สวัสดีคะ...ฉันกำลังประสบปัญหาในชีวิตคู่ ตามหัวข้อ ฉันไม่รู้จะหาทางออกนี้ยังไงดี จะบอกเพื่อน จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ มันอึดอัดไปหมด
ฉันอายุ 30 + หน่อยๆ ฉันกับสามีเรารู้จักกันสมัยเรียนมหาลัยปี 1 นั้นหมายความว่าเราคบกันมา 10 กว่าปีคะ คบกันจนแต่งงาน และมีลูก 1 ด้วยกัน 1 คนคะ ปัญหาของฉันความจริงแล้ว มันเริ่มมาตั้งแต่เรา 2 คนเรียนจบ แต่เป็นฉันเองคะที่ฝืนยื้อให้มันไปต่อ ทนเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทนได้ เพราะคำว่ารักคะ เราสองคนแตกต่างกันแทบสิ้นเชิง ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุรี่ ไม่เที่ยวกลางคืนเลย และก็ไม่ชอบแต่งตัว แต่งหน้าเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ เขียนคิ้วทาลิป เสื้อผ้าแฟชั่น กระเป๋า ฉันแทบจะไม่ค่อยซื้อเลยคะ เรื่องกินเที่ยวนิตัดออกไปได้เลย และฉันเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงพอสมควรคะ เวลาที่ฉันอยู่ที่ทำงานหรือต้องทำงานที่พบเจอผู้คนมากๆฉันจะเป็นอีกคน แต่พอมีเวลาอยู่กับตัวเองเมื่อไหร่ ฉันจะชอบอยู่คนเดียว เงียบๆคะ ชอบอยู่บ้านมากกว่าที่จะออกไปไหน เป็นคนติดบ้านมากๆ ส่วนสามีเขาเป็นคนชอบอยู่สังคมที่มีเพื่อนฝูงเยอะ ชอบการสังสรรค์ ไม่ชอบอยู่บ้าน และอีกอย่างที่เป็นปัญหาใหญ่มากคือ เขาเป็นเหมือนเด็กคะ นิสัยเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต ทั้งความคิด ทัศนคติ และการแก้ปัญหาชีวิต และนี้คือปัญหาที่เรามักจะทะเลาะกันบ่อยที่สุด ฉันก็พยายามเข้าใจเขา พยายามปรับ ให้เขามีพื่นที่ส่วนตัว แต่ความพอดีของเขากลับไม่มีคะ จนเรียกได้ว่าเหนื่อยที่จะทะเลาะกันแล้ว เคยบ่นๆจนเบื่อที่จะบ่น เคยขอร้องคุยกับเขาดีๆด้วยเหตุผล เคยด่าด้วยคำที่ไม่ควรจะด่า แต่เหมือนมันทะลุหูซ้ายหูขวาเขาแบบนั้นแหละคะ จนหลังๆเหนื่อยแล้ว ปล่อยคะไม่สนใจ อยากทำไรทำ และปัญหามันก็มาเรื่อยๆนั้นแหละคะ ทุกครั้งที่เขาสร้างปัญหา ฉันจะต้องเป็นคนแก้ปัญหาทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆคะ สมัยเรียนจบใหม่ๆเขาติดเพื่อนติดเกมส์มากกกก จนไม่ยอมไปทำงาน เปลี่ยนงานทำเป็นว่าเล่นเอาแต่บ่นว่าเจ้านายเรื่องมาก เพื่อนร่วมงานไม่ดีมั้ง มีเหตุผลร้อยแปดเข้าข้างตัวเอง จนฉันต้องทำงานคนเดียวอยู่ช่วงหนึ่งเราทะเลาะกันบ่อยมากช่วงนั้นเพราะเงินไม่พอจ่ายคะ ไหนจะค่าเช่าห้อง ค่ากินฉันต้องเป็นคนแบกรับหมด ฉันเอาแต่ร้องไห้แต่ก็ยังทนอยู่กับเขาเพราะรักคำเดียวคะ เคยไม่มีเงินจนแบบว่าเป็นประจำเดือนผู้หญิงแต่ไม่มีเงินซื้อผ้าอนามัยคะ เขาถึงตาสว่างมองเห็นความจริง หรือเกิดความสงสารขึ้นมา ความจริงแล้วนอกจากเรื่องที่ว่ามา อย่างอื่นเขาก็มีดีคะ เขารักลูกมาก และเราสองคนไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สาม เรื่องผู้หญิงเลยตลอดเวลาที่คบกัน ฉันสามารถเซ๊กมือถือเข้ารหัสผ่านเขาได้ เฟส ไลน์ ก็แท๊กกันปกติ (หรือเขาอาจมีโลกอีกใบที่ฉันไม่รู้ก็ได้) แต่นั้นแหละคะฉันไม่สนใจหรอก เพราะเหนื่อยกับปัญหาอื่นๆมากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาปัญหาที่เขาสร้างมันก็มักจะมาทดสอบฉันอยู่เรื่อยๆและมักจะเป็นเรื่องเดิมๆซ้ำ เขามักจะว่าก็แค่กินเหล้าไม่ได้ฆ่าใครตายสักหน่อย เงินก็ไม่ได้ขอเพิ่มนิ แต่เหล้าที่เขากินไปมันสร้างปัญหามานานมากแล้ว ที่ฉันต้องเป็นหนี้ธนาคาร เป็นหนี้บัตรเครดิตก็เพราะต้องหาเงินมาวิ่งเต้นกับปัญหาที่เขาก่อ เขาเคยเมาแล้วขับไปชนรถอีกคันที่จอดติดไฟแดงอยู่ ฉันต้องหมดเงินค่าซ่อมรถตัวเอง ค่าวิ่งเต้นคดีเกือบ 8 หมื่นบาท ฉันคิดว่าเขาจะหลายจำ แต่นั้นมันก็เป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ เขาก็สร้างปัญหาอีกโดนจับเป่าแอลกอฮอลโดนปรับอีก และล่าสุดไปเที่ยวกับเพื่อนเมาจนไม่ได้สติ โดนล่วงกระเป๋าด้วยสาวเชียรืเบียร์หุ่นสวยๆ เจ้าของร้านรับสายที่เราโทรหาให้มารับแฟนเพราะเขาเมามาก เมื่อเราไปถึงมีเขานั้งอยู่โต๊ะคนเดียว เพื่อนกินเขาเหรอ กินสมชื่อคะ หายหัวหมด เงินหายไป 7 พันกว่าบาทแถมมีคนพยายามเข้ารหัสแอปธนาคารจนมันล้อคต้องเสียเวลาไปติดต่อธนาคารใหม่ แล้วพึ่งผ่านมาสดๆร้อยๆ เมาแล้วขับรถเข้าด่านกร่างกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ หาว่าเขาตั้งด่านลอยรีดไถ่ประชาชน โดนนอนคุก 1 คืนและโดนข้อหาหมื่นประมาท หมดเงินไปอีก หมื่นห้า ฉันเหนื่อยที่จะทะเลาะกับเขาจนถึงขั้นไม่ยอมพูดด้วย ไม่มองหน้า แยกห้องกันนอน และขอหย่าคะ แต่คำตอบที่ฉันได้คือ เขาไม่ยอมหย่า ถ้าอยากหย่าไม่ฉันก็เขาต้องตายไปข้าง หรื่อไม่เขาก็จะฆ่าตัวตายและให้ฉันรู้ไว้ว่าที่เขาตายเป็นเพราะฉัน เวลาทะเลาะกันเขาจะทำร้ายตัวเอง หรือไม่ก็ทำลายข้าวของคะ บางครั้งฉันก็อยากให้ตายๆไปให้พ้นๆจะได้หมดเวรหมดกรรมกันสักที แต่ฉันก็ยังตายไม่ได้ ฉันมีลูกที่อายุแค่ 3 ขวบ มีแม่ที่แก่มากแล้ว ส่วนพ่อฉันเสียไปนานแล้ว ถ้าฉันเป็นไรไปเขา 2 คนจะอยู่ยังไง มาจนถึงจุดนี้ ฉันก็ยัง งง ว่าทำไหมฉันถึงโง่ โง่ได้ขนาดนี้ ถ้าเปรียบความรักของฉัน เมื่อก่อนมันคงเป็นความรักทั้งหมดเต็มวงกลม จนทำให้ฉันโง่ งม ตามืดบอด แต่ตอนนี้มันเหมือนฉันเหนื่อย เหนื่อยที่จะจับมือเขาเดินต่อ เหนื่อยที่จะกลับไปเริ่มนับ 1 อีกครั้ง อีกครั้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ฉันที่อายุเลข 3 ฉันที่มองหาความมั่งคงในชีวิตให้ลูก ให้ครอบครัว แต่เหมือนเขากลับเป็นตัวที่ค่อยแต่ทำลายมัน ทุกครั้งที่มันพอจะมีอะไรๆดีขึ้นในชีวิต เขาก็มักจะสร้างหรือก่อปัญหาขึ้นอีก หรือ หากเขาไม่สร้างปัญหา เขาก็ช้วยอะไรฉันแทบจะไม่ได้เลย ฉันเหมือนมีสามีเป็นลูกอีกคน ที่ฉันต้องค่อยแก้ปัญหาให้ ค่อยทำทุกอย่างให้ ค่อยบอก และทำทุกอย่างเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องอะรๆ ส่วนตัวเขาก็เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ จะกินไร จะแก้ปัญหานี้ยังไง พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ไม่มีการวางแผนอนาคต ไม่มีอะไรสักอย่าง ใช้ชีวิตแบบไม่สนโลก เอาแต่ตัวเองรอด เรื่องไรๆก็ชั่งมัน แก้ได้ก็แก้แก้ไม่ได้ก็ชั่ง ไม่สนอะไรนอกจากเรื่องของเขาเอง วันเกิดฉัน ไม่เคยได้เค๊กหรือของขวัญจากสามีตัวเอง ถ้าอยากได้ก็ต้องพูดต้องขอคะ วันถัดไปเขาถึงหามาให้ แต่มันยังไม่จบคะ ทุกอย่างมักจะมีข้อแลกเปลี่ยน ให้เค๊กฉันเขาขอเบียร์ขอเงินกินเหล้ากับเพื่อน ฉันได้มือถือใหม่ เขาก็ต้องได้ ฉันซื้อเสื่อผ้าใหม่ เขาต้องได้เงินไปทำอย่างอื่นที่เขาอยากทำ เมื่อก่อนฉันไม่เคยสนเรื่องพวกนี้เลย เพราะฉันให้ความรักของฉันอยู่เหนือทุกๆเหตุผลและความจริง จนวงกลมความรักของฉันมันเริ่มถูกความชินชากัดกินพื่นที่เข้าไปทีละนิดทีละหน่อย จนตอนนี้ความชินชามันกินเต็มพื่นที่ และทุกๆครั้งที่เขาสร้างปัญหาเดิมๆซ้ำให้กับฉันอีก ความชินชาในพื่นที่วงกลมนั้นมันกับถูกแทนที่ด้วยความเกลียดชังทีละนิดทีละนิด มีเพียงความผูกพันแค่เศษเสี่ยวเท่านั้นที่ทำให้ฉันทนอยู่ เพื่อลูก และเพื่อหนี้สินที่เขาก่อขึ้นโดยเป็นชื่อของฉันทั้งหมด หนี้ธนาคารที่กู้มาเพื่องานแต่งและปิดคดีเมาแล้วขับ ค่าซ่อมรถที่เขาทำพัง บัตรเครดิตที่กดมาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพราะเงินเดือนเขาหมดไปกลับปัญหาต่างๆที่เขาสร้าง ทุกวันที่ฉันกลับบ้านแล้วต้องเห็นเขากินเหล้าเมากลับมาบ้านทุกๆวัน มันอยากจะหนีไปให้พ้นๆจากตรงนี้ ไม่อยากมีเขาอยู่ในทุกๆช่วงชีวิตอีกต่อไปแล้ว จนบางทีก็อยากให้เขาตายๆไปจากชีวิตของฉันสักที ไม่อยากมีผู้ชายคนนี้ในชีวิตอีก ไม่อยากต้องเกิดมาเป้นคู่กันอีกไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนๆ และฉันก็ไม่รุ้จะทำไงดี เพราะหนี้สินที่มีมันมากกว่าเงินเดือนของฉัน ถ้าฉันไม่ทนอยู่ต่อไปฉันก็ต้องแบกรับปัญหาหนี้สินคนเดียวทั้งหมด และฉันจะไปต่อยังไงดี ฉันควรเก็บของหนีเขาไป นี้คือคำแนะนำจากน้องชายแท้ๆของสามีฉัน พ่อเขา พี่ชายเขา น้องชายเขา ทุกคนรู้ปัญหาที่ฉันเจอ และพวกเขาก็เหมือนเหนื่อยที่จะช้วยแก้ปัยหาให้สามีของฉันแล้วเหมือนกัน ทุกคนเข้าใจฉันคะหากฉันจะหย่ากับสามีคนนี้ มีแต่เขาที่ไม่เข้าใจ เขายังคงเห็นแก้ตัว เก็บฉันไว้ใช้งาน เก็บฉันไว้เป้นที่พึ่ง เก็บฉันไว้เป็นที่พักพิงสุดท้ายเสมอ แต่เขากลับไม่คิดถึงความรู้สึกของฉัน ว่าฉันเหนื่อยที่จะจับมือเขาเดินแค่ไหน เมื่อก่อนฉันยอมทนลำบาก เสียสละทุกอย่างเพื่อเขา แต่ตอนนี้ฉันมีลูกที่ต้องเสียสละมากว่าที่จะมาคอยเติมเต็มความต้องการของเขาแล้ว ฉันเคยคิดว่าฉันอดทนต่อไปจนกว่าหนี้สินหมด แต่เหมือนกับว่ามันไม่มีวันนั้น เพราะเขาก็ยังสร้างปัญหาอยู่เรื่อยๆ หนี้สินที่มีมันกลับไม่ได้ลดลง มันก็เท่าเดิมอยู่อย่างนั้น ฉันเหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆเหนื่อยๆๆมากๆๆๆๆๆ จนไม่รุ้จะไปต่อยังไงดี ทุกครั้งที่ฉันมีปัญหา ฉันกลับไม่สามารถปรึกษาเขาได้ และปัญหาระหว่างเรามันก็สะสมมาตลอดระยะเวลา 16 ปีที่คบกัน ถามว่าแล้ว 16 ปีที่ผ่านมา เขาไม่มีข้อดีเลยเหรอ มีคะเขามีข้อดี ทุกคนมีข้อเสียและข้อดีปะปนกันไป แต่ปัญหาของเรามันติดตรงที่ข้อเสียของเขามันดันเป็นข้อเสียที่กระทบชีวิตคู่คะ... ข้อเสียที่เขาไม่ยอมถอยให้ฉันสักก้าวเดียว ในขณะที่ฉันยอมถอยออกมา 1-2 ก้าวเขากลับเดินเข้ามาชิดฉัน1-2 ก้าวเท่าเดิม พอฉันหยุดยืนกลับที่ นิ่งเฉย เขาก็ใส่เต็มที่จนบางทีเกือบเหยียบเท้าฉันเขาก็ยอมทำคะ เพื่อให้ตัวเองบรรลุในสิ่งที่ต้องการ เขาเหมือนแก้วน้ำ ที่รอน้ำอย่างฉันเต็มเติมอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันกลับเติมเท่าไหร่มันก็ไม่พอ ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี วันนี้ฉันเข็มแข็งพอที่จะเดินจากชีวิตเขา แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย และฉันกลัวคะ กลัวใจตัวเองที่ปล่อยให้ความเกลียดชังมันกัดกินหัวใจฉันไปเรื่อยๆ และฉันก็กลัวคะ กลัวใจเขา กลัวเขาฆ่าตัวตายจริงๆสร้างตราบาปติดตัวฉันไปอีก กลัวเขาตามไปที่ทำงาน กลัวเขาตามไปบ้านที่มีลูกอยู่ จนเกิดปัญหาต่างๆตามมาอีหลายอย่าง ฉันควรทำไงดี
เมื่อฉันเหนื่อยและไม่อยากมีสามีอยู่ชีวิตคู่อีกต่อไป ฉันควรทำไงดี
ฉันอายุ 30 + หน่อยๆ ฉันกับสามีเรารู้จักกันสมัยเรียนมหาลัยปี 1 นั้นหมายความว่าเราคบกันมา 10 กว่าปีคะ คบกันจนแต่งงาน และมีลูก 1 ด้วยกัน 1 คนคะ ปัญหาของฉันความจริงแล้ว มันเริ่มมาตั้งแต่เรา 2 คนเรียนจบ แต่เป็นฉันเองคะที่ฝืนยื้อให้มันไปต่อ ทนเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทนได้ เพราะคำว่ารักคะ เราสองคนแตกต่างกันแทบสิ้นเชิง ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุรี่ ไม่เที่ยวกลางคืนเลย และก็ไม่ชอบแต่งตัว แต่งหน้าเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ เขียนคิ้วทาลิป เสื้อผ้าแฟชั่น กระเป๋า ฉันแทบจะไม่ค่อยซื้อเลยคะ เรื่องกินเที่ยวนิตัดออกไปได้เลย และฉันเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงพอสมควรคะ เวลาที่ฉันอยู่ที่ทำงานหรือต้องทำงานที่พบเจอผู้คนมากๆฉันจะเป็นอีกคน แต่พอมีเวลาอยู่กับตัวเองเมื่อไหร่ ฉันจะชอบอยู่คนเดียว เงียบๆคะ ชอบอยู่บ้านมากกว่าที่จะออกไปไหน เป็นคนติดบ้านมากๆ ส่วนสามีเขาเป็นคนชอบอยู่สังคมที่มีเพื่อนฝูงเยอะ ชอบการสังสรรค์ ไม่ชอบอยู่บ้าน และอีกอย่างที่เป็นปัญหาใหญ่มากคือ เขาเป็นเหมือนเด็กคะ นิสัยเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักโต ทั้งความคิด ทัศนคติ และการแก้ปัญหาชีวิต และนี้คือปัญหาที่เรามักจะทะเลาะกันบ่อยที่สุด ฉันก็พยายามเข้าใจเขา พยายามปรับ ให้เขามีพื่นที่ส่วนตัว แต่ความพอดีของเขากลับไม่มีคะ จนเรียกได้ว่าเหนื่อยที่จะทะเลาะกันแล้ว เคยบ่นๆจนเบื่อที่จะบ่น เคยขอร้องคุยกับเขาดีๆด้วยเหตุผล เคยด่าด้วยคำที่ไม่ควรจะด่า แต่เหมือนมันทะลุหูซ้ายหูขวาเขาแบบนั้นแหละคะ จนหลังๆเหนื่อยแล้ว ปล่อยคะไม่สนใจ อยากทำไรทำ และปัญหามันก็มาเรื่อยๆนั้นแหละคะ ทุกครั้งที่เขาสร้างปัญหา ฉันจะต้องเป็นคนแก้ปัญหาทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆคะ สมัยเรียนจบใหม่ๆเขาติดเพื่อนติดเกมส์มากกกก จนไม่ยอมไปทำงาน เปลี่ยนงานทำเป็นว่าเล่นเอาแต่บ่นว่าเจ้านายเรื่องมาก เพื่อนร่วมงานไม่ดีมั้ง มีเหตุผลร้อยแปดเข้าข้างตัวเอง จนฉันต้องทำงานคนเดียวอยู่ช่วงหนึ่งเราทะเลาะกันบ่อยมากช่วงนั้นเพราะเงินไม่พอจ่ายคะ ไหนจะค่าเช่าห้อง ค่ากินฉันต้องเป็นคนแบกรับหมด ฉันเอาแต่ร้องไห้แต่ก็ยังทนอยู่กับเขาเพราะรักคำเดียวคะ เคยไม่มีเงินจนแบบว่าเป็นประจำเดือนผู้หญิงแต่ไม่มีเงินซื้อผ้าอนามัยคะ เขาถึงตาสว่างมองเห็นความจริง หรือเกิดความสงสารขึ้นมา ความจริงแล้วนอกจากเรื่องที่ว่ามา อย่างอื่นเขาก็มีดีคะ เขารักลูกมาก และเราสองคนไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สาม เรื่องผู้หญิงเลยตลอดเวลาที่คบกัน ฉันสามารถเซ๊กมือถือเข้ารหัสผ่านเขาได้ เฟส ไลน์ ก็แท๊กกันปกติ (หรือเขาอาจมีโลกอีกใบที่ฉันไม่รู้ก็ได้) แต่นั้นแหละคะฉันไม่สนใจหรอก เพราะเหนื่อยกับปัญหาอื่นๆมากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาปัญหาที่เขาสร้างมันก็มักจะมาทดสอบฉันอยู่เรื่อยๆและมักจะเป็นเรื่องเดิมๆซ้ำ เขามักจะว่าก็แค่กินเหล้าไม่ได้ฆ่าใครตายสักหน่อย เงินก็ไม่ได้ขอเพิ่มนิ แต่เหล้าที่เขากินไปมันสร้างปัญหามานานมากแล้ว ที่ฉันต้องเป็นหนี้ธนาคาร เป็นหนี้บัตรเครดิตก็เพราะต้องหาเงินมาวิ่งเต้นกับปัญหาที่เขาก่อ เขาเคยเมาแล้วขับไปชนรถอีกคันที่จอดติดไฟแดงอยู่ ฉันต้องหมดเงินค่าซ่อมรถตัวเอง ค่าวิ่งเต้นคดีเกือบ 8 หมื่นบาท ฉันคิดว่าเขาจะหลายจำ แต่นั้นมันก็เป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆ เขาก็สร้างปัญหาอีกโดนจับเป่าแอลกอฮอลโดนปรับอีก และล่าสุดไปเที่ยวกับเพื่อนเมาจนไม่ได้สติ โดนล่วงกระเป๋าด้วยสาวเชียรืเบียร์หุ่นสวยๆ เจ้าของร้านรับสายที่เราโทรหาให้มารับแฟนเพราะเขาเมามาก เมื่อเราไปถึงมีเขานั้งอยู่โต๊ะคนเดียว เพื่อนกินเขาเหรอ กินสมชื่อคะ หายหัวหมด เงินหายไป 7 พันกว่าบาทแถมมีคนพยายามเข้ารหัสแอปธนาคารจนมันล้อคต้องเสียเวลาไปติดต่อธนาคารใหม่ แล้วพึ่งผ่านมาสดๆร้อยๆ เมาแล้วขับรถเข้าด่านกร่างกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ หาว่าเขาตั้งด่านลอยรีดไถ่ประชาชน โดนนอนคุก 1 คืนและโดนข้อหาหมื่นประมาท หมดเงินไปอีก หมื่นห้า ฉันเหนื่อยที่จะทะเลาะกับเขาจนถึงขั้นไม่ยอมพูดด้วย ไม่มองหน้า แยกห้องกันนอน และขอหย่าคะ แต่คำตอบที่ฉันได้คือ เขาไม่ยอมหย่า ถ้าอยากหย่าไม่ฉันก็เขาต้องตายไปข้าง หรื่อไม่เขาก็จะฆ่าตัวตายและให้ฉันรู้ไว้ว่าที่เขาตายเป็นเพราะฉัน เวลาทะเลาะกันเขาจะทำร้ายตัวเอง หรือไม่ก็ทำลายข้าวของคะ บางครั้งฉันก็อยากให้ตายๆไปให้พ้นๆจะได้หมดเวรหมดกรรมกันสักที แต่ฉันก็ยังตายไม่ได้ ฉันมีลูกที่อายุแค่ 3 ขวบ มีแม่ที่แก่มากแล้ว ส่วนพ่อฉันเสียไปนานแล้ว ถ้าฉันเป็นไรไปเขา 2 คนจะอยู่ยังไง มาจนถึงจุดนี้ ฉันก็ยัง งง ว่าทำไหมฉันถึงโง่ โง่ได้ขนาดนี้ ถ้าเปรียบความรักของฉัน เมื่อก่อนมันคงเป็นความรักทั้งหมดเต็มวงกลม จนทำให้ฉันโง่ งม ตามืดบอด แต่ตอนนี้มันเหมือนฉันเหนื่อย เหนื่อยที่จะจับมือเขาเดินต่อ เหนื่อยที่จะกลับไปเริ่มนับ 1 อีกครั้ง อีกครั้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ฉันที่อายุเลข 3 ฉันที่มองหาความมั่งคงในชีวิตให้ลูก ให้ครอบครัว แต่เหมือนเขากลับเป็นตัวที่ค่อยแต่ทำลายมัน ทุกครั้งที่มันพอจะมีอะไรๆดีขึ้นในชีวิต เขาก็มักจะสร้างหรือก่อปัญหาขึ้นอีก หรือ หากเขาไม่สร้างปัญหา เขาก็ช้วยอะไรฉันแทบจะไม่ได้เลย ฉันเหมือนมีสามีเป็นลูกอีกคน ที่ฉันต้องค่อยแก้ปัญหาให้ ค่อยทำทุกอย่างให้ ค่อยบอก และทำทุกอย่างเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องอะรๆ ส่วนตัวเขาก็เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ จะกินไร จะแก้ปัญหานี้ยังไง พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ไม่มีการวางแผนอนาคต ไม่มีอะไรสักอย่าง ใช้ชีวิตแบบไม่สนโลก เอาแต่ตัวเองรอด เรื่องไรๆก็ชั่งมัน แก้ได้ก็แก้แก้ไม่ได้ก็ชั่ง ไม่สนอะไรนอกจากเรื่องของเขาเอง วันเกิดฉัน ไม่เคยได้เค๊กหรือของขวัญจากสามีตัวเอง ถ้าอยากได้ก็ต้องพูดต้องขอคะ วันถัดไปเขาถึงหามาให้ แต่มันยังไม่จบคะ ทุกอย่างมักจะมีข้อแลกเปลี่ยน ให้เค๊กฉันเขาขอเบียร์ขอเงินกินเหล้ากับเพื่อน ฉันได้มือถือใหม่ เขาก็ต้องได้ ฉันซื้อเสื่อผ้าใหม่ เขาต้องได้เงินไปทำอย่างอื่นที่เขาอยากทำ เมื่อก่อนฉันไม่เคยสนเรื่องพวกนี้เลย เพราะฉันให้ความรักของฉันอยู่เหนือทุกๆเหตุผลและความจริง จนวงกลมความรักของฉันมันเริ่มถูกความชินชากัดกินพื่นที่เข้าไปทีละนิดทีละหน่อย จนตอนนี้ความชินชามันกินเต็มพื่นที่ และทุกๆครั้งที่เขาสร้างปัญหาเดิมๆซ้ำให้กับฉันอีก ความชินชาในพื่นที่วงกลมนั้นมันกับถูกแทนที่ด้วยความเกลียดชังทีละนิดทีละนิด มีเพียงความผูกพันแค่เศษเสี่ยวเท่านั้นที่ทำให้ฉันทนอยู่ เพื่อลูก และเพื่อหนี้สินที่เขาก่อขึ้นโดยเป็นชื่อของฉันทั้งหมด หนี้ธนาคารที่กู้มาเพื่องานแต่งและปิดคดีเมาแล้วขับ ค่าซ่อมรถที่เขาทำพัง บัตรเครดิตที่กดมาเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัวเพราะเงินเดือนเขาหมดไปกลับปัญหาต่างๆที่เขาสร้าง ทุกวันที่ฉันกลับบ้านแล้วต้องเห็นเขากินเหล้าเมากลับมาบ้านทุกๆวัน มันอยากจะหนีไปให้พ้นๆจากตรงนี้ ไม่อยากมีเขาอยู่ในทุกๆช่วงชีวิตอีกต่อไปแล้ว จนบางทีก็อยากให้เขาตายๆไปจากชีวิตของฉันสักที ไม่อยากมีผู้ชายคนนี้ในชีวิตอีก ไม่อยากต้องเกิดมาเป้นคู่กันอีกไม่ว่าจะชาติหน้าหรือชาติไหนๆ และฉันก็ไม่รุ้จะทำไงดี เพราะหนี้สินที่มีมันมากกว่าเงินเดือนของฉัน ถ้าฉันไม่ทนอยู่ต่อไปฉันก็ต้องแบกรับปัญหาหนี้สินคนเดียวทั้งหมด และฉันจะไปต่อยังไงดี ฉันควรเก็บของหนีเขาไป นี้คือคำแนะนำจากน้องชายแท้ๆของสามีฉัน พ่อเขา พี่ชายเขา น้องชายเขา ทุกคนรู้ปัญหาที่ฉันเจอ และพวกเขาก็เหมือนเหนื่อยที่จะช้วยแก้ปัยหาให้สามีของฉันแล้วเหมือนกัน ทุกคนเข้าใจฉันคะหากฉันจะหย่ากับสามีคนนี้ มีแต่เขาที่ไม่เข้าใจ เขายังคงเห็นแก้ตัว เก็บฉันไว้ใช้งาน เก็บฉันไว้เป้นที่พึ่ง เก็บฉันไว้เป็นที่พักพิงสุดท้ายเสมอ แต่เขากลับไม่คิดถึงความรู้สึกของฉัน ว่าฉันเหนื่อยที่จะจับมือเขาเดินแค่ไหน เมื่อก่อนฉันยอมทนลำบาก เสียสละทุกอย่างเพื่อเขา แต่ตอนนี้ฉันมีลูกที่ต้องเสียสละมากว่าที่จะมาคอยเติมเต็มความต้องการของเขาแล้ว ฉันเคยคิดว่าฉันอดทนต่อไปจนกว่าหนี้สินหมด แต่เหมือนกับว่ามันไม่มีวันนั้น เพราะเขาก็ยังสร้างปัญหาอยู่เรื่อยๆ หนี้สินที่มีมันกลับไม่ได้ลดลง มันก็เท่าเดิมอยู่อย่างนั้น ฉันเหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆเหนื่อยๆๆมากๆๆๆๆๆ จนไม่รุ้จะไปต่อยังไงดี ทุกครั้งที่ฉันมีปัญหา ฉันกลับไม่สามารถปรึกษาเขาได้ และปัญหาระหว่างเรามันก็สะสมมาตลอดระยะเวลา 16 ปีที่คบกัน ถามว่าแล้ว 16 ปีที่ผ่านมา เขาไม่มีข้อดีเลยเหรอ มีคะเขามีข้อดี ทุกคนมีข้อเสียและข้อดีปะปนกันไป แต่ปัญหาของเรามันติดตรงที่ข้อเสียของเขามันดันเป็นข้อเสียที่กระทบชีวิตคู่คะ... ข้อเสียที่เขาไม่ยอมถอยให้ฉันสักก้าวเดียว ในขณะที่ฉันยอมถอยออกมา 1-2 ก้าวเขากลับเดินเข้ามาชิดฉัน1-2 ก้าวเท่าเดิม พอฉันหยุดยืนกลับที่ นิ่งเฉย เขาก็ใส่เต็มที่จนบางทีเกือบเหยียบเท้าฉันเขาก็ยอมทำคะ เพื่อให้ตัวเองบรรลุในสิ่งที่ต้องการ เขาเหมือนแก้วน้ำ ที่รอน้ำอย่างฉันเต็มเติมอยู่ตลอดเวลา แต่ฉันกลับเติมเท่าไหร่มันก็ไม่พอ ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี วันนี้ฉันเข็มแข็งพอที่จะเดินจากชีวิตเขา แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย และฉันกลัวคะ กลัวใจตัวเองที่ปล่อยให้ความเกลียดชังมันกัดกินหัวใจฉันไปเรื่อยๆ และฉันก็กลัวคะ กลัวใจเขา กลัวเขาฆ่าตัวตายจริงๆสร้างตราบาปติดตัวฉันไปอีก กลัวเขาตามไปที่ทำงาน กลัวเขาตามไปบ้านที่มีลูกอยู่ จนเกิดปัญหาต่างๆตามมาอีหลายอย่าง ฉันควรทำไงดี