เกิดมา...ไม่สวย...หุ่นไม่ดี...เหมือนใครเขา

ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเกลียดตัวเอง ไม่เคยมองตัวเองแย่ ไม่เคยสมเพชตัวเอง ไม่เคยร้องไห้ ขนาดนี้มาก่อน คือเรามั่นใจว่าเราเป็นคนเก่ง คุยเก่ง อัธยาศัยดี เราไม่เคยสนใจเพศตรงข้าม เพราะเราติดเพื่อน จนกระทั่ง เพื่อนๆ เริ่มห่างไป จากที่เคยมีเพื่อน จากที่เคยไม่เหงา กลับกลายเป็นเหงาอย่างบอกไม่ถูก จนทำให้เราย้อนกลับมาคิดถึงว่า ช่วงวัยเราต้องมีครอบครัวแล้วเหรอ ต้องมีคู่แล้วเหรอ และเพราะความเหงา ทำให้เราอยากมีใครซักคน อยู่ๆ ก็เริ่มมองหาเพศตรงข้าม แต่ด้วยรูปลักษณ์เราไม่น่ามอง ไม่ดึงดูด ไม่น่าสนใจ ไม่เคยมีใครจีบ ไม่เคยถูกมอง ไม่เคยมีแฟน จีบใคร ก็ไม่มีใครสนใจ อ้างนั่น นู่น นี่ ฯลฯ เราก็ยังเฉยๆ นะ จนกระทั่งเรารู้สึกว่าขี้เกียจหาแล้ว เลยหันมาออกกำลังกาย ดูแลตัวเอง เพราะอายุเริ่มเยอะ (30 กว่าๆ) แต่ก็ยังไม่สวย ยังไม่ผอมนะคะ จนกระทั่งได้มาทำงานที่นึง ตอนเรียกเรามาสัมภาษณ์เราเกือบไม่ผ่าน เพราะเราอ้วน!!!! อันนี้เข้าใจค่ะ แต่ด้วยความที่เราถึก ทน แต่ค่อนข้างทำงานได้หลายอย่าง เลยได้ทำงานที่นี่ เอาจริงๆนะ เราไม่เคยโดนแซวอ่ะ 555555+ แล้วก็มีน้องคนนึง มักให้เราฮึดสู้ โดยการพูดกับเราทุกวัน ย้ำ!!! ทุกวัน อ้วนขนาดนี้ ผช. ที่ไหนจะเอา ถ้าใครเข้ามาคิดไว้เลยว่าโดนหลอก คนอื่นเขาเข้ามาทำงาน เขามีแฟนไปกันหมดแล้ว ดู...สิ อยู่มา 6 ปี ยังไม่มีใครเอาเลย เราโดนตอกย้ำแบบนี้ตลอด มันบ่อยเกินไป จากที่เรามีแรงฮึดมันกลับกลายเป็นนอยด์อ่ะ แบบว่า ต่อให้ดูแลตัวเองไป ก็ไม่มีใครต้องการป่าว เรายอมรับว่าเราขาดความอบอุ่น ไม่รักตัวเอง ความจริงมันมีอีกหลายเรื่องงที่โดนตอกย้ำ ทั้งในชีวิตจริง และโลกออนไลน์ มันทำให้รู้สึกว่า แค่เราเป็นคนดี เราไม่สามารถคว้าใจใครได้ รูปร่างหน้าตาต่างหากที่มัดใจ และคว้าใจคนได้ 

เราโดนมาเยอะค่ะ แต่มันเรียบเรียงไม่ถูก มันอยากพิมพ์ระบายค่ะ