สวัสดีค่ะ วันนี้ที่เราอยากถามทุกคนว่าเหตุผลของการมีชีวิตต่อมันคืออะไร หลายคนอาจจะบอกว่าเปนเพราะครอบครัวคนที่รักเราเพื่อนหรือสัตว์ แต่สำหรับเราแล้วเราหาเหตุผลที่จะอยู่ต่อไม่มีจริงๆค่ะ หลายคนจะชอบบอกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือครอบครัวแต่สำหรับเราครอบครัวเหมือนไม่ใช่เซฟโซนของเราเลย เรามีความคิดเห้นหลายๆเรื่องที่ต่างจากครอบครัวแต่ผู้เปนแม่คนของเรากลับบอกเราว่าเรามีความคิดแตกแยก,เปนเด็กมีปัญหา,โตมาก้ไม่เจริญ บลาๆ เราเคยคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับแม่แต่เราก้ทะเลาะกันตลอด เราเคยบอกแม่ว่าเวลาที่แม่พูดอะไรออกมามันฝังใจนะไม่ใช่แปปเดียวก้ลืมเหมือนคนพูด. เราแค่ต้องการให้แม่เข้าใจเราบ้าง แต่แม่กลับบอกเราว่าไม่ใช่ทุกคนจะมาเข้าใจนะ บลาๆ น่าตลกนะคะเราแค่ต้องการให้ผู้เปนแม่คนมาเข้าใจในตัวเราบ้าง เรายอมรับค่ะว่าเราอาจจะเปนเด็กไม่ดี ในตอนอายุยังน้อยกว่านี้เราคิดไม่ได้จริงๆค่ะ แต่นั่นก้ขึ้นอยู่กลับการเลี้ยงดูด้วยนิคะ ตอนนี้เรายังเปนวัยรุ่นอยู่ค่ะ วันนี้ที่เราออกมาระบายความในใจเพราะต้องการเหตุผลอยู่ต่อจริงๆ เราอ่อนแอเกินกว่าจะฆ่าชีวิตตัวเอง อย่าบอกว่าการฆ่าชีวิตเองเปนการคิดสั้นเลยนะคะเค้าต้องคิดหนักมากแค่ไหนกว่าจะสละชีวิตตัวเองไป เช่นเราตอนนี้ค่ะ
อยากทราบเหตุผลที่ทำให้มีชีวิตต่ออยู่บนโลกนี้