เรื่องแรก เรื่องการงาน
เลยคือ เหนื่อยกับงานงานที่ถูกจำกัดเวลาถูกบีบเวลา และไม่สามารถที่จะกำหนดเวลาเป็นกิจลักษณะ เราต้องพร้อมอยู่เสมอ จนไม่สามารถคาดเดาได้ เหนื่อยมากๆกับงานแบบนี้
เรื่องที่สอง เรื่องความรัก
หลายเดือนที่ผ่านมาได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งอายุน้อยกว่า (จริงๆคือชอบผู้หญิงแก่กว่า) ก็คบดูมาสักพักแต่ความที่ผมเคยมีแฟนที่โตแล้วมันสวนทางทุกอย่าง ต้องมานั่งเอาใจ ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ โทรหาทุกวัน บางทีเราก็ไม่ได้อยากคุยตลอด เรื่องแรกมันทำให้ไม่อยากทำเรื่องที่สอง พอไม่คุยก็ไปพิมพ์บ่น พอผมไปอ่านบางทีก็หงุดงิด คือ บางทีเหมือนจะเข้าใจแต่ก็มาบ่นมาว่า พอเราโมโหกลับก็มาว่าผมว่าเอาแต่ใจ ทุกวันนี้ผมรู้สึกเฉยๆแบบคบๆมา ทำไมไม่ได้รู้สึกแบบรักอะไรขนาดนั้น แค่แบบดูแล รู้ว่าเป็นยังไง มีปัญหาอะไรไหม แต่จะให้ไปบอกคิดถึงก็ไม่ได้รู้สึกขนาดนั้น จะบอกรักก็ยิ่งแล้วไปใหญ่
ตอนนี้คิดว่าเออถ้าเลิกก็เลิก ขี้เกลียดวิ่งตามแล้ว เหนื่อย ผมไม่ได้มีใครใหม่ แค่รู้สึกว่าถ้าต้องมาเอาอกเอาใจตลอดเวลาแล้วผมก็ไม่ไหว
เหนื่อยจริงๆเลยชีวิตบางทีก็อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมา
ช่วงเวลาที่ผ่านมาคือเหนื่อยมากๆ อยากมาระบายหลายๆเรื่องที่ไม่สามารถระบายได้ในเฟส
เลยคือ เหนื่อยกับงานงานที่ถูกจำกัดเวลาถูกบีบเวลา และไม่สามารถที่จะกำหนดเวลาเป็นกิจลักษณะ เราต้องพร้อมอยู่เสมอ จนไม่สามารถคาดเดาได้ เหนื่อยมากๆกับงานแบบนี้
เรื่องที่สอง เรื่องความรัก
หลายเดือนที่ผ่านมาได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งอายุน้อยกว่า (จริงๆคือชอบผู้หญิงแก่กว่า) ก็คบดูมาสักพักแต่ความที่ผมเคยมีแฟนที่โตแล้วมันสวนทางทุกอย่าง ต้องมานั่งเอาใจ ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ โทรหาทุกวัน บางทีเราก็ไม่ได้อยากคุยตลอด เรื่องแรกมันทำให้ไม่อยากทำเรื่องที่สอง พอไม่คุยก็ไปพิมพ์บ่น พอผมไปอ่านบางทีก็หงุดงิด คือ บางทีเหมือนจะเข้าใจแต่ก็มาบ่นมาว่า พอเราโมโหกลับก็มาว่าผมว่าเอาแต่ใจ ทุกวันนี้ผมรู้สึกเฉยๆแบบคบๆมา ทำไมไม่ได้รู้สึกแบบรักอะไรขนาดนั้น แค่แบบดูแล รู้ว่าเป็นยังไง มีปัญหาอะไรไหม แต่จะให้ไปบอกคิดถึงก็ไม่ได้รู้สึกขนาดนั้น จะบอกรักก็ยิ่งแล้วไปใหญ่
ตอนนี้คิดว่าเออถ้าเลิกก็เลิก ขี้เกลียดวิ่งตามแล้ว เหนื่อย ผมไม่ได้มีใครใหม่ แค่รู้สึกว่าถ้าต้องมาเอาอกเอาใจตลอดเวลาแล้วผมก็ไม่ไหว
เหนื่อยจริงๆเลยชีวิตบางทีก็อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมา