เริ่มทำร้ายตัวเอง เราเข้าค่ายซึมเศร้าหรือเราแค่เป็นคนเรียกร้องความสนใจกันแน่คะ

เราเป็นคนที่ชอบร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุอยู่บ่อยๆค่ะ เคยมีช่วงตอนคุณพ่อเสียชีวิตได้ปีถึงสองปีแรก(ปัจจุบันคุณพ่อเสียมาประมาณ5ปี) เมาแล้วโวยวายว่าอยากตายประมาณนี้ ทำให้คนรอบข้างเริ่มเป็นห่วงค่ะ แต่มันก็จะอารมณ์เหมือนเขาทำให้เรารู้สึกว่า เหมือนเราแค่เรียกร้องความสนใจ ไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้นค่ะ เราเลยบอกกับตัวเองว่า อย่าบอกใคร ไม่งั้นเขาจะมองว่าเราเรียกร้องความสนใจ เราเป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ อยู่ดีๆก็ร้องไห้บ่อยๆ มันเป็นความรู้สึกว่างเปล่า จนมาวันนึงเราดิ่งมากๆจนคิดว่าจะไปหยิยมีเดมาลองกรีดแขน แต่ก็เดินไปเจอแม่ค่ะเลยไม่หยิบ หลังจากนั้นเราใช้เล็บตัวเองกดที่ข้อมือจนเลือดซิบๆ แต่มันชาค่ะ อารมณ์ตอนนั้นมันแบบทำไมความรู้สึกแย่ๆแบบนี้มันยังอยู่ อยากลองตายดูจังจะเจ็บขนาดไหน แต่จะตายก็กลัวเจ็บป๊อดประมาณนี้ค่ะ555 แต่เราก็ถามตัวเองตลอดนะว่าเราทำลงไปนี่อยากให้ใครเห็นใช่ไหม ถ้ามีคนเห็นแล้วสนใจว่าเราเป็นอะไร  จะรู้สึกดีขึ้นไหมนะ อาจเป็นเพราะเราเคยเล่าอะไรประมาณนี้ให้คนสนิทฟังแล้วเรารีแอคประมาณว่า ทำอะไรเนี่ยจะคิดมากทำไมชีวิตก็ดีอยู่แล้ว ขีวิตเราดีกว่าหลายๆคน ประมาณนี้ มันยิ่งตอกย้ำให้เรารู้สึกว่าการกระทำแบบนี้มันไม่เข้าค่ายโรคซึมเศร้าหรอก เราแค่เศร้าเฉยๆแค่อยากให้คนมาเป็นห่วงเราบ้าง แบบนี้ใช่ไหมคะ ส่วนตัวยังไม่เคยไปเจอจิตแพทย์เลยเพราะไม่กล้า เคยแค่โทรไปสานด่วนสุขภาพจิต1ครั้งค่ะ อยากให้ทุกคนช่วยบอกเรามนมุมมองของคนนอกหน่อยนะคะ ว่าเราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าใช่ไหม เราสับสนค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ

ปล.เราไม่ค่อยได้เล่นพันทิปเท่าไร อาจจะติดแท็กพลาดไป อภัยด้วยนะคะ