คือเราทะเลาะกับแม่บ่อยมากพยายามที่จะใจเย็นตลอดเวลาเลยค่ะ เรากับแม่ชอบทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ไปมาเรารู้สึกว่ามันน่ารำคาญเกินไปในความรู้สึกเรา เข้าใจว่าท่านขี้งอลมากๆ ไปอ่านกระทู้ของหลายๆท่านก็มีคนให้คำตอบว่า อย่าไปอะไรมากท่านเลี้ยงดูเรามา ถ้าไม่ได้อยู่บ้านจะคิดถึงเสียงท่านมากเราก็เข้าใจ แต่เราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงขี้รำคาญแล้วพอมีคนมาชวนทะเลาะเรื่องหยุมหยิมแบบนี้หลายครั้งก็เริ่มหมดความอดทนแล้ว อย่างเช่นวันนี้เรากับแม่มาห้างกันแล้วซื้อเสื้อผ้า จากนั้นเอามาชุดมาลองในห้องเสื้อ แล้วตอนรองเราก็เอาแม่ไปดูด้วยว่าเข้ากับเรามั้ย แต่ตอนรองมันต้องถอดเสื้อ แล้วแม่เห็นชุดชั้นในเขาก็ถามว่า “แม่ซื้อไปให้ก็ไม่ยอมใส่ตัวใหม่ “เราก็เลยตอบว่า “มันยังไม่เปิดยังไม่อยากใส่” เรายอมรับว่าเราพูดเหมือนหงุดหงิดเพราะแม่ถามเรื่องนี้เป็นสิบครั้งแล้วเข้าใจว่าท่านเป็นห่วงนะ แล้วพอลองเสร็จเราก็เอาไปคิดเงิน แล้วเขาก็พูดเสียงแข็งๆกับเรา เราก็เข้าใจล่ะว่าเขาโกรธเราอยู่ เรากับแม่ก็เดินไปดูเสื้อผ้าร้านอื่นกันเราเห็นชุดนั้นสวยเราเลยบอกท่านว่า “แม่ซื้อชุดนี้สิสวยนะ” เขาก็เมินเรา เราเริ่มคิดล่ะว่าแค่อิชุดชั้นในมันจะอะไรขนาดนั้นนะ เราเลยถามท่าน”ชุดชั้นในแค่บอกว่าจะใส่ตอนเปิดเทอม” เขาก็บอกว่า”พูดอะไรไม่ได้เลยแบบหงุดหงิด” เราก็บอกว่า “เอ้าแค่ชุดชั้นใน” เขาก็ตอบเราว่า “พอเบื่อ ประสาทจะ-” คือเราไม่เข้าใจเขาเลยค่ะ เรื่องแค่นี้ทุกรอบ แถมชอบบอกด้วยว่าเราไม่รักเขาแบบลูกคนอื่น เราไม่เข้าใจว่าคำว่ารักของท่านคือแบบไหน เราก็รักเคารพท่านมากนะ ไม่เข้าใจทำไมต้องเอาไปเปรียบเทียบตลอด ชอบบอกเราเอาแต่เถียงเขาคือเราพยายามอธิบายค่ะ เบื่อมากๆเลยรู้ว่าบาปเราก็มีความอดทนของเราเหมือนกันถ้าจะขี้งอนแบบนี้ในความคิดเรามันไม่ไหวค่ะ ชวนทะเลาะเรื่องไร้สาระตลอด!!!
ทะเลาะกับแม่เรื่องไม่เป็นเรื่อง