ในสถานการ์โควิด แยกตัวไปอยู่หอเพราะอึดอัดที่ไม่มีความเป็นส่วนตัวจากการใช้ชีวิตที่บ้านจะเห็นแก่ตัวมั้ยคะ

โดยปกติแล้วคือเรามักจะอยู่หอคนเดียวค่ะ รู้สึกสบายใจ เป็นส่วนตัวและเงียบดี จะทำอะไรก็สะดวก กลับกันพอมาอยู่ที่บ้าน ความส่วนตัวหายไป ขนาดมีห้องเป็นของตัวเอง พ่อแม่ น้อง เดินเข้าๆออกๆได้สบาย เพราะห้องเรามีเสื้อผ้า และของของแม่ ของคนในบ้าน น้องก็ชอบเข้ามานอนเล่นในห้อง ซึ่งรู้สึกอึดอัด เวลาเราได้อยู่บ้านเงียบๆคนเดียวเรารู้สึกสบายใจมากค่ะ สบายหู รู้สึกสมองโปร่ง ได้ทำงานของตัวเองเงียบๆแล้วสมองไบร์ท เดินอออกมาไม่เจอใครในบ้าน มันเป็นความเงียบที่รู้สึกสบายใจ อยากทำโน่นนี่นั่นแบบความเต็มใจ ต่างกับเวลาแม่สั่งคือไม่อยากทำอะไรเลย เวลาคุยโทรศัพท์กับแฟนก็ไม่สะดวก ปกติตอนเรียนมหาลัยเรากลับบ้านทุกอาทิตย์ ถ้าไม่มีเหตุอะไรให้ทำงานอยู่ที่หอ แม่ไม่เคยปล่อยให้กินให้เที่ยวเหมือนลูกคนอื่น ซึ่งจากสถานการ์โควิดทำให้รู้ว่าเราอึดอัดมากกกกก จากเด็กที่อยากกลับบ้านทุกอาทิตย์จนตอนนี้ไม่อยากอยู่บ้านแล้ว ขนาดออกมาเที่ยวกับเพื่อนกับแฟน รวม4 วัน แม่ว่าละค่ะ ไปนานจัง ซึ่งเราอายุก็ 22 แล้ว ตอนนี้มีเรียนออนไลน์แต่อยากอยู่หอมากก เพราะเบื่อบ้าน บางครั้งคือเสียความรู้สึกกับแม่มาก แม่ชอบพูดให้เสีความรู้สึกอยู่บ่อยๆ น้ำตานับได้เป็นกิโล ในช่วงโควิด 2-3 เดือนที่ผ่านมา น้องเราสบายแค่กิน นอน เล่นเกมส์ ภาระหน้าที่ต่างๆตกมาที่เราหมด ที่ไปอยู่หอไม่ใช่เพราะติดแฟนนะคะ เพราะเราอยู่หอหญิง คิดถึงห้องสี่เหลี่ยมแคบๆที่มีแค่เราคนเดียว เราแค่อึดอัด แม่คือคนที่ทำให้เราอึดอัด มีอะไรก็ให้เราทำ กับน้องไม่เคยยุ่ง แต่ดีอย่างคือถ้าไปทำสวนจะให้น้องไปช่วย การกระทำทุกสิ่งที่ออกมาคือเหมือนแม่รักน้องมากกว่า  เราเริ่มอคติกับแม่ไปแล้ว เราอยู่บ้านกับครอบครัวเหมือนจะเป็นอีกคน แต่พออยู่คนเดียวก็จะเป็นอีกคนนึง