นับว่าเป็นอาการทางจิตไหมคะ

ตอนเราอยู่ช่วงมอต้น เราเคยเป็นโรคซึมเศร้าแล้วมีอยู่รอบหนึ่งที่เราไปโพสด่าเพื่อนสนิทคนหนึ่งของเราโดยที่ไม่รู้ตัวคือตอนนั้นมันเหมือนความทรงจำช่วงที่เราโพสมันหายไปกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เพื่อนคนอื่นทักเข้ามาถามกัน ทีนี้พอเราขึ้นมอปลายโรคซึมเศร้าก็ค่อยๆอาการดีถึงจะไม่หายดีแต่เราก็อารมณ์ดีขึ้นแต่เราก็เริ่มเป็น perfectionist แทน พอเป็น perfectionist เราก็เริ่มกังวลกับทุกอย่างว่าคนอื่นจะมองเรายังไง ถ้าเราทำอะไรผิดเล็กๆน้อยๆเราก็จะเก็บมาคิดตลอดเวลา

จนจุดๆหนึ่งที่น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของคำถามเลยก็คือเวลาเราอยู่คนเดียวเรามักจะคุยกับตัวเอง(อันนี้คิดว่าน่าจะปกติเพราะเราก็เป็นมาตั้งนานแล้ว)แต่สิ่งหนึ่งที่มันแตกต่างไปก็คือ เรารู้สึกเหมือนในหัวเรามีอีกหลายตัวตนอยู่ ช่วงแรกเราก็หาข้อมูลส่วนใหญ่ที่พี่กู๋บอกก็คือเราเป็น DID แต่เราก็ไม่ได้เป็นขนาดDID เพราะเราจำเหตุการณ์ได้หมดทุกอย่างแค่มีครั้งเดียวก็คือตอนที่บอกไปตอนแรก เราเลยไม่ได้คิดอะไรมากอาจจะมโนไปเอง

แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เรานั่งทำอะไรอยู่สักอย่างแล้วเราก็เริ่มคุยกับตัวเองในหัวแล้วเราก็ขำ เราเลยหัวเราะออกมาแล้วอยู่ดีๆเราก็เงียบไปเลยค่ะ เงียบแบบหน้านิ่งแล้วอยู่ดีๆเราก็ร้องไห้เพราะว่าอยู่ดีๆความผิดพลาดต่างๆของเรามันก็แล่นเข้ามาในหัว สุดท้ายเราก็หยุดร้องแล้วก็กลับมาเป็นปกติแล้วก็ทำอะไรของเราต่อ

แล้วก็มีอยู่อีกรอบหนึ่งที่พึ่งผ่านมาสดๆร้อนๆ คือเราเรียนออนไลน์แล้วตอบคำถามครูผิด เราเสียใจมากแบบมากๆ จนเก็บมานั่งร้องไห้ตอนกลางคืน แต่อยู่ดีๆเราก็หยุดร้องไห้ไปแบบกระทันหันแบบหน้านิ่งเลยแล้วก็เหมือนอารมณ์เราเปลี่ยน เหมือนเราไม่อยากร้องไห้ น้ำตาไม่ไหล ไม่สะอื้นด้วยทั้งๆที่ปกติเราหยุดร้องแบบนี้จะมีสะอื้นต่อ แล้วเราจำได้ว่าตอนนั้นเราโกรธ โกรธมากๆด้วย เราหยิบคัทเตอร์แล้วเดินออกจากห้องจะไปหาหมาตัวเอง ซึ่งเรารักมาก แต่พอเดินลงไปได้ยังไม่ถึงหน้ากรงเราก็เหมือนสติกลับมา เราเลยรีบกลับไปที่ห้องแล้วก็นอนเลยค่ะ ตอนนั้นคือเรารู้ตัวหมดถ้าเป็นเราแบบตอนนี้ที่พิมพ์อยู่นี่ก็ไม่มีวันทำแบบนั้นแน่นอนค่ะ(คนมีสัตว์เลี้ยงที่ตัวเองรักมากคงเข้าใจกันนะ) แต่เหมือนเราคุมตัวเองไม่อยู่มากกว่า เราอธิบายไม่ค่อยถูกเพราะเราเหมือนเราเห็นเรารับรู้แต่เราก็ทำ 

คือเราไม่รู้ว่านี่มันนับว่าเป็นอาการทางจิตไหมหรือเป็นแค่อารมณ์เราเอง ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ