รักแฟนเพื่อน.

เรื่องมันมีอยู่ว่า เมือต้นเดือนปีที่แล้วเพื่อนผมมันมีแฟนเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับผม และในช่วงเวลานั้นทำให้ผมรู้จักเธอมากขึ้นและปรึกษากันได้แทบทุกเรื่องจนสนิท พอรู้สึกตัวอีกทีก็เผลอชอบเธอเข้าแล้ว ผมเก็บความรู้สึกนี้ไว้เพราะตัวว่านี้มันผิด ที่ชอบแฟนเพื่อน ผมก็เลยต้องฝืนตัดใจไปชอบอีกคนนึง แต่มันดูก็ไม่ใช่ว่าจะชอบคนอื่นได้ จนผมวนไปชอบเธออีกรอบ และตอนนั้นเธอคนนั้นกำลังจะเลิกกับเพื่อนผมรอบที่3พอดี ผมก็พูดไปตามความเป็นจริง และมีเข้าข้างความรู้สึกตัวเองนิดหน่อย แต่เพื่อนเธอก็บอกแบบเดียวผมเช่นเดียวกันเธอเลยตัดสินใจเลิกจริงๆ ผมก็มีความรู้สึกผิด อยู่บ้างและโทษตัวเองว่าผมหรือเปล่าที่ทำให้เขาเลิกกัน เธอทักมาหาผมเป็นที่ปรึกษาอยู่ตลอดทุกๆวัน ผ่านไปเดือนเศษๆ สุดท้ายผมก็ได้เผยความลับที่อยู่ในใจให้เธอได้ฟังว่าผมชอบเธอจริงๆ และคือตอนนั้นเขาช็อคมากไม่รู้เลยสักนิดว่าชอบตั้งแต่เริ่มต้น แต่เธอก็บอกว่า เพื่อนกันก็ดีแล้ว ตอนนี้ไม่อยากมีใครจริงๆ รอให้โตก่อนไม่รู้จะรักกันได้ไหมผมไม่รู้นะว่านั่นเป็นคำปลอบใจหรือเปล่า ผมก็เข้าใจเธอดี ที่ผมร้องไห้ไม่ได้ร้องเพราะว่าเธอปฏิเสธ แต่ผมกลัวเสียเธอไป ผมก็ได้แต่บอกกับเธอว่าเราจะอยู่ใกล้ๆเธอ ช่วยเหลือเธออย่างนี้แหละ เธอก็กลัวว่าผมจะเจ็บแต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันชินแล้วแหละ หลังจากวันนั้นเราก็มาคุยกันดังเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนถึงวันนี้เราก็ยังคุยกันปกติ ไม่รู้ว่าเธอสงสารผม หรืออยากคุยจริงๆกันเเน่ เพราะผมเคยบอกว่าคุยกันแบบนี้ทุกๆวันก็ยังดี
แต่ผมก็ยังรู้สึกดีอยู่ รู้สึกว่าความรู้สึกมันกลางๆแล้วไม่มากไม่น้อยจนเกินไป แล้วดูเหมอนเพื่อนผมจะรู้แล้วว่าผมชอบแฟนเขา เขาก็ได้บอกว่าฝากเขาด้วย ผมควรทำยังไงดีครับ