เราคุยกับคนคนนึงมา 6เดือนแล้วค่ะ เขาเป็นฝ่ายทักเรามาก่อน คุยกันไปคุยกันมาก็โทรหากัน ทุกวันค่ะ บางเช้าเขาก็โทรมาปลุกเรา ตามเราบ้างเวลาเราหายไป แต่ระหว่างวันบางทีก็ไม่ค่อยได้คุยกันค่ะ เขาไม่ค่อยว่างเพราะทำงาน เราเจอกันแล้วประมาณ3ครั้งค่ะ เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก ให้เกียรติเรา พูดจาดี แต่ออกแนวโลกส่วนตัวสูงค่ะ สูงมาก บางทีก็เดาใจไม่ค่อยถูกค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปสักพัก บางครั้งเราก็รู้สึกเหมือนเขาชอบเรามาก บางครั้งเราก็รู้สึกว่า เราเป็นส่วนเกินในชีวิตเขาค่ะ เขาก็เคยบอกบ้างว่าชอบเรานะ ไม่ขอบคงไม่คุยหรอก ให้ดูจากการกระทำเอา แต่เราก็ไม่รู้จะดูอย่างไรค่ะ เพราะอย่างที่บอก บางทีก็ดี บางทีก็ทำเราเศร้าพอตัวเลย แต่เรามั่นใจในความรู้สึกเรานะคะ ว่าเราชอบคนนี้จริงๆ เรารับข้อเสียของเขาได้หมดค่ะ เเต่บางครั้งเราก็เดาใจไม่ถูก เราคุยกันดีมาตลอดค่ะ ไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ผิดใจกัน พอมาวันนึง เขาบอกว่า บางครั้งก็เบื่อๆเราบ้าง แต่ก็เเค่บางครั้งนะ เขาบอกแบบนี้ เราก็น้อยใจค่ะ ร้องไห้เลย เขาก็นิ่งๆไป สักพัก แต่ก็ยังโทรมาหา เหมือนเดิมทุกวัน เราควรรู้สึกยังไงดีคะ ควรทำไงดี ไม่รู้ว่าจะไปต่อดีไหม บางความรู้สึกเราก็อยากลองห่างๆดูค่ะ แต่ก็กลัวใจเขาจะไม่ทักมาหา ถ้าเกิดช่วงนั้นเขาเบื่อๆ กลัวจะเป็นแบบว่า "ห่างๆกันไป เดี๋ยวก็ไกลกันไปเอง" ใครเคยมีประสบการณ์แบบเราบ้างคะ ? แล้วคุณทำอย่างไรกัน ที่จะเซฟใจเรามากที่สุด #เราห่างกับเขาประมาน5ปีค่ะ ไม่รู้ว่าในมุมมองของวัยผู้ใหญ่ เขาคิดอย่างไรกับความสัมพันธ์แบบนี้
คุยกันเเบบไม่มีสถานะ อยู่มาวันนึง ก็โดนเบื่อแบบไม่รู้ตัว.