เป็นลูกเลี้ยงทำอะไรก็ผิด 😅😫

คือเราเป็นลูกที่เขาเอามาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เรา 18แล้ว แต่ตั้งแต่จำความได้ เราเหมือนไม่เคยได้ความรักจากแม่เลย พ่อก็ด้วย แม่พูดไรพ่อก็ฟังก็เชื่อหมด ถึงใครๆจะบอกว่าพ่อแม่รักเรามานะ แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่อ่ะ เราทั้งโดนว่า โดนด่าสารพัด ส่วนลูกชายเขาทั้ง2คน ไม่เคยโดนดูถูกเลย กลายเป็นเราที่โดน ทั้งการเรียน และในทุกๆสิ่ง งานบ้านเราก็ทำหมด ยกเว้นซักผ้าให้ ลูกชายเขาทำแค่ไปเอาน้ำกรอกน้ำใส่ขวดก็แค่นั้น แล้วก็กลับมาเล่นเกม ส่วนเราตั้งแต่เรียน เลิกเรียนกลับมาก็ทำงานบ้านงกๆ เรายังโดนว่าเลย55555 แม่ว่าคนเดียวไม่พอนะ พอพ่อมาฟ้องพ่ออีก 5555 โดนด่าไปเลยจ้า ก็มีแค่ยายแหละ ที่ด่าแล้วยังแคร์เราอยู่บ้าง เกิดมานี้ได้ของน้อยมากเลยนะ ส่วนพี่ๆเราอ่ะหรอ แค่พูดไม่กี่วันก็ได้แล้ว ส่วนเราก็มีแต่ยายแหละที่ให้ เราทำทุกอย่างด้วยตัวเอง  ห้องนอนเรา เราก็ทาสีเองทำทุกอย่างเอง ส่วนพี่เราอ่ะหรอ แม่บอกให้พ่อทำให้จ้า 555 ลูกผู้หญิงอ่ะเนอะ ต้องทำเอง ลูกผู้ชายก็สบายไปบ้านนี้ โทรศัพท์เราก็ซื้อเองผ่อนเอง พี่เราแม่จ้า บอกเหตุผลว่าพี่เราต้องใช้มันสำคัญ พอเราถอยไอโฟน7+ มาใช้เอง บอกมันเกินตัวไป เปลืองตังทำไมไม่เอาตังมาให้เขาใช้ น้ำพักน้ำแรงเราเลยนะ ฝึกงานมาก็เก็บเงินซื้อเอง ไม่ได้ขอเลย ตั้งแต่ฝึกงานมาก็เอาแค่เงินฝึกงานนี้แหละ ซื้อของใช้เอง แม่เรายังบ่นเลย บางทีก็เหนื่อยนะ ที่เขาชอบพูดแค่ว่า ก็เกิดเป็นลูกผู้หญิงก็ต้องทำทุกอย่างอยู่แล้ว เราคือคนซัพพอร์ตพี่ๆจริงๆ55555 ขนาดตอนเรียน เสื้อผ้าพี่ๆเรายังต้องรีดให้เลย เป็นสิบๆตัว รวมของเราอีก รีดไม่ดีก็ด้วยว่า แม่เราจับผิดเราทุกอย่างจริงๆนะ ถ้าเราไปไหนแล้วมีความสุขแม่จะพูดว่า ทีคนอื่นคุยหัวเราะกับเขาได้ ทำไมที่บ้านทำไม่ได้ พอทำก็หาว่าเล่นอะไรไม่ดูเลย 5555 มีปมค่ะ แก้ไม่ได้ด้วยสิ ที่มาตั้งกระทู้วันนี้คือ อยากระบายค่ะ มันอึดอัด ไม่มีคนรับฟัง ร้องไห้กับตัวเองทุกวัน พออีกวันก็ต้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไร เหนื่อยค่ะ ฝึกงานกลับมาก็เหนื่อยแล้ว ไหนจะโดนเรื่องเงินเดือนอีก ที่ไม่ให้เขา คือเงินฝึกงานก็ไม่ได้เยอะ เงินกยศ.เราก็ให้เขาหมด เราแค่อยากมีเงินเป็นของเราบ้าง เพราะเงินเดือนที่ได้มา ก็เอามาใช้ซื้อของนู้นนี้ เราไม่ได้ขอเงินเขาแล้วเพราะเราได้เงินเดือน เขายังหาว่าเราไม่ดีเลย 5555 เหนื่อยมาก ทุกวันนี้ทุกคนในบ้านไม่อยากคุยกับเราแล้ว เขาหาว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้ เราก็ทำเป็นไม่สนใจ เราคิดว่าทุกวันนี้เราเข้มแข็งขึ้นมาก แต่ไม่เลยยังอ่อนแอเหมือนเดิม5555 คนมีปมตั้งแต่เด็ก มันแก้ไม่หายหรอกค่ะ บางทียังอยากหนีออกจากบ้านเลย แต่สงสารยาย เลยต้องทนอยู่จนถึงทุกวันนี้ 😞 เราโดนมาสารพัดแล้วจริงๆ แต่บางทีคำพูดเขาทำเหมือนเราเป็นแค่คนหาเงินอ่ะ เรารู้นะว่าเขาเลี้ยงเรามา แต่บางทีก็พูดว่าโตขึ้นทำงานได้ก็เอาเงินมาให้เขาให้หมดเลยนะ เนี่ยพอจบปวส.ก็ไม่ต้องเรียนแล้วนะ ถ้าเขาจะรับเข้าทำงานก็ทำเลย แม่จะให้พี่เรียน(คนที่เล่นแต่เกม) มันอ้วนเกินคงไม่มีที่ไหนรับให้ทำงานหรอก แต่ถ้าอยากเรียนก็หาเงินเรียนเอา แม่จะให้พ่อส่งน้าส่งแค่พี่เรียนพอ พ่อทำงานมาเยอะแล้วคงส่งได้แค่คนเดียวแล้ว 55555 อยากจะบอกว่าเราเกือบไม่ได้เรียนตั้งแต่จบม.3แล้ว เพราะเขาบอกว่า เรียนไปก็เท่านั้นยังไงก็ต้องไปมีสามี ยังไงก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว ในใจเราถึงจะมีสามียังไงก็ต้องทำงาน นอนแบมือขอตังเขาอย่างเดียวไม่ได้หรอก เรามีแฟนมาแม่จะบอกแล้วหาแฟนรวยๆนะ ยายจะให้แง่คิดดีๆว่า แม่กับพ่อกลัวลำบาก เราก็โอเคกลัวลำบาก
แต่คำพูดต่อท้ายบอกว่า ถ้าพี่ไม่มีที่ทำงาน ก็เลี้ยงพี่ด้วยนะ แม่จะเปิดร้านเกมให้อยู่บ้าน โอ้โห คำนี้มันสะเทือนใจ5555 ฉันโตขึ้นต้องมาเลี้ยงพี่ฉันอีกหรอ 😂 55555 เอ้า จากดราม่ากลายเป็นขายขำ ชีวิตเรามันตลกนะ แค่อยากมาระบายค่ะ ❤️ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ ❤️