่าถึงเวลามันคงมาเองแบบที่หลายคนบอก แต่สำหรับคนที่ไม่เคยสมหวังกับความรัก คนที่อยากมีความรักมากๆแบบเรา มันนานเกินไปแล้วก็ทรมาน การหาอะไรทำให้ลืมความเหงาจากการรอมันบรรเทาแค่ช่วงเวลาหนึ่ง
เราเชื่อว่า คนรักของเราจริงๆเขามีตัวตน เราเชื่อว่าเขาอยู่สักที่หนึ่งที่ไกลจากเรา เราคิดถึงมาก เราบอกผ่านลมไปในทุกวันว่า เราคิดถึงเธอ เรารอเธออยู่นะ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันสักที บางทีพูดไปร้องไห้ไป ทุกคืนก็บอกตัวเองซ้ำๆ พรุ่งนี้เราก็ได้เจอเขาแล้ว คนรักของเราเขามาแล้ว มันเป็นการปลอบใจตัวเองซ้ำๆ แล้วพอพรุ่งนี้มาถึง..ทุกอย่างก็จบลงที่ บอกรักและคิดถึง ถึงใครก็ไม่รู้ อธิษฐานให้ได้เจอและก็ปลอบตัวเอง
หรือบางคืนเราก็ฝันถึงใครคนหนึ่ง ไม่เห็นหน้าหรอกค่ะ ฝันว่าไปไหนมาไหนด้วยกัน มันมีความสุขมากเลยค่ะ ฝันว่าได้กอด จนช่วงหนึ่งเราโกรธแม่ไปเลยที่มาปลุกขัดจังหวะ 55
เราทำทุกทาง ไหว้พระ ขอพร ดูดวง ต่างๆนานา ยิ่งเห็นเพื่อนสมัยมัธยมในเฟสลงรูปคู่ยิ่งสะท้อนใจ 😅 ทั้งห้องเหลือฉันคนเดียวที่โสด การ์ดงานแต่งได้ครบแล้วค่ะ 20 ใบ (ในห้องมี 21 คน)
พอเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ทำหน้าเหมือนเห็นผีแล้วถามเรารัวเลย..
'เหงาจนบ้าไปแล้วหรอ ไม่เคยเจอแล้วไปรักไปคิดถึงได้ไง บางทีถ้าเจอจริงๆ ความรักมันก็ไม่ได้สวยหวานแบบในนิยายที่แกอ่าน'
☺ ที่เพื่อนบอกข้างต้นเรารู้ดีค่ะ แต่เราไม่ได้โฟกัสตรงจุดนั้น เราคิดแค่ว่าเราอยากมีความรัก ถ้ามีคนรักจริงๆต่อให้เรากับเขาไปกันไม่ได้ในวันหนึ่ง เราอาจจะเสียใจ แต่เราไม่เสียดายเลยอย่างน้อยเราก็ได้รักและมีความสุขกับใครคนหนึ่ง ครั้งหนึ่งในชีวิตของคนโสดนะคะ ถ้ามันจะผิดหวังซ้ำๆก็ช่างมัน เชื่อว่าวันหนึ่งรักดีๆต้องเป็นของเรา 😅
เราก็เลยอยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย คิดถึงคนที่ไม่เคยเจอ..ใครสักคนที่อยู่ไกลเราออกไป
สุดท้ายนะคะ..เจ้าของกระทู้โหยหาความรักก็จริง เหงาก็ยอมรับ แต่เราก็รักตัวเอง รักคนในครอบครัวและเพื่อน ไม่ได้อยากมีแฟนเพียงเพราะแก้เหงา หรือ ตามเพื่อน
เราก็แค่อยากใช้ความรักของเรากับใครคนนั้น คนที่เราไม่เคยเจอแค่นั้น ไม่แม้แต่จะรู้จักกัน
ปล.อย่าด่าเราเลยนะคะ ถ้าสื่งที่เราคิดมันดูไม่มีเหตุผล
มีใครเคยคิดถึง 'คนที่ไม่เคยเจอ' ไหมคะ
😅 ขอบอกว่า..เราไม่เคยมีแฟนค่ะ แต่ถ้าประสบการณ์เจ็บๆเพราะแอบรักชาวบ้าน หรือ ตำแหน่งคนคุย ทางนี้ผ่านมาหมดแล้วค่ะ
😀แอบรักเพื่อนร่วมห้องตั้งแต่อนุบาล2 -จนถึงม.6 ทั้งที่เขาเองก็แสนจะเกลียดเรา (เพราะความบ้า ไปสารภาพรักเขากลางห้องเรียน ครูกับเพื่อนได้ยินชัดเลยทีเดียว) แต่ถึงอย่างนั้นก็รักและฝังใจกับคนนี้มานานมาก คือเรียนมาด้วยกัน 13 ปี แต่แอบรักจริงๆคือช่วง ป.6จนถึง 12 พฤษภาคม 2562 (มันเป็นวันสุดท้ายที่ร้องไห้หนักมาก แล้วก็เกิดลูกฮึดขึ้นมา ช่างมันเถอะ เลิกรอ พอเช้าวันที่ 13 ทำบุญใหญ่เลยค่ะ ถวายสังฆทาน ปล่อยนก ปล่อยปลาไหล บริจาคหนังสือให้ห้องสมุดเรือนจำ ตบท้ายด้วยกรวดน้ำ😅 ปัจจุบันคือเฉยๆกับคนนี้แล้ว
😄สำหรับการมีคนคุยนะคะ มันอยู่ในไทม์ไลน์ช่วงที่เราเรียนปี 2 - ปี3 คือเราน่ะยังรักเพื่อนคนนี้อยู่นะ แต่ด้วยความคิดที่ว่าถ้าเรามีแฟน เราคงจะลืมเขาได้ เราก็เลยคุยกับคนนี้แบบค่อนข้างจะหน้ามืดตามัวอยู่พักหนึ่ง คือเขาทำให้เรารู้สึกดีๆมากๆ เราทุ่มเทไม่ลืมหูลืมตา ด้วยความที่ไม่เคยมีแฟนน่ะค่ะ เวลาวางสายเราก็จะกลับมาคิดถึงเพื่อนคนนี้เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนมันมาถึงจุดที่เขาเบื่อและเงียบหาย มารู้อีกทีมันก็แอบคุยกับผู้หญิงอีกคน ลบเพื่อนแทบไม่ทัน เสียใจไปราวๆสองอาทิตย์ค่ะ แรกๆเราโกรธนะคะ แต่พอคิดได้ตัวเราเองก็ไม่ได้ให้ใจเขา ไม่ซื่อสัตย์แต่แรก มันก็สมควรตามกรรมที่ทำ (คนนี้เจอในเฟสบุ๊คค่ะ เขาแอดมาไม่เคยเจอกันเลย) เลิกด่า แล้วก็อวยพรไปค่ะ 'โชคดีนะ' 😅😅
ณ ปัจจุบัน ถ้าพูดตรงๆคือ เราเหงา เห็นคนมีคู่ก็อยากมี ย้ำนะคะว่าเราทำทุกอย่างเลย เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น ช่วงก่อนวิกฤตโควิดก็ออกไปเที่ยว ดูหนัง อ่านนิยายที่ชอบ ทำตัวเองให้ไม่ว่างจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน เรามีความสุขกับมันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ กลับมาบ้านก็นอนร้องไห้ เหมือนเดิม บางวันก็นั่งเงียบๆมองไปบนฟ้าว่าเมื่อไหร่คนที่ใช่จะมา เชื่อนะคะว่าถึงเวลามันคงมาเองแบบที่หลายคนบอก แต่สำหรับคนที่ไม่เคยสมหวังกับความรัก คนที่อยากมีความรักมากๆแบบเรา มันนานเกินไปแล้วก็ทรมาน การหาอะไรทำให้ลืมความเหงาจากการรอมันบรรเทาแค่ช่วงเวลาหนึ่ง
เราเชื่อว่า คนรักของเราจริงๆเขามีตัวตน เราเชื่อว่าเขาอยู่สักที่หนึ่งที่ไกลจากเรา เราคิดถึงมาก เราบอกผ่านลมไปในทุกวันว่า เราคิดถึงเธอ เรารอเธออยู่นะ เมื่อไหร่เราจะได้เจอกันสักที บางทีพูดไปร้องไห้ไป ทุกคืนก็บอกตัวเองซ้ำๆ พรุ่งนี้เราก็ได้เจอเขาแล้ว คนรักของเราเขามาแล้ว มันเป็นการปลอบใจตัวเองซ้ำๆ แล้วพอพรุ่งนี้มาถึง..ทุกอย่างก็จบลงที่ บอกรักและคิดถึง ถึงใครก็ไม่รู้ อธิษฐานให้ได้เจอและก็ปลอบตัวเอง
หรือบางคืนเราก็ฝันถึงใครคนหนึ่ง ไม่เห็นหน้าหรอกค่ะ ฝันว่าไปไหนมาไหนด้วยกัน มันมีความสุขมากเลยค่ะ ฝันว่าได้กอด จนช่วงหนึ่งเราโกรธแม่ไปเลยที่มาปลุกขัดจังหวะ 55
เราทำทุกทาง ไหว้พระ ขอพร ดูดวง ต่างๆนานา ยิ่งเห็นเพื่อนสมัยมัธยมในเฟสลงรูปคู่ยิ่งสะท้อนใจ 😅 ทั้งห้องเหลือฉันคนเดียวที่โสด การ์ดงานแต่งได้ครบแล้วค่ะ 20 ใบ (ในห้องมี 21 คน)
พอเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็ทำหน้าเหมือนเห็นผีแล้วถามเรารัวเลย..
'เหงาจนบ้าไปแล้วหรอ ไม่เคยเจอแล้วไปรักไปคิดถึงได้ไง บางทีถ้าเจอจริงๆ ความรักมันก็ไม่ได้สวยหวานแบบในนิยายที่แกอ่าน'
☺ ที่เพื่อนบอกข้างต้นเรารู้ดีค่ะ แต่เราไม่ได้โฟกัสตรงจุดนั้น เราคิดแค่ว่าเราอยากมีความรัก ถ้ามีคนรักจริงๆต่อให้เรากับเขาไปกันไม่ได้ในวันหนึ่ง เราอาจจะเสียใจ แต่เราไม่เสียดายเลยอย่างน้อยเราก็ได้รักและมีความสุขกับใครคนหนึ่ง ครั้งหนึ่งในชีวิตของคนโสดนะคะ ถ้ามันจะผิดหวังซ้ำๆก็ช่างมัน เชื่อว่าวันหนึ่งรักดีๆต้องเป็นของเรา 😅
เราก็เลยอยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านว่า มีใครเป็นเหมือนเรามั้ย คิดถึงคนที่ไม่เคยเจอ..ใครสักคนที่อยู่ไกลเราออกไป
สุดท้ายนะคะ..เจ้าของกระทู้โหยหาความรักก็จริง เหงาก็ยอมรับ แต่เราก็รักตัวเอง รักคนในครอบครัวและเพื่อน ไม่ได้อยากมีแฟนเพียงเพราะแก้เหงา หรือ ตามเพื่อน
เราก็แค่อยากใช้ความรักของเรากับใครคนนั้น คนที่เราไม่เคยเจอแค่นั้น ไม่แม้แต่จะรู้จักกัน
ปล.อย่าด่าเราเลยนะคะ ถ้าสื่งที่เราคิดมันดูไม่มีเหตุผล