สู่เหย้า toshare

คืนสู่เหย้า เหงาสลาย หายหมดสิ้น ได้ยลยิน เสียงสหาย สบายหู พลังมิ่งมิตร ปลุกจิต พิชิต"ตู" ห่างสุดกู่ ใจจดจ่อ รอพบกัน

กาพย์ยานี ๑๑ ...ผู้นำพึงสดับ...........ใช่จ้องจับโต้วาจา ติชมหรือคือยา...........จงตรวจตราสอบประเด็น สาลินีฉันท์ ๑๑ ...ผู้นำยลยินรับ...........มิจ้องจับสิวาจา บ่นชมหรือคือยา..........ลุตรวจตราประเด

กระสวน โกสุมคลุมโคลง ๐ ๐ x .. x ๐ y(โท) ๐ ๐ y ...... ๐ ๐ z ๐ ๐ เอก ๐ z ..... ๐ เอก (๐ สร้อย) ๐ เอก ๐ ๐ y(โท) .... เอก โท ๐ a ; a --> y ริเริ่ม : Werzik "เร่าร้อนมะลุลี" 4 เมษายน 2564

ช่วยดูงานกลอนเราหน่อยได้ไหมคะ พอดีว่าเราส่งงานกลอนนี้ลงเข้าประกวดวันไหว้ครู ท่านคือใครผู้รู้แจ้งแสงศึกษา ปลุกปัญญาพาชีวิตให้คิดฝัน สอนใคร่คิดให้ศิษย์พิชิตพลัน หล่อหลอมฉันสู่สะพานประตูศาสตร์ แม้คราสร

​เราแวะมาแต่งลงเล่นๆ นะคะ มหาเศรษฐี Pay-to-Win vs. โปรแกรมเมอร์หัวกะทิ: เมื่อชีวิตจริงหลุดเข้าสู่โลกเกม "นี่มันอะไรกันยะ?! ชุดนอนฉันหายไปไหน! แล้วนายนั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไงตาโปรแกรมเมอร์บ้า!"

« ถึงสหายคนสำคัญ » - น้ำค้างบนใบหอม ยากนักที่จะแห้ง - หากน้ำค้างแห้งในคืนนี้ - ยามอรุณก็ย่อมเกิดขึ้นใหม่ - คนที่ตายจากจะกลับมาเมื่อใด - คือแดดดินขอ

กาพย์ มหาตุรงคธาวี (มีระเบียบดังม้าวิ่ง) ๑ บท มี ๔ บาท บาท ๑ และ ๓ มี ๓ วรรค วรรคละ ๓,๔,๕ พยางค์ ต่างจากเดิม คือ บาท ๒ และ&

กลอนเจ็ด ๑ ๒๒๒ ยิ้ม! ยิ้มสู่ ชีวี ที่สงบ สุข ปะพบ มิ่งมิตร พิชิตฝัน เต็ม กายใจ รับใช้ ช่วย,ปัน ฅน เปลี่ยนพลัน มนุษย์แท้ แน่นอน

นกขมิ้นบินท่องทั่วโลกหล้าดันพลาดท่าชนปั้นจั่นชั้นสิบสี่แร้งทึนทึกถลาร่อนราวีบดขยี้กระหน่ำรุมชำเรา<><>บินพหลทนทุกข์จนถึงบ้านพักบนลานแสงแดดร้อนแผดเผาสู่ร่มเรือนสุคันธ์พอบรรเทาคืนสู่เหย้าประจ

ตื่นเถิด เหล่าสหาย จะสายแล้ว ประกายแก้ว โพ้นฟ้า เดี๋ยวมาโผล่ เหล่านกกา คารัง รั้งหัวโง ชวนผกโผ ขบขัน จำนรรจา     เดือนเขาลับ ดาวก็กลับ คืนเวียงแก้ว เลิกได้แล้ว