สวัสดีค่ะ เรื่องทั้งหมดที่จะเล่าเป็นความจริง เป็นเรื่องระหว่างเรากับเเฟนค่ะ เราอายุ 27 ส่วนเเฟนอายุ 28 ปี เเฟนเป็นลูกคนชายเล็กของครอบครัว ซึ่งคนในบ้านจะโอ๋เเฟนเราเป็นอย่างมาก บ้านของเเฟนจะอยู่กันทั้งหมด 5 คน (แม่เเฟน , พี่สาวเเฟน , พี่เขยเเฟน , หลานชายแฟน , เเฟน)
ส่วนพ่อแยกออกไปอยู่ที่ต่างจังหวัดคนเดียว สาเหตุเนื่องจากว่าสมัยก่อนคุณพ่อทำงานที่ต่างจังหวัดและมีปากเสียงกับคนที่บ้านบ่อย เพราะว่าคุณแม่เป็นคนรักความสะอาด แต่คุณพ่อมีความเป็นอิสระชิลล์ๆเลยแยกกันอยู่
เรากับเเฟนคบกันมาได้ปีกว่า ได้มาซื้อคอนโดอยู่ด้วยกัน ใช้ชื่อเเฟนซื้อส่วนเงินเราผ่อน แต่เฟอร์นิเจอร์ต่างๆในห้อง เเฟนเป็นคนซื้อ หลังจากที่ซื้อคอนโดได้ไม่นาน เราก็ท้อง ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก เพราะเรากับเเฟนตัดสินใจว่าจะไม่บอกใครเลยเรื่องที่ท้อง เเฟนเราเป็นตำรวจและทำงานค่อนข้างไม่เป็นเวลาทำงาน 3 วันหยุด 1 วัน และเข้าเวรก็ไม่เป็นเวลา ทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
มีวันหนึ่ง เเฟนเลิกงานตอน 4 ทุ่ม ซึ่งวันนั้นเราก็หลับไปตั้งแต่หัวค่ำ แต่พอตื่นมาเที่ยงคืนไม่เห็นเเฟนก็เลยโทรไป แต่ไม่มีคนรับสาย เราก็เลยหลับต่อ และตื่นมาอีกช่วงประมาณตี 3 ด้วยความโมโหที่ติดต่อไม่ได้จึงไลน์ไปว่าและตัดสินใจว่าจะเลิก และไลน์ไปบอกพี่สาวเเฟนกับแม่ไว้ว่า เเฟนยังไม่กลับห้องและติดต่อไม่ได้
พอตอนเช้าเราตื่นมาเห็นว่าที่ตัวมีบาดเเผลทั้งเราเเละเเฟน ซึ่งเราจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้เลย และได้ถ่ายรูปตัวเองที่มีบาดเเผลส่งให้พี่สาวแฟนและแม่เเฟนดู ว่าตอนที่เเฟนกลับมา เราน่าจะถูกเเฟนทำร้าย เพราะมีเเผลและรอยช้ำเยอะมาก พอเราเช็คโทรศัพท์ก็เห็นว่าเเฟนนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่ทำงานกับรุ่นพี่ ประมาณ 2-3 คน
ไม่นานพี่สาวเเฟนก็โทรหาเราและบอกว่าไม่เชื่อว่าน้องตัวเองจะทำแบบนี้ เพราะตอนที่คบกับ น้องจูน ก็ไม่เห็นทำตัวแบบนี้เลย ก็เห็นว่าดีด้วยตลอด
คำพูดของพี่สาวเเฟนทำให้เรารู้สึกแย่มาก เพราะผู้หญิงที่ชื่อจูน เป็นคนที่เเฟนเราแอบคุยด้วยในขณะที่เขากำลังบวชเป็นพระ เเฟนบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เคยมีอะไรด้วย 2 ครั้งสมัยเมื่อนานมาแล้ว ไม่ได้เป็นเเฟนกัน เป็นแค่คนเคยคุยกัน แต่ตอนบวชพระผู้หญิงคนนี้ก็ติดต่อมาและได้คุยกันช่วงระยะเวลาที่บวช 1 เดือนเต็มๆ ซึ่งบทสนทนาคือเเฟนเราคุยกับคนนั้นเหมือนกับที่คุยกับเราทุกอย่างเลย ความเป็นห่วง บอกรัก บอกคิดถึง แถมยังให้ผู้หญิงคนนั้นส่งรูปใ
ดู ซึ่งเราก็ไม่รู่ว่าคือรูปอะไร เเต่จากแชทที่เห็นคือ ผู้หญิงคนนี้จะแต่งตัวและถ่ายรูปส่งให้เเฟนเราดูบ่อยมากๆ
เราถามสาเหตุที่คุย เเฟนบอกว่าตอนนั้นเหงา (โดยส่วนตัวเหตุผลนี้คือตลกมาก บวชเป็นพระควรจะปฏิบัติให้ทางที่ดี แต่นี่กลับทำตัวชั่วกว่าตอนเป็นคนปกติ เราเลยเสื่อศรัทธาในความเป็นพระของเเฟนเรา) และหลังจากนั้นเเฟนก็เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น
กลับไปที่พี่สาวเเฟนเราพูดว่า กับน้องจูนไม่เห็นทำแบบที่ทำกับเรา เราก็เริ่มไม่โอเค ก็เลยตัดบทสนทนากับพี่สาวเเฟนไป
หลังจากนั้นไม่นาน แม่เเฟนก็โทรหาเรา แสดงความเป็นห่วง จะให้หายาทาน ซึ่งเราก็บอกว่าไม่อยากทานยา(สาเหตุก็เพราะว่าเราท้องยังไม่ฝากครรภ์เลยไม่กล้ากินยาเเปลกๆกลัวส่งผลไปที่ลูก) แม่ก็บอกให้กิน ทำนองว่าดุเรา เราก็เลยบอกไปว่าหนูท้องค่ะ หนูไม่อยากทานยามั่วกลัวว่าจะส่งผลถึงเด็ก ซึ่งแม่ก็ตกใจและพูดทำนองว่าให้เราไปเอาเด็กออก ประโยคนั้นยังก้องอยู่ในหัวเรา "แม่ไม่อยากชี้นำมันบาปแต่ไปหาหมอให้เขาปรับประจำเดือน หรือไม่ก็ลองหาข้อมูลดูว่าต้องทำยังไง" คือเขาจะให้เราเอาลูกออก นี่หลานของเขาเเท้ๆ เราคิดว่าเขาน่าจะรักหลานที่เป็นลูกของลูกชาย เหมือนกับที่เขารักลูกของพี่สาวเเฟน
บอกตามตรงค่ะว่าเราเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไง เรื่องเเฟน ครอบครัวเเฟน เรื่องลูก คือรู้สึกว่าอยากจะตายไปให้พ้นๆจากโลกใบนี้ พอเราเข้าห้องน้ำ ก็มีเลือดออกคล้ายประจำเดือน แต่ไม่มากนักเราก็ไม่ได้ไปหาหมอ เพราะเจ็บไปทั้งตัว
สักพักพี่สาวเเฟนโทรมาและเเฟนเราเปิดลำโพงคุย พี่สาวแฟนเรียกเราว่ามัน และพูดจาค่อนข้างแย่ ซึ่งต่างจากครั้งก่อนๆที่คุยมาก และบอกกับเเฟนเราว่า ระวังมันจะไปเเจ้งความ ไม่ต้องไปเคลียร์อะไรกับมัน ไร้สาระ
คือหลังจากนั้น เราก็ค่อนข้างรู้สึกแย่กับครอบครัวแฟนมากๆเลย ก่อนหน้าเคยเห็นว่าชอบเข้าวัด ทำบุญ รักเด็ก พูดจาดี แต่พอได้เห็นความจริง ตาก็สว่างขึ้นมาทันที ช่วงนี้เเฟนเราค่อนข้างเครียด เเฟนบอกว่าเป็นคนกลาง จะทำอะไรก็ลำบาก และโดนที่บ้านบอกว่าถ้ามีลูกก็ให้ดูแลตัวเอง เขาจะไม่สนใจอะไรตัวเเฟนแล้ว
หลังจากที่ถูกเเฟนทำร้าย ผ่านมา 2 วัน เราก็มีเลือดออกจากช่องคลอด และมีเยอะมาก เราอาเจียนเพราะเเพ้ท้อง แต่ก็เหมือนมีถุงอะไรหลุดออกมามีทั้งเลือดและน้ำผสมกัน
เเฟนก็รีบพาเราไปโรงพยาบาล ผลสรุปก็คือว่า ถุงการตั้งครรภ์หลุดออกมา และเราก็แท้งลูก สาเหตุน่าจะมาจากความเครียด หรืออะไรก็ไม่รู้
เมื่อวานเเฟนเราก็ไปหาเพื่อนเเละได้พูดคุยเรื่องย้ายที่ทำงาน ซึ่งที่จะไปใช้เวลาเดินทางจากที่คอนโดประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ เเฟนเราบอกว่าอยากย้ายไปเพราะได้เงินเพิ่มขึ้น แต่ว่าจะไม่ได้กลับมานอนที่ห้องกับเรา อันนี้เราก็รู้สึกแย่ เพราะว่าเเฟนทำตัวเหมือนตีตัวออกห่าง
วันนี้เเฟนบอกว่า ไม่ได้หมายความว่าจะแยกกันอยู่ แค่ที่ทำงานมันไกลมากขึ้น และถ้าไปอยู่นั่นก็ไปอยู่หอ ซึ่งจะให้เราไปอยู่ด้วย เรามองว่าการไปเช่าหออยู่มันเป็นการสิ้นเปลือง ซึ่งการเดินทางโดยการขับรถ 1 ชั่งโมงกว่า สำหรับเรามันเป็นเรื่องธรรมดามาก เพราะตัวเราก็เดินทางไปไหนมาไหน ไกลๆอยู่ตลอด
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์พวกนี้จนกระทั้งวันนี้ก็ผ่านมาได้ 1 สัปดาห์ เรารู้สึกว่าเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ ไม่รู้สึกดี ไม่มีความสุขกับสิ่งใดๆเลยแม้แต่น้อย แค่เรายิ้มเราก็อยากจะร้องไห้ เราไม่เห็นว่าในอนาคตของเเฟนเราจะมีเรายืนอยู่ที่ตรงจุดไหน
เราเลยไม่มั่นใจว่าควรจะคบกันต่อ หรือ พอแค่นี้
ไปต่อ...หรือพอแค่นี้
ส่วนพ่อแยกออกไปอยู่ที่ต่างจังหวัดคนเดียว สาเหตุเนื่องจากว่าสมัยก่อนคุณพ่อทำงานที่ต่างจังหวัดและมีปากเสียงกับคนที่บ้านบ่อย เพราะว่าคุณแม่เป็นคนรักความสะอาด แต่คุณพ่อมีความเป็นอิสระชิลล์ๆเลยแยกกันอยู่
เรากับเเฟนคบกันมาได้ปีกว่า ได้มาซื้อคอนโดอยู่ด้วยกัน ใช้ชื่อเเฟนซื้อส่วนเงินเราผ่อน แต่เฟอร์นิเจอร์ต่างๆในห้อง เเฟนเป็นคนซื้อ หลังจากที่ซื้อคอนโดได้ไม่นาน เราก็ท้อง ถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมาก เพราะเรากับเเฟนตัดสินใจว่าจะไม่บอกใครเลยเรื่องที่ท้อง เเฟนเราเป็นตำรวจและทำงานค่อนข้างไม่เป็นเวลาทำงาน 3 วันหยุด 1 วัน และเข้าเวรก็ไม่เป็นเวลา ทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนอยู่ตัวคนเดียว
มีวันหนึ่ง เเฟนเลิกงานตอน 4 ทุ่ม ซึ่งวันนั้นเราก็หลับไปตั้งแต่หัวค่ำ แต่พอตื่นมาเที่ยงคืนไม่เห็นเเฟนก็เลยโทรไป แต่ไม่มีคนรับสาย เราก็เลยหลับต่อ และตื่นมาอีกช่วงประมาณตี 3 ด้วยความโมโหที่ติดต่อไม่ได้จึงไลน์ไปว่าและตัดสินใจว่าจะเลิก และไลน์ไปบอกพี่สาวเเฟนกับแม่ไว้ว่า เเฟนยังไม่กลับห้องและติดต่อไม่ได้
พอตอนเช้าเราตื่นมาเห็นว่าที่ตัวมีบาดเเผลทั้งเราเเละเเฟน ซึ่งเราจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้เลย และได้ถ่ายรูปตัวเองที่มีบาดเเผลส่งให้พี่สาวแฟนและแม่เเฟนดู ว่าตอนที่เเฟนกลับมา เราน่าจะถูกเเฟนทำร้าย เพราะมีเเผลและรอยช้ำเยอะมาก พอเราเช็คโทรศัพท์ก็เห็นว่าเเฟนนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่ทำงานกับรุ่นพี่ ประมาณ 2-3 คน
ไม่นานพี่สาวเเฟนก็โทรหาเราและบอกว่าไม่เชื่อว่าน้องตัวเองจะทำแบบนี้ เพราะตอนที่คบกับ น้องจูน ก็ไม่เห็นทำตัวแบบนี้เลย ก็เห็นว่าดีด้วยตลอด
คำพูดของพี่สาวเเฟนทำให้เรารู้สึกแย่มาก เพราะผู้หญิงที่ชื่อจูน เป็นคนที่เเฟนเราแอบคุยด้วยในขณะที่เขากำลังบวชเป็นพระ เเฟนบอกว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เคยมีอะไรด้วย 2 ครั้งสมัยเมื่อนานมาแล้ว ไม่ได้เป็นเเฟนกัน เป็นแค่คนเคยคุยกัน แต่ตอนบวชพระผู้หญิงคนนี้ก็ติดต่อมาและได้คุยกันช่วงระยะเวลาที่บวช 1 เดือนเต็มๆ ซึ่งบทสนทนาคือเเฟนเราคุยกับคนนั้นเหมือนกับที่คุยกับเราทุกอย่างเลย ความเป็นห่วง บอกรัก บอกคิดถึง แถมยังให้ผู้หญิงคนนั้นส่งรูปใ
เราถามสาเหตุที่คุย เเฟนบอกว่าตอนนั้นเหงา (โดยส่วนตัวเหตุผลนี้คือตลกมาก บวชเป็นพระควรจะปฏิบัติให้ทางที่ดี แต่นี่กลับทำตัวชั่วกว่าตอนเป็นคนปกติ เราเลยเสื่อศรัทธาในความเป็นพระของเเฟนเรา) และหลังจากนั้นเเฟนก็เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น
กลับไปที่พี่สาวเเฟนเราพูดว่า กับน้องจูนไม่เห็นทำแบบที่ทำกับเรา เราก็เริ่มไม่โอเค ก็เลยตัดบทสนทนากับพี่สาวเเฟนไป
หลังจากนั้นไม่นาน แม่เเฟนก็โทรหาเรา แสดงความเป็นห่วง จะให้หายาทาน ซึ่งเราก็บอกว่าไม่อยากทานยา(สาเหตุก็เพราะว่าเราท้องยังไม่ฝากครรภ์เลยไม่กล้ากินยาเเปลกๆกลัวส่งผลไปที่ลูก) แม่ก็บอกให้กิน ทำนองว่าดุเรา เราก็เลยบอกไปว่าหนูท้องค่ะ หนูไม่อยากทานยามั่วกลัวว่าจะส่งผลถึงเด็ก ซึ่งแม่ก็ตกใจและพูดทำนองว่าให้เราไปเอาเด็กออก ประโยคนั้นยังก้องอยู่ในหัวเรา "แม่ไม่อยากชี้นำมันบาปแต่ไปหาหมอให้เขาปรับประจำเดือน หรือไม่ก็ลองหาข้อมูลดูว่าต้องทำยังไง" คือเขาจะให้เราเอาลูกออก นี่หลานของเขาเเท้ๆ เราคิดว่าเขาน่าจะรักหลานที่เป็นลูกของลูกชาย เหมือนกับที่เขารักลูกของพี่สาวเเฟน
บอกตามตรงค่ะว่าเราเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไง เรื่องเเฟน ครอบครัวเเฟน เรื่องลูก คือรู้สึกว่าอยากจะตายไปให้พ้นๆจากโลกใบนี้ พอเราเข้าห้องน้ำ ก็มีเลือดออกคล้ายประจำเดือน แต่ไม่มากนักเราก็ไม่ได้ไปหาหมอ เพราะเจ็บไปทั้งตัว
สักพักพี่สาวเเฟนโทรมาและเเฟนเราเปิดลำโพงคุย พี่สาวแฟนเรียกเราว่ามัน และพูดจาค่อนข้างแย่ ซึ่งต่างจากครั้งก่อนๆที่คุยมาก และบอกกับเเฟนเราว่า ระวังมันจะไปเเจ้งความ ไม่ต้องไปเคลียร์อะไรกับมัน ไร้สาระ
คือหลังจากนั้น เราก็ค่อนข้างรู้สึกแย่กับครอบครัวแฟนมากๆเลย ก่อนหน้าเคยเห็นว่าชอบเข้าวัด ทำบุญ รักเด็ก พูดจาดี แต่พอได้เห็นความจริง ตาก็สว่างขึ้นมาทันที ช่วงนี้เเฟนเราค่อนข้างเครียด เเฟนบอกว่าเป็นคนกลาง จะทำอะไรก็ลำบาก และโดนที่บ้านบอกว่าถ้ามีลูกก็ให้ดูแลตัวเอง เขาจะไม่สนใจอะไรตัวเเฟนแล้ว
หลังจากที่ถูกเเฟนทำร้าย ผ่านมา 2 วัน เราก็มีเลือดออกจากช่องคลอด และมีเยอะมาก เราอาเจียนเพราะเเพ้ท้อง แต่ก็เหมือนมีถุงอะไรหลุดออกมามีทั้งเลือดและน้ำผสมกัน
เเฟนก็รีบพาเราไปโรงพยาบาล ผลสรุปก็คือว่า ถุงการตั้งครรภ์หลุดออกมา และเราก็แท้งลูก สาเหตุน่าจะมาจากความเครียด หรืออะไรก็ไม่รู้
เมื่อวานเเฟนเราก็ไปหาเพื่อนเเละได้พูดคุยเรื่องย้ายที่ทำงาน ซึ่งที่จะไปใช้เวลาเดินทางจากที่คอนโดประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ เเฟนเราบอกว่าอยากย้ายไปเพราะได้เงินเพิ่มขึ้น แต่ว่าจะไม่ได้กลับมานอนที่ห้องกับเรา อันนี้เราก็รู้สึกแย่ เพราะว่าเเฟนทำตัวเหมือนตีตัวออกห่าง
วันนี้เเฟนบอกว่า ไม่ได้หมายความว่าจะแยกกันอยู่ แค่ที่ทำงานมันไกลมากขึ้น และถ้าไปอยู่นั่นก็ไปอยู่หอ ซึ่งจะให้เราไปอยู่ด้วย เรามองว่าการไปเช่าหออยู่มันเป็นการสิ้นเปลือง ซึ่งการเดินทางโดยการขับรถ 1 ชั่งโมงกว่า สำหรับเรามันเป็นเรื่องธรรมดามาก เพราะตัวเราก็เดินทางไปไหนมาไหน ไกลๆอยู่ตลอด
ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์พวกนี้จนกระทั้งวันนี้ก็ผ่านมาได้ 1 สัปดาห์ เรารู้สึกว่าเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ ไม่รู้สึกดี ไม่มีความสุขกับสิ่งใดๆเลยแม้แต่น้อย แค่เรายิ้มเราก็อยากจะร้องไห้ เราไม่เห็นว่าในอนาคตของเเฟนเราจะมีเรายืนอยู่ที่ตรงจุดไหน
เราเลยไม่มั่นใจว่าควรจะคบกันต่อ หรือ พอแค่นี้