จากกระทู้นัเนะครับ
https://pantip.com/topic/39922096
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผม กับ ผู้หญิงคนหนึ่ง รู้จักกันมาประมาณ 10 ปี
ตอนแรกเริ่มต้นก็เป็นพี่น้อง
ต่อมาก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาเป็นแฟน คือพึ่งเปนแฟนกันได้ประมาณ 3-4 เดือน เพราะดูเราเข้าใจกันได้
แต่พอมาเป็นแฟนกัน ทำให้ผมรู้ว่าเธอ
1.มีโรคประจำตัวทางกายบางอย่าง และโรคแพนิค
ด้วยอาการของโรคแพนิค ทำให้เธอเครียดกับอะไรง่ายๆ
2.เธอทำงานอะไรไม่เป็น (หรือไม่ได้) เช่น ทำอาหารก็ทำไม่ได้ เราแนะนำให้ไปทอดไข่เจียว ก็บ่นว่าน้ำมันจะกระเด็นถูกแขน เอาไปโพสต์ลงเฟซบุ๊ค
, งานบ้านก็ขี้เกียจเหมือนไม่อยากทำทั้งๆที่ทำได้ , เป็นผู้หญิงแต่ตื่นมาตอนเช้าแล้วไม่อาบน้ำ
**ประเด็นนี้ผมก็กลัวทางบ้านของผมจะตำหนิได้
3.ถ้าแต่งงานไป ไม่รู้เขาจะดูแลผมได้บ้างมั้ย
-ผมทำงานที่ รพ. ต้องรักษา ดูแลคนป่วย พอกลับบ้านมาก็อาจจะมาต้องดูแลเมียทุกอย่างอีก??
เพื่อนๆคิดว่า
ผมก็ลองให้โอกาสเธอได้พิสูจน์ตัวเอง โดยการให้เขียนนิยาย เพราะผมก็อยากหาอาชีพให้เธอ เพราะเธอก็อยู่บ้านเฉยๆ
ก็กลัวผู้ใหญ่ทางบ้าน ถามเราว่า ' แฟนทำงานอะไร' ก็จะได้มีอะไรตอบบ้าง เพราะผมไม่อยากตอบว่า 'อยู่บ้านเฉยๆ'
ตอนแรก ผมให้เวลาเธอประมาณ 3 สัปดาห์ในการศึกษานิยาย และลองวางโครงเรื่องมาให้ผมช่วยอ่าน แต่เธอกลับไม่ทำ
สองสามวันก่อน ผมก็เลยลองทวง 'จึงรู้ว่าไม่ทำ' ผมจึงบอกว่า "งั้นพี่ให้เวลาเธอ 2 วัน ในการเขียนโครงเรื่องคร่าวๆ"
แล้วพอถึงครบกำหนด ก็ไม่เสร็จ ...ผมเลยบอกว่า ' งั้นเพิ่มเวลาให้อีก 1 วัน'
จากนั้นพอถึง 1 วัน เธอกลับส่ง 'โครงเรื่อง ซึ่งไปลอกในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลมา'
เมื่อรู้ว่าเธอลอกมา ผมเลยชี้แจงวิธีการวางโครงเรื่องคร่าวๆให้ฟัง ....พอฟังเสร็จ
เธอ "ยากไป .... ทำจนเลือดออกแล้วเนี่ย"
ผม : "แค่พิมพ์มา 5 บรรทัด
เลือดออกแล้วเหรอ ไม่ได้ใช้ของมีคมซะหน่อย
ต่อไปในอนาคตจะดูแลบ้าน ดูแลลูกได้เหรอ?
แล้วถ้าผู้ใหญ่ถามว่า เธอทำงานอะไร จะให้เราตอบว่าไง?
ที่เราให้เธอแต่งนิยายก็เพื่อจะได้มีผลงาน มีความภาคภูมิใจในตัวเอง สามารถดึงศักยภาพตัวเองออกมาได้"
เธอ : "ถามคำเดียว พร้อมจะดูแลเราจริงเหรอ?" (คือก่อนหน้านั้น ผมบอกว่างั้นพี่จะดูแลในฐานะแฟนนะ)
ผม : "พร้อมดูแล ก็ใช่ว่าจะทำทุกอย่างให้นะ บางอย่างกวดบ้าน เลี้ยงลูก อุ้มลูก เธอต้องทำเป็น"
ผมควรเลิกกับผู้หญิงคนนี้ จริงๆใช่มั้ยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผมก็ลองให้โอกาสเธอได้พิสูจน์ตัวเอง โดยการให้เขียนนิยาย เพราะผมก็อยากหาอาชีพให้เธอ เพราะเธอก็อยู่บ้านเฉยๆ
ก็กลัวผู้ใหญ่ทางบ้าน ถามเราว่า ' แฟนทำงานอะไร' ก็จะได้มีอะไรตอบบ้าง เพราะผมไม่อยากตอบว่า 'อยู่บ้านเฉยๆ'
ตอนแรก ผมให้เวลาเธอประมาณ 3 สัปดาห์ในการศึกษานิยาย และลองวางโครงเรื่องมาให้ผมช่วยอ่าน แต่เธอกลับไม่ทำ
สองสามวันก่อน ผมก็เลยลองทวง 'จึงรู้ว่าไม่ทำ' ผมจึงบอกว่า "งั้นพี่ให้เวลาเธอ 2 วัน ในการเขียนโครงเรื่องคร่าวๆ"
แล้วพอถึงครบกำหนด ก็ไม่เสร็จ ...ผมเลยบอกว่า ' งั้นเพิ่มเวลาให้อีก 1 วัน'
จากนั้นพอถึง 1 วัน เธอกลับส่ง 'โครงเรื่อง ซึ่งไปลอกในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลมา'
เมื่อรู้ว่าเธอลอกมา ผมเลยชี้แจงวิธีการวางโครงเรื่องคร่าวๆให้ฟัง ....พอฟังเสร็จ
เธอ "ยากไป .... ทำจนเลือดออกแล้วเนี่ย"
ผม : "แค่พิมพ์มา 5 บรรทัด เลือดออกแล้วเหรอ ไม่ได้ใช้ของมีคมซะหน่อย
ต่อไปในอนาคตจะดูแลบ้าน ดูแลลูกได้เหรอ?
แล้วถ้าผู้ใหญ่ถามว่า เธอทำงานอะไร จะให้เราตอบว่าไง?
ที่เราให้เธอแต่งนิยายก็เพื่อจะได้มีผลงาน มีความภาคภูมิใจในตัวเอง สามารถดึงศักยภาพตัวเองออกมาได้"
เธอ : "ถามคำเดียว พร้อมจะดูแลเราจริงเหรอ?" (คือก่อนหน้านั้น ผมบอกว่างั้นพี่จะดูแลในฐานะแฟนนะ)
ผม : "พร้อมดูแล ก็ใช่ว่าจะทำทุกอย่างให้นะ บางอย่างกวดบ้าน เลี้ยงลูก อุ้มลูก เธอต้องทำเป็น"