มีการซ้อมแน่นอนจ้า นกฬ.เด็กๆของญี่ปุ่นนี่เวลาแข่งในระดับแต่ละรุ่นของตัวเองจะชัดมากๆ จังหวะแรลลี่กันสุดท้ายตีเล็งไปที่ช่วงแขนไม่ก็ปลายนิ้วของตัวบลอค พอโตขึ้นมาเทคนิคพวกนี้ก็จะสูงขึ้นไปตามระดับการแข่งขันแหละ

ยุคของยานางิโมโต้ ก่อนที่ป้าชินจะตีทัชได้แบบที่เห็นๆกันนี่ นางเคยให้สัมฯว่าท้อมากเวลาเล่นแล้วเจอกับทีมบลอคใหญ่ๆ แต่นางก็ได้ โอกาเคะ อิคุมิ (หรือว่านาริตะ อิคุมิ ตัวตีหัวเสาทีมชาติญี่ปุ่นที่ถูกจับไปเป็นลิเบโร่ตอนอลป เอเธนส์2004) สอนเทคนิคนี้ให้ ปรากฎว่าภายหลังจากนั้นเวลาเจอทีมที่บลอคใหญ่ๆ ป้าชินก็ตีได้มั่นใจมากขึ้น โดยเทคนิคตีทัชบอลที่ได้เรียนรู้มา

หลังๆก็เห็นแหละ ว่าเป็นเทคนิคที่สำคัญของ WS/ OH ที่มีข้อเสียเปรียบเรื่องส่วนสูง เพราะถือว่าเป็นอีกหนึ่งแทคติคการเอาตัวรอดจากการถูกบลอค เท่าที่เห็นคือจะเป็นแผ่นบอร์ดให้อีกฝั่งนึงถือ แล้วตัวตีก็ตีใส่บอร์ด จะตัดบอล คัทบอลไปในทิศทางไหนเพื่อให้วิถีของลูกบอลมันเปลี่ยนทิศทางหลังจากโดนบลอค ไม่ก็เคาะใส่บอร์ด แล้วถือเป็นการซ้อมต่อบอลหน้าตาข่าย อะไรประมาณนี้ แต่ในปัจจุบัน ทางJVA ร่วมกับมหาลัยทซึกุบะ (ถ้าจำไม่ผิดนะ) สร้างบลอคเกอร์แมชีนขึ้น ที่เห็นๆกัน ไอเจ้าเครื่องนี้ฟังชั่นการทำงานสูงขึ้นกว่าเจ้าบอร์ดไม้ที่ว่ามายิ่งนัก ถ้าใครเคยเห็นคลิปการทำงานคือ ควบคุมโดยคอมพิวเตอร์ ตัวแขนนี่เคลื่อนที่เร็วมากๆ สต๊าฟสามารถลงรายละเอียดได้แบบเรยลไทม์ ว่าจะให้ยืด ให้โล้ ให้ปิดไปทางไหน เหมือนใส่ข้อมมูลของนกฬ.ทีมนั้นๆลงไปได้เลย นกฬ.ที่ซ้อมตีเองก็จะได้ทั้งเทคนิคการตีทัช และตีให้ผ่านบลอค วางบอลไปในทิศทางที่แม่นยำและใส่แรงได้อีกด้วย มันคือข้อดีของการปรับเอาเทคโนโลยีมาใช้เพื่อยกระดับมาตรฐานของตัวเอง

ปล. เห็นว่ามีเสิร์ฟเวอร์แมชีนด้วยนะ เคยเห็นในสกู๊ปนึงของทีมญี่ปุ่น น่าจะช่วงเก็บตัวก่อนWCH2018 ทำได้ทุกแบบทุกสปินเลย ความแรงคือแรงได้ระดับทีมชายที่เสิร์ฟกัน (เชื่อว่าแรงได้กว่านั้นอีก) แต่ที่ทำไม่ได้คือยกเว้นการเสิฟของคิมฮีจิน ตอนนั้นคือเห็นว่ากำลังค้นคว้ากันอยู่