ความสวยงามบนรถสองแถวในวันฝนพรำ

๑๕.๖.๒๕๖๓ เช้าวันฝนพรำ ผมออกวิ่งไปจากตัวตลาดแม่กลองไปตลาดน้ำอัมพวา ขากลับผมนั่งรถสองแถวกลับ มีคนเต็มรถ มีบทสนทนาจากคนแปลกหน้าเกิดขึ้นระหว่างรถแล่นไปอย่างช้าๆ
ก.ยอดกระถินอ่อนดีสวยจัง
ข.ยื่นให้กำใหญ่(มาก)... เอาไปสิ
ก.ไม่เป็นไรพี่ ขอบคุณมาก
ข.เอาไปเถอะ ของที่บ้านพี่เอง มีเยอะ
ก.ขอบคุณมากๆ
ข.ไม่ต้องเกรงใจ ของที่บ้านมีเยอะเก็บเอามาแบ่งให้กัน เก็บไปเดี๋ยวมันก็แตกต้นอ่อนออกมาใหม่ ให้แล้วก็สบายใจ พี่คิดแค่นี้
ค.ยื่นถุงให้ ก. เพื่อใส่กระถิน
ก.ขอบคุณมากค่ะ

ทั้งสามคนไม่รู้จักกัน

มิตรภาพงดงามเสมอ

สวัสดี