เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะครับ ผมอายุ17ปีซึ่งตอนนี้กำลังจะเข้ามหาลัย เรียนในกทมในตอนม.1(อยู่หอ) คือตอนเด็กผมเรียนตจว พ่อห่วงทำงาน พี่คนนึงเรียนตปท คนนึงเรียนกทม ทำให้ผมไม่ค่อยสนิท และกล้าคุยปหของตัวเอง จนมาเริ่มโตขึ้น ผมเริ่มเข้าใจสิ่งต่างมากขึ้น ทั้งนิสัยเเต่ละคนในบ้าน ทำให้รู้สึกผมขาดหลายสิ่งที่คนอื่นไม่มี ผมเคยคิดน้อยใจจะฆ่าตัวตายนะ และต้องเป็นวิธีที่เจ็บน้อยสุด แต่ผมก็ไม่อยาก มันเป็นความรู้สึกอย่างนี้หลายรอบมาก จะเกิดตอนเวลา คนในบ้านทะเลาะกัน ทั้งพ่อมีนิสัยเดิมๆ ไม่ฟังความคิดคนอื่น พี่เป็นคนที่ทำอะไรไม่คิดหน้าหลังดีๆ จนทำให้เป็นปหต่อมา พี่ทำงานเป็นช่วงเวลาเดือนนึงทำงาน เดือนนึงพัก ปหที่เกิด เช่น สัตว์เลี้ยง ปลูกต้นไม้ เพราะช่วงเวลาพี่ไปทำงานพ่อ เเม่ ก็ต้องเป็นคนดู แม่ก็พึ่งเปิดกิจการร้านอาหาร และเเม่ผมเป็นคนที่จัดสรรเวลาไม่ค่อยดี เพราะเเม่ตอนตื่นเช้าไปขาย ทำไมไม่ค่อยมีเวลาดูงานบ้าน ทีนี้พ่อก็บ่นอีก ผมได้ยินทุกอย่าง ได้รู้ทุกเรื่อง จนตอนนี้ผมเครียดทั้งเรื่องที่บ้าน เเละการเข้ามหาลัยมาก ผมเคยคิดที่จะพยายามทำตัวให้โดดเดี่ยว โดยการเเยกตัวออกจากปห แต่มันก็ทำให้ผมกลับไปนึกถึงปหพวกอยุตลอด ผมควรเเก้ปหนี้ยังไงดี ขอบคุณครับ ปลที่ขึ้นเนื่องจากต้องการหาที่ระบาย และคนช่วยเเก้ปห
ขอปรึกษาปหอะไรหน่อยครับ