ฉันรักเขามาก แต่ฉันรู้สึกว่าเขาไม่มีอนาคต ฉันเดินออกมาผิดมากไหม ?

สวัสดีค่ะ เราขอใช้นามสมมุติแทนตัวเองว่า ส้ม (นามสมมุติ) นะคะ เรามีแฟนขอใช้ชื่อแทนว่า แทน (นามสมมุติ) นะคะ ส้มกับแทนคบกันมาตั้งแต่สมัยมอปลาย ส้มเกิด พ.ศ.2535 นะ เราเรียนจบมหาลัยมาตั้งแต่ 2557 แฟนเราเรียนได้ถึงปี 2 ก็ซิ่ว ตอนแรกอยู่คนละมหาลัย พอซิ่วก็มาอยู่ที่เดียวกับเรา แต่แฟนซิ่วมา ไม่ได้เข้าเรียนเลย มาอยู่หอเฉยๆกับเราเลยเกือบ 1 ปีกว่าๆ โดยที่เราก็ไปเรียนตามปกติ เราพยายามคุยกับเค้าว่าให้ไปสมัครเรียน แต่พอเอ่ยเรื่องนี้ก็เป็นอันทะเลาะกัน แฟนเราเข้าเรียนตอนที่เราไกล้จะจบเหลือแค่ 1 เทอม เราเรียนจบก็ย้ายกลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เราก็ตกลงคุยกันว่าจะแวะมาหาเราวันเสาร์อาทิตย์ พอนานๆเข้า กลายเป็นไม่ค่อยได้ไปเรียน เช่นเทอมนึงลง 5 วิชา บางทีก็ครอปหมด บางทีก็ผ่าน 1 ตัวที่เหลือครอป เราก็คุยเรื่องนี้กันอีก สรุปทะเลาะกันตามเดิม บางทีเราก็เลือกมองผ่าน พยายามรักษาความสัมพันธ์ให้ดีที่สุด แต่มันเหมือนมีอะไรติดในใจเราอยู่ตลอด มันเป็นความกังวลลึกๆ หลังๆเราเริ่มพูดออกไปว่า เราต้องการอนาคตนะ เราต้องการความมั่นคง เมื่อไหร่ที่แทนจะเรียนจบหรอ ? คำตอบของแทนคือ เค้าจะพยายามทำมันให้ได้ ทำให้ดีที่สุด พอพูดแบบนี้เราก็ใจอ่อน ให้กำลังใจว่า เธอทำได้อยู่แล้ว สุดท้าย มันก็เป็นเหมือนเดิมอีก ไม่ตื่นไปเรียน ไปเรียนสายเลยเวลาเช็คชื่อไรงี้ พอเราถามก็บอกเราไม่เชื่อใจ จนปีนี้ เราอายุ 28 ปีแล้ว แฟนเราก็ยังเรียนไปจบ พ่อแม่เราก็เฝ้าถามว่า แทนเมื่อไหร่จะเรียนจบ คล้ายๆว่าเค้าอยากให้เรามีคนดูแล ที่สามารถพึ่งพาได้ วันหนึ่งอยู่ๆเราก็เหมือนระเบิดออกมา ว่าเราขอแยกย้ายกันอยู่เถอะ เราพอแล้ว เราเหนื่อย ก็มีการเก็บของออกจากบ้านเราไป สิ่งที่ติดอยู่ในใจเราเลยคือ เราผิดมั้ยที่เราไม่รอเค้าอีกหน่อย เราทำแบบนี้มันใจร้ายเกินไปมั้ย // เค้ายอมแยกกับเราอยู่แต่มีการขอให้เรารอเค้าเรียนจบเหมือนเดิม ทำให้ใจเราคิดอีกว่า ถ้าเรารอไปอีกแล้วเค้าทำไม่ได้ล่ะ ?? เราจะไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นเข้ามาในชีวิตเลยหรอ ? มันมีความคิดแนวๆนี้อยู่ในหัวเต็มไปหมด 
ปล. ตอนแฟนอยู่กับเราเค้าดูแลเราดีทุกอย่างนะคะ แค่ติดตรงเรื่องอนาคต ที่เรามองว่ามันสำคัญแต่เค้าทำไม่ได้ซักที
ที่เราทำแบบนี้ เราเห็นแก่ตัวไปไหมคะ ?