ครั้งหนึ่งในหมู่บ้านอีสปได้เกิดคดีสะเทือนขวัญขึ้นเมื่อมีโจรคนหนึ่งได้ก่อคดีปล้นร้านอัญมณีชิงของมีค่าหลบหนีออกจากร้านขยาอัญมณี โดยเจ้าของร้านอัญมณีได้ถูกยิงตายในร้าน. ทางตำรวจได้ตามล่าโจรผู้นี้. โจรร้ายได้หลบหนีเข้าไปในป่าระหว่างทางได้ทำแหวนพลอยหล่นไปวงหนึ่ง. ไก่ตัวหนึ่งมาเห็นเข้าจึงรำพึงว่า"โธ่ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์นี้มันอะไรกัน. แค่โลภอยากได้ไอ้ก้อนหินสีชมพูแบบนี้ มันถึงขนาดต้องทำในสิ่งที่พวกมันกันเองเรียกว่าความชั่ว. อย่าว่าแต่พลอยเส้นเล็กเส้นนี้ที่ไอ้โจรคนนี้มันขโมยมาแล้วต้องหนีเงื้อมมือกฎหมายเลย แม้แต่ไอ้พวกโจรที่ฉลาดกว่ามันก็ยอมที่จะคิดเล่ห์เหลี่ยมกลโกงสารพัด ยอมแม้กระทั่งทำในสิ่งที่พวกมันเคยห้ามไม่ให้ลูกหลานทำนั้นคือการโกงกิน. แต่พวกมันก็คิดโครงการฉ้อฉลต่างๆหลอกลวงเอาสิ่งที่มีมากกว่าแหวนวงนี้เข้ากระเป๋าตัวเองอีก. ช่างน่าสมเพสนักกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์นี้. สำหรับข้าแล้วข้าก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายเลยนอกจากการมีอาหารกิน. มีความสุขในแบบของข้า. ทำไมพวกมันไม่คิดบ้างว่าของมีค่าพวกนี้ควรเอาไว้ทำประโยชน์แก่ตัวเองและเพื่อนมนุษย์ที่ทุกข์ยาก ไม่ใช่สะสมเอาไว้เบ่งบารมีบ้าๆบอๆ" ไก่คิดดังนั้นจึงเดินไปจิกกินหนอนต่ออย่างมีความสุข
นิทานอีสปทันยุค ตอน ไก่ได้พลอย