เพราะพ่อแม่เลิกกันทำให้เราไม่กล้ามีแฟนผิดปกติมั้ย?

พ่อกับแม่เราเลิกกันมาหลายปีแล้วค่ะเราและน้องสาวอยู่กับแม่ัหมดแต่ก่อนเราไม่เคยคิดว่าพ่อกับแม่จะเลิกกันแต่พอจู่ๆวันนั้นมาถึงความรู้สึกเราเหมือนกับโลกทั้งใบมันพังทลายหมดคิดโทดตัวเองด้วยว่าเราเป็นลูกที่ไ่ม่ดีหรอถึงโซ่คล้องใจให้พ่อกับแม่เราไม่ได้มันเจ็บปวดมากทุกวันนี้เมื่อนึกถึงวันนั้นเรายังนอนร้องไห้เหมือนเดิมแค่นึกถึงตอนที่ครอบครัวเราเคยมีความสุขด้วยกันน้ำตาก็เริ่มไหลถ้าเค้ามาเลิกกันตอนที่เรายังเด็กๆมันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้แต่เค้ามาเลิกกันตอนที่เราผ่านทั้งทุกข์ทั้งสุขมาด้วยกันเคยหัวเราะด้วยกันเคยนอนร้องไห้ด้วยกันผ่านความลำบากมามากมันทำให้เรารู้สึกโคตรเจ็บปวดเลยเราก็เลยไม่กล้ามีแฟนเรากลัวเราไม่อยากเจ็บปวดแบบนั้นอีกแล้วไม่อยากเจ็บปวดกับคำว่ารักอีกแล้วแต่ทำไมบางคนยังยอมเจ็บปวดกับความรักอีกอย่างคนใกล้ตัวเคยเจ็บปวดมามากแล้วแต่พอเจอคนใหม่ก็เจ็บอีกเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าเราไม่เข้าใจทำไมถึงยอมเจ็บ
การที่เราคิดแบบนี้เราผิดปกติรึเปล่า?พอจะมีก็ไม่กล้าหลายสิ่งหลายอย่างมันเข้ามาในหัวทำให้เรากลัวไปหมดเราไม่อยากเจ็บปวดเหมือนที่ตอนพ่อแม่เลิกกันทั้งที่บางคนเค้ามีกันเหมือนเป็นเรื่องที่ง่ายมากจนตอนนี้อายุ20กว่าปีแล้วก็ยังไม่เคยมีแฟนก่อนที่พ่อแม่จะเลิกท่านเคยขู่ไว้ว่าถ้าอยากเรียนหนังสือก็อย่าพึ่งมีแฟนจนเกิดเรื่องทำให้เราไม่เคยมีแฟนเลย