ใครเคยมีแฟนที่กินอาหารไม่ถูกปากกันแล้วรู้สึกเสียความสุขไปอย่างนึงบ้างมั้ยครับ

มี 2 ทาง คือ เปลี่ยนแฟนหรือเปลี่ยนวิธีคิด ให้เลือกเอา

เปลี่ยนแฟนง่าย แต่ใช่ว่าเจอแฟนใหม่ที่กินเหมือนกันแล้วชีวิตจะมีความสุขกว่า

เปลี่ยนความคิดยาก แต่เปลี่ยนแล้วใจจะเป็นสุขขึ้น

คุณ 2 คนต้องมีคนผ่อนหน่อย แฟนไม่กินปลาดิบ แต่กินอาหารอย่างอื่นในร้านอาหารญี่ปุ่นได้มั้ย ถ้าได้ก็ไม่เห็นมีปัญหา

ส่วนบุฟเฟต์เนื้อ แฟนไม่กินเนื้อ แล้วนั่งโต๊ะเดียวกันได้มั้ย แบบเขี่ยออกเอา แฟนคุณก็สั่งอย่างอื่นทาน ในร้านบุฟเฟต์เนื้อ น่าจะมีปลา มีหมู มีไก่ มีอาหารทะเลให้แฟนทานได้ ความคิดที่ว่าแฟนทานไม่คุ้ม คือถ้าไม่ได้ขัดสนมาก ก็ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อย ปรุงแต่งความคิดตัวเองมากเกินไป เพราะสุดท้ายกินถูกกินแพง กินมากกินน้อย มันก็แค่ 1 อิ่ม คุ้มหรือไม่คุ้ม อยู่ที่ว่ากินแล้วพอใจ หรือ มีความสุขแค่ไหนมากกว่า

อย่างบ้านเราไปทานบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่น ไปทั้งครอบครัว 3 generation เกือบ 10 คน ใช่ว่าทุกคนจะกินได้ทุกอย่าง กินยัดทะนานพุงแตก เพราะรุ่นปู่ย่า กับ หลานๆ กินได้ไม่มากเท่าไร กินปลาดิบไม่ได้ กินเนื้อไม่ได้ รุ่นที่กินกันเปรม คือ รุ่นกลาง (พ่อแม่และอาๆ) นี่คือกินเต็มที่ แต่ที่ยอมจ่ายเกือบหมื่นต่อมื้อ เพราะได้กินอาหารด้วยกันแล้วมันมีความสุขคุ้มค่าเงินค่ะ

ส่วนเรื่องไปทานอาหารตามร้านข้างนอก ทาน 2 คน ปกติก็ต้องสั่ง 3-4 อย่างอยู่แล้ว ก็สั่งรสจัด 2 รสจืด 2 ไม่ได้เหรอ ทำไมต้องสั่งจืดหมด ใครอยากกินอะไรก็สั่งกินไปสิ

คุณลองนึกดูว่า ครอบครัวใหญ่ๆ ที่อยู่กันหลาย generation มีปู่ย่าตายาย พ่อแม่ ลูกหลาน เค้ากินอาหารกันอย่างไร กับข้าว 6 อย่าง ใช่ว่าทุกคนต้องกินได้ทั้ง 6 อย่าง มันก็แบ่งๆ กันไป จืดบ้าง เผ็ดบ้าง ผักบ้าง เนื้อบ้าง ต้มบ้าง ผัดบ้าง ใครสามารถกินแบบไหนได้ก็กินแบบนั้น จาก 6 อย่าง อาจจะกินได้แค่ 2 อย่าง ไม่จำเป็นที่จะต้องกินให้ได้ครบทุกอย่าง

หรืออย่างคู่สามีภรรยา ต่างเชื้อชาติ กินไม่เหมือนกัน เค้าก็แยกสำรับ กินพร้อมกัน โต๊ะเดียวกัน แต่กินใครกินมัน ไม่ได้แชร์อาหารกัน เค้าก็มีความสุขอยู่ด้วยกันได้

ลองปรับความคิดหรือลองเอาไปปรับใช้ดูค่ะ