สวัสดีครับนี้เป็นกระทู้แรกของผม
เริ่มต้นเรื่องต้องขอเล่าก่อนว่า บ้านของผมอยู่ติดกับห้างสรรพสินค้า(บ.)มาก จึงทำให้ตัวผมเองมักจะเดินไปใช้บริการที่ห้างสรรพสินค้านี้มากกว่าเซเว่นมาก ๆ จนเรียกว่าเป็นประจำเลยก็ว่าได้และตัวของผมเองนั้นลักษณะทางกายภาพเป็นคนตัวสูงใหญ่เปรียบเทียบผมจะคล้ายกับคุณ กวินทร์ ธรรมสัจจานันท์ (นักกีฬาในดวงใจผม) แต่ผมผิวค่อนข้างดำกว่ามากและน้ำหนักมากกว่าถึง 95 ก.ก.
ครับ อย่างที่กล่าวไปเพราะเนื่องจากบ้านผมติดกับห้างสรรพสินค้านี้มาก ทำให้ผมเองรู้ว่าสินค้าชิ้นไหนอยู่ส่วนไหนของห้าง เวลาผมจะไปซื้ออะไรทำให้ตัวผมนั้นจะเดินปรี่ไปที่เป้าหมายของผมได้วางไว้ นั่นคือนิสัยส่วนตัวของผมจนเคยตัว(สายมุ่งจนลืมของดีๆอย่างอื่นไปบ้างครับ555)
เนื่องจากผมมีเป้าหมายในใจที่จะไปอยู่แล้วทำให้เวลาเดินห้างผมมักจะรีบเดินไปหยิบของที่ผมตั้งใจไว้แล้ว ด้วยช่วงตัวและช่วงขาของผมยาวจึงทำให้เดินได้เร็วหรือปล่าวผมก็ไม่แน่ใจ(แต่ผมว่าผมเดินปกติแล้วนะครับไม่ได้รีบไปซื้อขนาดนั้น) จึงทำให้ชอบที่จะเดินแซงคนข้างหน้าอยู่บ่อยๆ แต่สภาพของห้างสรรพสินค้าบางจุดจะมีร้านค้าตั้งทำให้แซงไม่สะดวกนัก ทำให้ผมเดินไปใกล้คนของหน้าและพยามเบี่ยงตัวหาช่องแซงเพื่อจะไปต่อ(ผมคิดว่าจุดนี้ทำให้มองได้ว่าผมออกจะดูคุกคามหรือไม่จึงอยากขอความคิดเห็น) โดยผมพบบ่อยครั้งที่คนเดินนำข้างเล่นโทรศัพท์มือถือ(ทั้งผู้ชายและผู้หญิง)แต่ผมไม่ได้ว่าอะไรผมแค่อยากแซงแล้วไปหาของๆผม ผมไม่อยากพูดว่าขอทางหน่อยครับผมคิดว่าผมเหนื่อยที่ต้องพูดกับคนไม่รู้จักกันแค่ผมจะไปทางของผม คุณไปทางของคุณก็พอ
ครับ ผมเป็นคนแบบนั้นครับ เรื่องที่เกิดขึ้นเกิดกับผู้หญิงครับ ผู้หญิงที่เดินนำหน้ามักจะหันมามองแล้วก้มหน้าพยายามเดินหนีให้เร็วขึ้น(ซึ่งมันก็ช้ากว่าผมเดิน) ผมก็เดินต่อไป เค้าก็หันมาหลายรอบและเดินเร็วขึ้นอีก ทำให้ผมแซงไม่ได้และเดินช้าลง จนถึงทางแยกกันก็จากกันไป ผมก็คิดในใจว่าเออหลุดซักทีจะได้เดินสบายๆหน่อย ซึ่งเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งกับผมมาก จริงๆในใจมันกลับคิดครับว่าการกระทำของผมนั้นคุกคามเขาหรือปล่าวจนผมเองก็เก็บมาคิดแล้วรู้สึกแย่เอง
ผมจึงอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆครับว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป ขอบคุณครับ
ผมควรเปลี่ยนแปลงการปฏิบัติตัวดีหรือไม่ครับ เพราะผมรู้สึกว่าผู้หญิงกลัวผมเวลาเดินห้าง
เริ่มต้นเรื่องต้องขอเล่าก่อนว่า บ้านของผมอยู่ติดกับห้างสรรพสินค้า(บ.)มาก จึงทำให้ตัวผมเองมักจะเดินไปใช้บริการที่ห้างสรรพสินค้านี้มากกว่าเซเว่นมาก ๆ จนเรียกว่าเป็นประจำเลยก็ว่าได้และตัวของผมเองนั้นลักษณะทางกายภาพเป็นคนตัวสูงใหญ่เปรียบเทียบผมจะคล้ายกับคุณ กวินทร์ ธรรมสัจจานันท์ (นักกีฬาในดวงใจผม) แต่ผมผิวค่อนข้างดำกว่ามากและน้ำหนักมากกว่าถึง 95 ก.ก.
ครับ อย่างที่กล่าวไปเพราะเนื่องจากบ้านผมติดกับห้างสรรพสินค้านี้มาก ทำให้ผมเองรู้ว่าสินค้าชิ้นไหนอยู่ส่วนไหนของห้าง เวลาผมจะไปซื้ออะไรทำให้ตัวผมนั้นจะเดินปรี่ไปที่เป้าหมายของผมได้วางไว้ นั่นคือนิสัยส่วนตัวของผมจนเคยตัว(สายมุ่งจนลืมของดีๆอย่างอื่นไปบ้างครับ555)
เนื่องจากผมมีเป้าหมายในใจที่จะไปอยู่แล้วทำให้เวลาเดินห้างผมมักจะรีบเดินไปหยิบของที่ผมตั้งใจไว้แล้ว ด้วยช่วงตัวและช่วงขาของผมยาวจึงทำให้เดินได้เร็วหรือปล่าวผมก็ไม่แน่ใจ(แต่ผมว่าผมเดินปกติแล้วนะครับไม่ได้รีบไปซื้อขนาดนั้น) จึงทำให้ชอบที่จะเดินแซงคนข้างหน้าอยู่บ่อยๆ แต่สภาพของห้างสรรพสินค้าบางจุดจะมีร้านค้าตั้งทำให้แซงไม่สะดวกนัก ทำให้ผมเดินไปใกล้คนของหน้าและพยามเบี่ยงตัวหาช่องแซงเพื่อจะไปต่อ(ผมคิดว่าจุดนี้ทำให้มองได้ว่าผมออกจะดูคุกคามหรือไม่จึงอยากขอความคิดเห็น) โดยผมพบบ่อยครั้งที่คนเดินนำข้างเล่นโทรศัพท์มือถือ(ทั้งผู้ชายและผู้หญิง)แต่ผมไม่ได้ว่าอะไรผมแค่อยากแซงแล้วไปหาของๆผม ผมไม่อยากพูดว่าขอทางหน่อยครับผมคิดว่าผมเหนื่อยที่ต้องพูดกับคนไม่รู้จักกันแค่ผมจะไปทางของผม คุณไปทางของคุณก็พอ
ครับ ผมเป็นคนแบบนั้นครับ เรื่องที่เกิดขึ้นเกิดกับผู้หญิงครับ ผู้หญิงที่เดินนำหน้ามักจะหันมามองแล้วก้มหน้าพยายามเดินหนีให้เร็วขึ้น(ซึ่งมันก็ช้ากว่าผมเดิน) ผมก็เดินต่อไป เค้าก็หันมาหลายรอบและเดินเร็วขึ้นอีก ทำให้ผมแซงไม่ได้และเดินช้าลง จนถึงทางแยกกันก็จากกันไป ผมก็คิดในใจว่าเออหลุดซักทีจะได้เดินสบายๆหน่อย ซึ่งเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งกับผมมาก จริงๆในใจมันกลับคิดครับว่าการกระทำของผมนั้นคุกคามเขาหรือปล่าวจนผมเองก็เก็บมาคิดแล้วรู้สึกแย่เอง
ผมจึงอยากขอความคิดเห็นของเพื่อนๆครับว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป ขอบคุณครับ