การป่วย "โรคเยื่อบุโพรงมดลูกผิดปกติ"สู่การเจอเชื้อมะเร็ง
เราอายุ 30 ปี น้ำหนัก 85 กก.สูง 170 ซม.
บันทึกที่ 1.20/5/20 จุดเริ่มต้น
เข้าพบคุณหมอ เนื่องจากอาการคันที่ปากมดลูกและได้มีการใช้ยาสอดเชื้อไป4วันมีเลือดออกผิดปกติ
จากการตรวจพื้นฐาน คือ ตรวจภายในและอัตราเซาว์ คุณหมอได้มีการสั่งขูดมดลูกด่วนในวันรุ่งขึ้น..
โดยได้แจ้งว่าคุณมีความเสี่ยงเป็นมะเร็งเยื่อบุมดลูกหมอขอทำการนำเยื่อบุมดลูกที่ขูดไปตรวจโดยจะทราบผล 7 วัน...
บันทึกที่ 2. 21/5/20 ขูดมดลูก
คุณหมดนัด9.00น.โดยให้อดข้าวอดน้ำหลังเที่ยงคืน.. ก็ได้มารอหมอตามเวลาซึ่งกำหนดขูดเที่ยงกว่า..ระหว่างนั้นก็เข้าไปนอนรอเพื่อทำการขูดและได้มีทางหมอและพยาบาลมาพูดคุยถึงขั้นตอนการขูด
โดยจะมีการให้อมยาขยายปากมดลูกไว้ใต้ลิ้น2เม็ด จนละลายหมด ระหว่างอมมีการรู้สึกปวดหน่วงๆท้องน้อยแต่ไม่มาก... พออมหมดได้สักประมาณ40นาที ทางพยาบาลก็ได้เข็นเตียงไปรอหน้าห้องคลอด. โดยระหว่างรอก็จะวิสัญญีแพทย์มาสอบถามตลอดว่าชื่ออะไรแพ้ยาอะไร จนเข้าห้องผ่าตัด.. ภาพตัด.. คือเหมือนในหนังเลยยมีไฟดวงใหญ่ๆ พยาบาล, หมอ, วิสัญญีแพทย์ เต็มห้อง ที่จำได้ในห้องมีประมาน5-6คน (ตายยแอบคิดในใจ ต้องมาแหกจิมิให้ใครก็ไม่รู้จักเห็นต้อง5-6คนอายชิบ)
ซึ่งแต่ละคนก้อทำหน้าที่นะตรงนั้นคือทางพยาบาลก็จับแหกขาขึ้นขาหยั่งล็อคขาไว้ทั้ง2ข้าง กางแขนล็อกแขนไว้ (ถ้าใครนึกไม่ออกให้คิดว่าเหมือนผ่ากบในห้องชีวะแล้วตัวอีฉันเป็นกบแบบนั้นเลยย) สักพักพอได้ที่แล้ว.. วิสัญญีแพทย์ได้ทำการฉีดยาสลบใส่เครื่องอะไรสักอย่างที่นิ้วและใส่ออกซิเจน.ซึ่งในระหว่างฉีดที่มีอาการเหมือนกล้ามเนื้อเราโดนบิดไปทั้งสักพักก็โลกดับ...
ฟื้นมาอีกที่อยู่ห้องพักฟื้นแล้ววตอนนั้นประมาณบ่าย2โมงนอนพักถึง5โมงเย็นกลับบ้านได้...
อ่านมาเยอะฟังมาเยอะว่าต้องเจ็บอย่างนู้นนี้นั้น สรุปคือ ไม่เจ็บเลย แค่รู้สึกหน่วงที่ท้องน้อยนิดนึงเท่านั้น..
บันทึกที่ 3.28/5/20 ผลออก(วันโลกแตก)
โดยหมอนัดในเวลา12.00น.
เข้าพบหมอโดยหมอแจ้งผลว่าชิ้นเยื่อบุที่นำไปตรวจนั้น มันกำลังกลายพันธุ์เป็นมะเร็ง..
มีทางเลือกในการรักษา 2 วิธี
1. วิธีที่ยังคงรักษามดลูกไว้เพื่อมีลูก คือการรักษาด้วยฮอร์โมน โดยจะมีการให้กินยาปรับฮอร์โมนแล้วมีการขับออกมา.. ประมาณ6เดือน แล้วหลังจากนั้นจะมีการขูดมดลูก ออกมาตรวหาเชื้ออีกครั้งว่าจะยังอยู่ไหม..ซึงหมอไม่รับประกันว่าจะหายหรือจะลาม
2.คือการตัดมดลูก ทิ้งทั้งยวง เลยยอันหมอบอกว่าหายแน่
โดยหมอให้กลับไปคิดแล้วมาตอบในวันพรุ้งนี้
ซึ่งตอนนั้นตกใจแล้วยังไม่รู้อะไรเกียวกับโรคเลยคืออะไรว่ะ
ซึ่งกลับมาเราหาข้อมูลเยอะมากๆๆๆ อ่านทั้งงานวิจัยทั้งบทความไม่ว่าทั้งแพทย์รามาแพทย์จุฬา ทุกแพทย์ที่เราจะหาได้ ทั้งไทยทั้งอังกฤษอ่านหมด อ่านตั้งแต่กลับมา คือเครียดมาก เชี่ยไรว่ะเนี่ย.. อ่านจนพอประติดประต่อเรื่องความเข้าใจได้เพราะบางบทวิจัยก็เป็นภาษาเกินไปก็เข้าใจได้ไม่หมด.. อ่านๆจดๆตั้งคำถามๆเพื่อคือจะถามหมอพรุ่งนี้.. (เป็นครั้งแรกที่อ่านหนังสือเกิน7บรรทัด ซึ่งไม่ใช่งานนี้ไม่ค่อยอ่านเลย.. ไม่รู้โตมาได้ไงป่านนี้55)
บันทึกที่ 4. 29/5/20 บางอ้อ... ก็มาถึง
หาหมอเวลา17.00น. ตามนัด
ถึงเวลาจริง 17.45 น. พบหมอ เรารั่วคำถามชุดใหญ่
เรา:หมอค่ะหนูมีจะถามค่ะ
หมอ:ถามมาครับ
เรา:หมอหนูป่วยเป็น "โรคเยื่อบุโพรงมดลูกผิดปกติ" ใช่ไหมค่ะ
หมอ:ใช่ครับ แต่ของหนูเซล์ที่ตรวจพบมันอยู่ขั้นที่ 3 คือatypical hyperplasia ซึงมันแบ่ง4ขั้นใหญ่
ขั้นที่1กับ2 ไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ แต่คือขั้นที่3ที่เจอเซลล์กลายพันธุ์ไปสู่มะเร็ง การเป็นขั้นที่ 3 การกลายพันธ์ในระดับตอนปลายซึ่งกำลังจะเข้าสู่ขั้นที่4คือมะเร็ง..
(ซึ่งหมอเขาก็พยายามอธิบายเพื่อให้เด็กโง่เข้าใจง่ายขึ้นและไม่งง ซึ่งภาษาทางการแพทย์จริงๆอาจเยอะกว่านี้แต่เพื่อให้เราเข้าใจง่ายขึ้น)
หมอเอาภาพที่เป็นพยาธิวิทยาหรือภาพเซล์ที่นำไปตรวจแล้วเอามาเปรียบเทียบให้เราดูว่า ปกติต้องเป็นแบบไหนซึ่งปกติภาพเซล์เรียงตัวสวย.. แล้วของเราผิดปกติคือเหมือนภาพAbstract มันคืองานศิลปะชัดๆดูไม่รู้เรื่องเลยไหนเซล์เรียงตัวไม่มีให้เห็นเลยยของการเรียงตัวที่สวยงามเลย..
เรา:หมอหนูมีพี่เป็นมะเร็งเต้านมเกียวไหม..
หมอ:พี่สาวอายุเท่าไหร่ตอนที่เป็น..
เรา:อายุ 32 ค่ะ
หมอ:หมอคิดว่าน่าจะเกิดจากกรรมพันธ์ คือมะเร็งเต้านมกับมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก มันเป็นเชื้อตัวเดียวกัน เนื่องจากถ้าเป็นตามโรคคือต้องอายุ35ปีขึ้นไปมีความเสี่ยง แต่การที่คนไข้เป็นตั้งแต่อายุน้อยหมอ สัญนิฐานว่าน่าจะเกิดจากกรรมพันธุ์โดยอาจมีแรงกระตุ้นจากปัจจัยอื่นร่วมด้วย..
หมอ:แล้วตกลงเราเลือกวิธีไหนล่ะ
เรา:วิธีแรกค่ะ คือกินยา6เดือนค่ะ
หมอ:คนไข้รู้ใช่ไหมว่ามีเปอร์เซ็นความเสี่ยงค่อนข้างสูง..ถ้ากินยาแล้วมีการลอกตัวเปลือกมดลูกมาไม่หมดมันอาจเป็นหนักว่าเดิมได้ แล้วนี้เป็นการรักษาแค่ปลายเหตุเท่านั้น เนื่องจากของต้นต่อมาจากกรรมพันธุ์ ต่อให้กินยา 6 เดือนแล้วขูดออกมาตรวจแล้วไม่พบอะไร คนไข้ก็จะกลับมาเป็นอีกได้.. แต่หมอก็อยากให้ตัดมดลูกทิ้งน่ะครับ แต่ถ้าคนไข้จะลองดูที่6เดือนก่อนก้อได้ครับ..
เรา:ค่ะ แล้วการมีลูกแหละค่ะสามารถมีลูกได้ไหมถ้าตรวจไม่พบเชื้อหลัง6เดือน
หมอ:สามารถมีได้นะครับแต่ระหว่างตั้งครรภ์หมอไม่สามารถรับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้นะครับ มีอะไรจะถามหมออีกไหมครับ.
เรา:ไม่ค่ะหมอ
หมอ:เดียวหมอจ่ายยามาให้นะครับ แล้วอีก15วันเจอกัน
เรา:แอบคิดในใจ ตูเอาชีวิตทั้งชีวิตมาเสี่ยงกับการที่จะมีเด็กเกิดไปหรือเปล่าว่ะ..
รอต่อ.. นัดตรวจของวันที่17/6/2020 ว่าผลเป็นอย่างไงจะมาเล่าต่อจร้า..
การป่วย "โรคเยื่อบุโพรงมดลูกผิดปกติ"สู่การเจอเชื้อมะเร็ง ในวัย30ปี
เราอายุ 30 ปี น้ำหนัก 85 กก.สูง 170 ซม.
บันทึกที่ 1.20/5/20 จุดเริ่มต้น
เข้าพบคุณหมอ เนื่องจากอาการคันที่ปากมดลูกและได้มีการใช้ยาสอดเชื้อไป4วันมีเลือดออกผิดปกติ
จากการตรวจพื้นฐาน คือ ตรวจภายในและอัตราเซาว์ คุณหมอได้มีการสั่งขูดมดลูกด่วนในวันรุ่งขึ้น..
โดยได้แจ้งว่าคุณมีความเสี่ยงเป็นมะเร็งเยื่อบุมดลูกหมอขอทำการนำเยื่อบุมดลูกที่ขูดไปตรวจโดยจะทราบผล 7 วัน...
บันทึกที่ 2. 21/5/20 ขูดมดลูก
คุณหมดนัด9.00น.โดยให้อดข้าวอดน้ำหลังเที่ยงคืน.. ก็ได้มารอหมอตามเวลาซึ่งกำหนดขูดเที่ยงกว่า..ระหว่างนั้นก็เข้าไปนอนรอเพื่อทำการขูดและได้มีทางหมอและพยาบาลมาพูดคุยถึงขั้นตอนการขูด
โดยจะมีการให้อมยาขยายปากมดลูกไว้ใต้ลิ้น2เม็ด จนละลายหมด ระหว่างอมมีการรู้สึกปวดหน่วงๆท้องน้อยแต่ไม่มาก... พออมหมดได้สักประมาณ40นาที ทางพยาบาลก็ได้เข็นเตียงไปรอหน้าห้องคลอด. โดยระหว่างรอก็จะวิสัญญีแพทย์มาสอบถามตลอดว่าชื่ออะไรแพ้ยาอะไร จนเข้าห้องผ่าตัด.. ภาพตัด.. คือเหมือนในหนังเลยยมีไฟดวงใหญ่ๆ พยาบาล, หมอ, วิสัญญีแพทย์ เต็มห้อง ที่จำได้ในห้องมีประมาน5-6คน (ตายยแอบคิดในใจ ต้องมาแหกจิมิให้ใครก็ไม่รู้จักเห็นต้อง5-6คนอายชิบ)
ซึ่งแต่ละคนก้อทำหน้าที่นะตรงนั้นคือทางพยาบาลก็จับแหกขาขึ้นขาหยั่งล็อคขาไว้ทั้ง2ข้าง กางแขนล็อกแขนไว้ (ถ้าใครนึกไม่ออกให้คิดว่าเหมือนผ่ากบในห้องชีวะแล้วตัวอีฉันเป็นกบแบบนั้นเลยย) สักพักพอได้ที่แล้ว.. วิสัญญีแพทย์ได้ทำการฉีดยาสลบใส่เครื่องอะไรสักอย่างที่นิ้วและใส่ออกซิเจน.ซึ่งในระหว่างฉีดที่มีอาการเหมือนกล้ามเนื้อเราโดนบิดไปทั้งสักพักก็โลกดับ...
ฟื้นมาอีกที่อยู่ห้องพักฟื้นแล้ววตอนนั้นประมาณบ่าย2โมงนอนพักถึง5โมงเย็นกลับบ้านได้...
อ่านมาเยอะฟังมาเยอะว่าต้องเจ็บอย่างนู้นนี้นั้น สรุปคือ ไม่เจ็บเลย แค่รู้สึกหน่วงที่ท้องน้อยนิดนึงเท่านั้น..
บันทึกที่ 3.28/5/20 ผลออก(วันโลกแตก)
โดยหมอนัดในเวลา12.00น.
เข้าพบหมอโดยหมอแจ้งผลว่าชิ้นเยื่อบุที่นำไปตรวจนั้น มันกำลังกลายพันธุ์เป็นมะเร็ง..
มีทางเลือกในการรักษา 2 วิธี
1. วิธีที่ยังคงรักษามดลูกไว้เพื่อมีลูก คือการรักษาด้วยฮอร์โมน โดยจะมีการให้กินยาปรับฮอร์โมนแล้วมีการขับออกมา.. ประมาณ6เดือน แล้วหลังจากนั้นจะมีการขูดมดลูก ออกมาตรวหาเชื้ออีกครั้งว่าจะยังอยู่ไหม..ซึงหมอไม่รับประกันว่าจะหายหรือจะลาม
2.คือการตัดมดลูก ทิ้งทั้งยวง เลยยอันหมอบอกว่าหายแน่
โดยหมอให้กลับไปคิดแล้วมาตอบในวันพรุ้งนี้
ซึ่งตอนนั้นตกใจแล้วยังไม่รู้อะไรเกียวกับโรคเลยคืออะไรว่ะ
ซึ่งกลับมาเราหาข้อมูลเยอะมากๆๆๆ อ่านทั้งงานวิจัยทั้งบทความไม่ว่าทั้งแพทย์รามาแพทย์จุฬา ทุกแพทย์ที่เราจะหาได้ ทั้งไทยทั้งอังกฤษอ่านหมด อ่านตั้งแต่กลับมา คือเครียดมาก เชี่ยไรว่ะเนี่ย.. อ่านจนพอประติดประต่อเรื่องความเข้าใจได้เพราะบางบทวิจัยก็เป็นภาษาเกินไปก็เข้าใจได้ไม่หมด.. อ่านๆจดๆตั้งคำถามๆเพื่อคือจะถามหมอพรุ่งนี้.. (เป็นครั้งแรกที่อ่านหนังสือเกิน7บรรทัด ซึ่งไม่ใช่งานนี้ไม่ค่อยอ่านเลย.. ไม่รู้โตมาได้ไงป่านนี้55)
บันทึกที่ 4. 29/5/20 บางอ้อ... ก็มาถึง
หาหมอเวลา17.00น. ตามนัด
ถึงเวลาจริง 17.45 น. พบหมอ เรารั่วคำถามชุดใหญ่
เรา:หมอค่ะหนูมีจะถามค่ะ
หมอ:ถามมาครับ
เรา:หมอหนูป่วยเป็น "โรคเยื่อบุโพรงมดลูกผิดปกติ" ใช่ไหมค่ะ
หมอ:ใช่ครับ แต่ของหนูเซล์ที่ตรวจพบมันอยู่ขั้นที่ 3 คือatypical hyperplasia ซึงมันแบ่ง4ขั้นใหญ่
ขั้นที่1กับ2 ไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ แต่คือขั้นที่3ที่เจอเซลล์กลายพันธุ์ไปสู่มะเร็ง การเป็นขั้นที่ 3 การกลายพันธ์ในระดับตอนปลายซึ่งกำลังจะเข้าสู่ขั้นที่4คือมะเร็ง..
(ซึ่งหมอเขาก็พยายามอธิบายเพื่อให้เด็กโง่เข้าใจง่ายขึ้นและไม่งง ซึ่งภาษาทางการแพทย์จริงๆอาจเยอะกว่านี้แต่เพื่อให้เราเข้าใจง่ายขึ้น)
หมอเอาภาพที่เป็นพยาธิวิทยาหรือภาพเซล์ที่นำไปตรวจแล้วเอามาเปรียบเทียบให้เราดูว่า ปกติต้องเป็นแบบไหนซึ่งปกติภาพเซล์เรียงตัวสวย.. แล้วของเราผิดปกติคือเหมือนภาพAbstract มันคืองานศิลปะชัดๆดูไม่รู้เรื่องเลยไหนเซล์เรียงตัวไม่มีให้เห็นเลยยของการเรียงตัวที่สวยงามเลย..
เรา:หมอหนูมีพี่เป็นมะเร็งเต้านมเกียวไหม..
หมอ:พี่สาวอายุเท่าไหร่ตอนที่เป็น..
เรา:อายุ 32 ค่ะ
หมอ:หมอคิดว่าน่าจะเกิดจากกรรมพันธ์ คือมะเร็งเต้านมกับมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก มันเป็นเชื้อตัวเดียวกัน เนื่องจากถ้าเป็นตามโรคคือต้องอายุ35ปีขึ้นไปมีความเสี่ยง แต่การที่คนไข้เป็นตั้งแต่อายุน้อยหมอ สัญนิฐานว่าน่าจะเกิดจากกรรมพันธุ์โดยอาจมีแรงกระตุ้นจากปัจจัยอื่นร่วมด้วย..
หมอ:แล้วตกลงเราเลือกวิธีไหนล่ะ
เรา:วิธีแรกค่ะ คือกินยา6เดือนค่ะ
หมอ:คนไข้รู้ใช่ไหมว่ามีเปอร์เซ็นความเสี่ยงค่อนข้างสูง..ถ้ากินยาแล้วมีการลอกตัวเปลือกมดลูกมาไม่หมดมันอาจเป็นหนักว่าเดิมได้ แล้วนี้เป็นการรักษาแค่ปลายเหตุเท่านั้น เนื่องจากของต้นต่อมาจากกรรมพันธุ์ ต่อให้กินยา 6 เดือนแล้วขูดออกมาตรวจแล้วไม่พบอะไร คนไข้ก็จะกลับมาเป็นอีกได้.. แต่หมอก็อยากให้ตัดมดลูกทิ้งน่ะครับ แต่ถ้าคนไข้จะลองดูที่6เดือนก่อนก้อได้ครับ..
เรา:ค่ะ แล้วการมีลูกแหละค่ะสามารถมีลูกได้ไหมถ้าตรวจไม่พบเชื้อหลัง6เดือน
หมอ:สามารถมีได้นะครับแต่ระหว่างตั้งครรภ์หมอไม่สามารถรับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้นะครับ มีอะไรจะถามหมออีกไหมครับ.
เรา:ไม่ค่ะหมอ
หมอ:เดียวหมอจ่ายยามาให้นะครับ แล้วอีก15วันเจอกัน
เรา:แอบคิดในใจ ตูเอาชีวิตทั้งชีวิตมาเสี่ยงกับการที่จะมีเด็กเกิดไปหรือเปล่าว่ะ..
รอต่อ.. นัดตรวจของวันที่17/6/2020 ว่าผลเป็นอย่างไงจะมาเล่าต่อจร้า..