Farewell Song ทำให้เราคิดถึงความรู้สึกอ่อนหวานอันเจ็บปวดของการแอบรักคนที่เค้าไม่มีทางรับรักเรา ไปจนถึงบางห้วงเวลาที่เรากลายเป็นฝ่ายใจร้ายปฏิเสธความรักที่แสนดี เพียงเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมจะได้ความรักนั้น หรือบางทีก็เป็นเพราะเราเอาแต่สร้างกฎเกณฑ์บ้าบออะไรให้กับความรักก็ไม่รู้ จนเลือกให้ตัวเองเป็นฝ่ายเจ็บปวดเสียเอง #บ้าชะมัด แล้วยิ่งพอตัวละครมันไม่ยอมสื่อสารความรู้สึกที่อยู่ข้างในด้วยการพูดอย่างตรงไปตรงมา แต่เลือกจะแอบมองอยู่ข้างหลัง แล้วบอกเล่าความรู้สึกผ่านเสียงเพลงแทน มันก็ยิ่งจี๊ด #เข้าทางเรามาก
.
ฮารุ กับ เลโอ สองสาวที่มีบุคลิกต่างกันสุดขั้วฟอร์มวงดนตรีอินดี้เล็กๆ ขึ้นมาในชื่อ “ฮารุเลโอ” โดยมี ชิมะ ชายหนุ่มมาดเซอร์มาขอสมัครเป็นผู้ช่วยวง แล้วหลังจากออกทัวร์ด้วยกันมาเป็นปี อยู่ๆ ฮารุกับเลโอก็ตัดสินใจจะยุบวงแล้วแยกย้ายกันไปตามทาง แต่ก่อนที่พวกเธอจะขาดจากกัน ฮารุเลโอจะต้องแสดงทัวร์คอนเสิร์ตด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อน แล้วพวกเราคนดูก็ค่อยๆ ได้รับรู้เบื้องลึกเบื้องหลังความสัมพันธ์ของพวกเค้าทั้งสามคน เช่นเดียวกับบทเพลงที่มีเนื้อหาราวบทกวีของฮารุมันก็สื่อความหมายอะไรมากมาย
.
ถ้าดูตัวอย่างหนังก็จะเห็นฉากที่เลโอพยายามจะจูบกับฮารุ จนทำให้หลายคนตีความไปว่ามันคือหนังเลสเบี้ยน แต่สำหรับเราแล้ว เรามองข้ามเรื่องเพศของตัวละครไปแล้ว ถึงแม้ว่าประเด็นการเป็นเลสเบี้ยนของตัวละครจะเป็นหนึ่งในปมปัญหาที่ทำให้ตัวละครรู้สึกแปลกแยก ผิดที่ผิดทาง และส่งผลต่อความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นๆ ก็ตาม โดยส่วนตัว เราไปโฟกัสความรักความสัมพันธ์ที่วนเป็นวงกลมของฮารุ เลโอ และชิมะ มากกว่า แล้วพอตัวละครมันไม่ยอมอนุญาตให้ตัวเองมีความสุขสมหวังในความรัก มันก็กลายเป็นมวลอารมณ์เจ็บแบบหน่วงๆ ที่หนักหนาเกินกว่าเรื่องเพศสภาพของตัวละครไปเลย
.
ความเก๋ของ Farewell Song ยังอยู่ที่การเล่าเรื่องโดยไม่ลำดับเวลา หนังจะยึดโยงอยู่กับช่วงเวลาการออกเดินทางทัวร์คอนเสิร์ตครั้งสุดท้าย โดยมีฉากแฟลชแบ็กใส่เข้ามาเป็นระยะ (โดยไม่ลำดับเวลาอีกเช่นกัน) แล้วตัวเพลงที่สองสาวขับขานกับกีตาร์ที่มีอยู่ไม่กี่เพลงนั้นก็ถูกหั่นให้เราค่อยๆ ฟังทีละครึ่งเพลงบ้าง ค่อนเพลงบ้าง เพื่อเปิดเผยเนื้อหาในชีวิตและความสัมพันธ์ของพวกเธออย่างช้าๆ นั่นเอง แต่ก็นั่นแหละ เราก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่า แหม ตกลงในอัลบั้มที่หล่อนวางขายนี่มีกี่เพลงกันแน่ยะ แล้วคอนเสิร์ตของฮารุเลโอเนี่ย กี่นาทีจบ!?
.
Farewell Song ขายเสน่ห์ของ 3 นักแสดงนำอย่างไม่ปิดบัง แล้วทั้ง 3 คนก็ทำได้ดีมากเสียด้วย โดวากิ มุกิ ในบทฮารุนั้นมาพร้อมสีหน้าอมทุกข์และเก็บอะไรไว้ในใจเกือบตลอดเรื่อง ซึ่งพอตัวละครมันมีฉากเปล่งประกายสดใสออกมา เราก็ร้อง โอ้โห ความสุขอันน้อยนิดของฮารุมันงดงามดีจังเลย โคมัตสึ นานะ นักแสดงสาวที่เราตกหลุมรักและมีงานให้เราดูกันถี่มาก มาพร้อมบทสาวเท่ที่เปล่งประกายสดใสอยู่ตลอดเวลา แต่ในรอยยิ้มนั้นมันมีความเจ็บปวดเปราะบางอยู่เช่นกัน เป็นบทซับซ้อนที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น้องนานะทำได้ดีแบบไร้ที่ติ ที่สำคัญน้องร้องเพลงได้ดีมากเลยล่ะ เซอร์ไพรส์! ส่วนที่เรานั่งกรี๊ดอยู่ตลอดเรื่องเลยก็คือ นาริตะ เรียว ในบทชิมะ ผู้ชายอะไรเท่และน่ารักได้ทุกการขยับตัว แล้วพอบทชิมะคือผู้ชายแสนดีที่คอยดูแลสาวๆ ราวกับคุณพ่อบ้าน ก็ยิ่งน่าร๊าก เอาจริงๆ แค่ไปนั่งดูเสน่ห์ของ 3 นักแสดงในเรื่องก็เพลินมากแล้ว แล้วไหนจะเพลงเพราะๆ ที่ทำให้เราคิดถึงยุคอัลเตอร์ฯ ครองเมืองไทยนั่นอีกล่ะ คนรักเพลงอินดี้ก็ต้องน้ำตาซึมบ้างแหละ
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่
เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
[CR] [Review] Farewell Song (2019)
Farewell Song ทำให้เราคิดถึงความรู้สึกอ่อนหวานอันเจ็บปวดของการแอบรักคนที่เค้าไม่มีทางรับรักเรา ไปจนถึงบางห้วงเวลาที่เรากลายเป็นฝ่ายใจร้ายปฏิเสธความรักที่แสนดี เพียงเพราะคิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมจะได้ความรักนั้น หรือบางทีก็เป็นเพราะเราเอาแต่สร้างกฎเกณฑ์บ้าบออะไรให้กับความรักก็ไม่รู้ จนเลือกให้ตัวเองเป็นฝ่ายเจ็บปวดเสียเอง #บ้าชะมัด แล้วยิ่งพอตัวละครมันไม่ยอมสื่อสารความรู้สึกที่อยู่ข้างในด้วยการพูดอย่างตรงไปตรงมา แต่เลือกจะแอบมองอยู่ข้างหลัง แล้วบอกเล่าความรู้สึกผ่านเสียงเพลงแทน มันก็ยิ่งจี๊ด #เข้าทางเรามาก
.
ฮารุ กับ เลโอ สองสาวที่มีบุคลิกต่างกันสุดขั้วฟอร์มวงดนตรีอินดี้เล็กๆ ขึ้นมาในชื่อ “ฮารุเลโอ” โดยมี ชิมะ ชายหนุ่มมาดเซอร์มาขอสมัครเป็นผู้ช่วยวง แล้วหลังจากออกทัวร์ด้วยกันมาเป็นปี อยู่ๆ ฮารุกับเลโอก็ตัดสินใจจะยุบวงแล้วแยกย้ายกันไปตามทาง แต่ก่อนที่พวกเธอจะขาดจากกัน ฮารุเลโอจะต้องแสดงทัวร์คอนเสิร์ตด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อน แล้วพวกเราคนดูก็ค่อยๆ ได้รับรู้เบื้องลึกเบื้องหลังความสัมพันธ์ของพวกเค้าทั้งสามคน เช่นเดียวกับบทเพลงที่มีเนื้อหาราวบทกวีของฮารุมันก็สื่อความหมายอะไรมากมาย
.
ถ้าดูตัวอย่างหนังก็จะเห็นฉากที่เลโอพยายามจะจูบกับฮารุ จนทำให้หลายคนตีความไปว่ามันคือหนังเลสเบี้ยน แต่สำหรับเราแล้ว เรามองข้ามเรื่องเพศของตัวละครไปแล้ว ถึงแม้ว่าประเด็นการเป็นเลสเบี้ยนของตัวละครจะเป็นหนึ่งในปมปัญหาที่ทำให้ตัวละครรู้สึกแปลกแยก ผิดที่ผิดทาง และส่งผลต่อความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นๆ ก็ตาม โดยส่วนตัว เราไปโฟกัสความรักความสัมพันธ์ที่วนเป็นวงกลมของฮารุ เลโอ และชิมะ มากกว่า แล้วพอตัวละครมันไม่ยอมอนุญาตให้ตัวเองมีความสุขสมหวังในความรัก มันก็กลายเป็นมวลอารมณ์เจ็บแบบหน่วงๆ ที่หนักหนาเกินกว่าเรื่องเพศสภาพของตัวละครไปเลย
.
ความเก๋ของ Farewell Song ยังอยู่ที่การเล่าเรื่องโดยไม่ลำดับเวลา หนังจะยึดโยงอยู่กับช่วงเวลาการออกเดินทางทัวร์คอนเสิร์ตครั้งสุดท้าย โดยมีฉากแฟลชแบ็กใส่เข้ามาเป็นระยะ (โดยไม่ลำดับเวลาอีกเช่นกัน) แล้วตัวเพลงที่สองสาวขับขานกับกีตาร์ที่มีอยู่ไม่กี่เพลงนั้นก็ถูกหั่นให้เราค่อยๆ ฟังทีละครึ่งเพลงบ้าง ค่อนเพลงบ้าง เพื่อเปิดเผยเนื้อหาในชีวิตและความสัมพันธ์ของพวกเธออย่างช้าๆ นั่นเอง แต่ก็นั่นแหละ เราก็อดคิดไม่ได้เหมือนกันว่า แหม ตกลงในอัลบั้มที่หล่อนวางขายนี่มีกี่เพลงกันแน่ยะ แล้วคอนเสิร์ตของฮารุเลโอเนี่ย กี่นาทีจบ!?
.
Farewell Song ขายเสน่ห์ของ 3 นักแสดงนำอย่างไม่ปิดบัง แล้วทั้ง 3 คนก็ทำได้ดีมากเสียด้วย โดวากิ มุกิ ในบทฮารุนั้นมาพร้อมสีหน้าอมทุกข์และเก็บอะไรไว้ในใจเกือบตลอดเรื่อง ซึ่งพอตัวละครมันมีฉากเปล่งประกายสดใสออกมา เราก็ร้อง โอ้โห ความสุขอันน้อยนิดของฮารุมันงดงามดีจังเลย โคมัตสึ นานะ นักแสดงสาวที่เราตกหลุมรักและมีงานให้เราดูกันถี่มาก มาพร้อมบทสาวเท่ที่เปล่งประกายสดใสอยู่ตลอดเวลา แต่ในรอยยิ้มนั้นมันมีความเจ็บปวดเปราะบางอยู่เช่นกัน เป็นบทซับซ้อนที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่น้องนานะทำได้ดีแบบไร้ที่ติ ที่สำคัญน้องร้องเพลงได้ดีมากเลยล่ะ เซอร์ไพรส์! ส่วนที่เรานั่งกรี๊ดอยู่ตลอดเรื่องเลยก็คือ นาริตะ เรียว ในบทชิมะ ผู้ชายอะไรเท่และน่ารักได้ทุกการขยับตัว แล้วพอบทชิมะคือผู้ชายแสนดีที่คอยดูแลสาวๆ ราวกับคุณพ่อบ้าน ก็ยิ่งน่าร๊าก เอาจริงๆ แค่ไปนั่งดูเสน่ห์ของ 3 นักแสดงในเรื่องก็เพลินมากแล้ว แล้วไหนจะเพลงเพราะๆ ที่ทำให้เราคิดถึงยุคอัลเตอร์ฯ ครองเมืองไทยนั่นอีกล่ะ คนรักเพลงอินดี้ก็ต้องน้ำตาซึมบ้างแหละ
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้