เราเป็นคนใจเเข็งจนพ่อบอกให้อ่อนลงบ้าง

คือในความคิดเราอะ เราไม่ได้เป็นคนใจเเข็ง นิ่ง หรือเย็นชาอะไรเลย เเต่ก็มีบ้างบางเรื่องที่ต้องทำให้เป็นเเบบนั้น เวลาเราอยู่กับเพื่อน กับคนอื่นเราว่าเราก็ออกเเนอ่อนโยนนะ ไม่ได้ถึงขั้นใจเเข็ง เด็ดขาดกับอะไรขนาดนั้น เเต่พอมองในมุมที่เราอยู่กับครอบครัวเราจะกลายเป็นอีกคนไปเลย จะนิ่ง ขรึม ดูเย็นชา เวลามีเรื่องอะไรคือเราจะใจเเข็งมากๆ เหมือนไม่เเสดงอาการอะไรเลย ที่เราเป็นเเบบนี้เราเคยคิดว่าอาจจะเกิดจากความเคยชินรึเปล่าคือเราว่าด้วยความที่พ่อเราเลี้ยงให้ออกเเนวผช.หน่อยๆมั้ง เพราะพ่อเราอยากมีลูกผช.เเต่เราดันเป็นผญ.เเล้วดันเป็นลูกคนเดียวด้วย เเล้วอีกอย่างนึงคือเวลาเราอยู่กับครอบครัวในขณะที่เราเป็นคนเย็นชานั้นเราเเอบมีมุมที่โมโหร้ายมากๆ เเล้วเป็นเฉพาะอยู่กับครอบครัวอะ เราจะควบคุมอารมณ์เป็นพิเศษเลย เเต่พอเราอยู่กับคนอื่นเราตะเป็นคนใจเย็นมากๆ ไม่วู่วามพูดอะไรคิดตลอด

ปล.เราเเอบคิดว่าเราเป็นคนสองบุคลิกหรือป่าวไรงี้ เเต่เรื่องให้เราอ่อนลงคือมันเหมือนทำยากเเต่มันก็ง่ายเเต่เราก็ทำไม่ได้ มันอยู่ที่ครอบครัวรึเปล่าหรือยังไงง