สวัสดีค่ะ ตอนนี้ตัวเรารู้สึกเครียดกับเรื่องในชีวิตหลายๆอย่าง อยากได้คำปรึกษาเพราะตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะปรึกษาใครดี
เราอายุ19ค่ะเป็นนักศึกษา คบกับแฟนคนนี้คนแรกค่ะ ยอมรับว่าคงจะคิดน้อยไปหรือกำลังตื่นเต้นที่มีผชเข้ามาจีบเป็นจริงเป็นจัง เราคุยกับแฟน2อาทิตย์ก็คบกันเลยค่ะ ช่วงที่มีความสุขที่สุดก็คงจะเป็นก่อนคบนั่นแหละค่ะ ประเด็นหลักๆที่ทำให้คิดมากตอนนี้นะคะ
อย่างแรกเลย คือแฟนเป็นคนพิมพ์แชทไม่เก่งค่ะ แต่ตอนจีบเรา เค้ามีความพยายามแหละค่ะ ตอนนี้คือคุยกันแค่ บอกรัก คิดถึง และจากนั้นก็สติกเกอร์ เราเลยรู้สึกเอือมค่ะ เบื่อหน่าย คบกันมาเกือบ 5 เดือนแล้วค่ะตอนนี้ หรืออาจเป็นช่วงปรับตัวรึป่าวคะ เราก็ไม่แน่ใจ
ต่อมาคือเค้าเป็นเด็กดีค่ะ เป็นผชน่ารักกับพ่อแม่ ก็คือเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่างค่ะ พ่อแม่ให้เก็บโทรศัพท์ก็เก็บค่ะ แปลกๆไหมคะ อายุเราสองคนเท่ากันนะคะ หรือเราอาจจะไม่ได้เป็นเด็กดีเท่าเค้า แล้วก็แน่นอนค่ะ เวลาส่วนมากในแต่ละวันให้พ่อแม่และญาติพี่น้องเค้าค่ะ เวลาคุยแชทก็เป็นเหมือนข้อแรกค่ะ มันยิ่งทำให้เราหมดแพสชั่นในตัวเค้า แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเราต้องการเวลาของเค้ามาจากครอบครัวเค้านะคะ แต่ก็น้อยใจแหละค่ะลึกๆแล้ว และก็คุยแชทต่อวันประมาณ3ชม.ได้มั้งคะ ช่วงนี้เค้ามีเรียน เค้าบอกว่าอาจารย์สั่งงานเยอะค่ะ เค้าเลยหายไปทั้งวัน ทั้งวันจริงๆค่ะ
เรารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กมีปัญหาค่ะ ถ้าถามว่ามีแฟนเพราะอะไร เรารู้สึกว่าช่วงเค้าจีบเราแรกๆเรามีความสุขมากค่ะ เค้าให้ความสนใจเรา ทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ส่วนตัวคือครอบครัวเรามีปัญหาค่ะ พ่อแม่ทะเลาะกันไม่คุยกันมา2เดือนได้แล้วค่ะ คงได้เลิกกันจริงๆ เราก็ไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อแม่เท่าไหร่ค่ะ ก็คาดหวังว่ามีแฟน แฟนคงจะเต็มที่กับเรา เหมือนที่เค้าบอกอยู่เสมอว่าเราเป็นคนพิเศษสำหรับเค้า ตอนนี้มันเป็นอะไรที่เคว้งมากเลยค่ะ เราต้องการความรักความอบอุ่น ทั้งที่เราก็โตแล้วนะคะ 5555
เราเคยคิดอยากจะบอกเลิกแฟนค่ะ รู้สึกว่ากลับไปอยู่คนเดียวสบายใจกว่า ไม่ต้องคาดหวังหรือนั่งรอ เรากับแฟนยังไม่เคยปรึกษาอะไรกันจริงจังเลยนะคะ เค้าก็ไม่เปิดใจกับเรา ส่วนเรา พิมพ์ยาวๆบอกเป็นเรื่องเป็นราวไป ก็ได้แค่ข้อความสั้นๆที่ให้กำลังใจกับสติกเกอร์ ลงเอยแต่แบบเดิมๆ ยิ่งช่วงนี้เราเหงามากค่ะ อยากบอกอะไรหลายๆอย่างให้เค้าได้รับรู้ แต่คิดว่าบอกไปก็เท่านั้นค่ะ
แล้วก็อีกอย่างนะคะ บ้านเราไม่อยากให้เรามีแฟนค่ะ เทอมก่อนเรายังไม่มีแฟน ได้เกรดออกมา 3.7กว่าๆ เทอมนี้มีแฟน เกรดล่วงค่ะ 3.6กว่าๆ แม่ว่าเราหนักมาก เรารู้สึกแย่ไปเลยค่ะ แม่เป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ แต่ก็รู้ค่ะว่าหลักๆว่าก็เพราะเรื่องที่เรามีแฟน ส่วนแฟนเรา เค้าก็บอกว่าจะบอกพ่อแม่เค้านะคะว่าเค้ามีแฟน แต่เราเป็นคนห้ามเค้าค่ะ เรารู้สึกว่าเราลังเล ไม่แน่ไม่นอน ไม่รู้ว่าจะคบกับเค้านานไหม เลยคิดว่าไม่ต้องให้พ่อแม่แฟนรับรู้จะดีกว่าค่ะ แฟนก็ไม่ได้บอกนะคะ แต่กลายเป็นว่าลึกๆเรากลับเสียใจที่เค้าไม่คิดจะบอกจริงๆ บอกเหตุผลไม่ได้เหมือนกันค่ะว่าทำไมถึงเสียใจ
จริงๆมีหลายๆเรื่องค่ะ มันผูกกันเป็นปมเยอะไปหมด เราพิมพ์ได้เท่าที่รับรู้ถึงความรู้สึกตอนนี้ค่ะ มีใครพอจะมีคำแนะนำบ้างไหมคะ เครียดสะสมค่ะ เหมือนคนเป็นไบโพล่า ไม่รู้จะระบายให้คนในชีวิตจริงฟังยังไงดีค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ เราขอบคุณล่วงหน้านะคะ มันยาวหน่อยนะคะขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
อยากปรึกษาเรื่องเรากับแฟนค่ะ (รู้สึกเครียดมากๆ)
เราอายุ19ค่ะเป็นนักศึกษา คบกับแฟนคนนี้คนแรกค่ะ ยอมรับว่าคงจะคิดน้อยไปหรือกำลังตื่นเต้นที่มีผชเข้ามาจีบเป็นจริงเป็นจัง เราคุยกับแฟน2อาทิตย์ก็คบกันเลยค่ะ ช่วงที่มีความสุขที่สุดก็คงจะเป็นก่อนคบนั่นแหละค่ะ ประเด็นหลักๆที่ทำให้คิดมากตอนนี้นะคะ
อย่างแรกเลย คือแฟนเป็นคนพิมพ์แชทไม่เก่งค่ะ แต่ตอนจีบเรา เค้ามีความพยายามแหละค่ะ ตอนนี้คือคุยกันแค่ บอกรัก คิดถึง และจากนั้นก็สติกเกอร์ เราเลยรู้สึกเอือมค่ะ เบื่อหน่าย คบกันมาเกือบ 5 เดือนแล้วค่ะตอนนี้ หรืออาจเป็นช่วงปรับตัวรึป่าวคะ เราก็ไม่แน่ใจ
ต่อมาคือเค้าเป็นเด็กดีค่ะ เป็นผชน่ารักกับพ่อแม่ ก็คือเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่างค่ะ พ่อแม่ให้เก็บโทรศัพท์ก็เก็บค่ะ แปลกๆไหมคะ อายุเราสองคนเท่ากันนะคะ หรือเราอาจจะไม่ได้เป็นเด็กดีเท่าเค้า แล้วก็แน่นอนค่ะ เวลาส่วนมากในแต่ละวันให้พ่อแม่และญาติพี่น้องเค้าค่ะ เวลาคุยแชทก็เป็นเหมือนข้อแรกค่ะ มันยิ่งทำให้เราหมดแพสชั่นในตัวเค้า แต่ก็ไม่ได้บอกว่าเราต้องการเวลาของเค้ามาจากครอบครัวเค้านะคะ แต่ก็น้อยใจแหละค่ะลึกๆแล้ว และก็คุยแชทต่อวันประมาณ3ชม.ได้มั้งคะ ช่วงนี้เค้ามีเรียน เค้าบอกว่าอาจารย์สั่งงานเยอะค่ะ เค้าเลยหายไปทั้งวัน ทั้งวันจริงๆค่ะ
เรารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กมีปัญหาค่ะ ถ้าถามว่ามีแฟนเพราะอะไร เรารู้สึกว่าช่วงเค้าจีบเราแรกๆเรามีความสุขมากค่ะ เค้าให้ความสนใจเรา ทำให้เรายิ้มได้ หัวเราะได้ ส่วนตัวคือครอบครัวเรามีปัญหาค่ะ พ่อแม่ทะเลาะกันไม่คุยกันมา2เดือนได้แล้วค่ะ คงได้เลิกกันจริงๆ เราก็ไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อแม่เท่าไหร่ค่ะ ก็คาดหวังว่ามีแฟน แฟนคงจะเต็มที่กับเรา เหมือนที่เค้าบอกอยู่เสมอว่าเราเป็นคนพิเศษสำหรับเค้า ตอนนี้มันเป็นอะไรที่เคว้งมากเลยค่ะ เราต้องการความรักความอบอุ่น ทั้งที่เราก็โตแล้วนะคะ 5555
เราเคยคิดอยากจะบอกเลิกแฟนค่ะ รู้สึกว่ากลับไปอยู่คนเดียวสบายใจกว่า ไม่ต้องคาดหวังหรือนั่งรอ เรากับแฟนยังไม่เคยปรึกษาอะไรกันจริงจังเลยนะคะ เค้าก็ไม่เปิดใจกับเรา ส่วนเรา พิมพ์ยาวๆบอกเป็นเรื่องเป็นราวไป ก็ได้แค่ข้อความสั้นๆที่ให้กำลังใจกับสติกเกอร์ ลงเอยแต่แบบเดิมๆ ยิ่งช่วงนี้เราเหงามากค่ะ อยากบอกอะไรหลายๆอย่างให้เค้าได้รับรู้ แต่คิดว่าบอกไปก็เท่านั้นค่ะ
แล้วก็อีกอย่างนะคะ บ้านเราไม่อยากให้เรามีแฟนค่ะ เทอมก่อนเรายังไม่มีแฟน ได้เกรดออกมา 3.7กว่าๆ เทอมนี้มีแฟน เกรดล่วงค่ะ 3.6กว่าๆ แม่ว่าเราหนักมาก เรารู้สึกแย่ไปเลยค่ะ แม่เป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ แต่ก็รู้ค่ะว่าหลักๆว่าก็เพราะเรื่องที่เรามีแฟน ส่วนแฟนเรา เค้าก็บอกว่าจะบอกพ่อแม่เค้านะคะว่าเค้ามีแฟน แต่เราเป็นคนห้ามเค้าค่ะ เรารู้สึกว่าเราลังเล ไม่แน่ไม่นอน ไม่รู้ว่าจะคบกับเค้านานไหม เลยคิดว่าไม่ต้องให้พ่อแม่แฟนรับรู้จะดีกว่าค่ะ แฟนก็ไม่ได้บอกนะคะ แต่กลายเป็นว่าลึกๆเรากลับเสียใจที่เค้าไม่คิดจะบอกจริงๆ บอกเหตุผลไม่ได้เหมือนกันค่ะว่าทำไมถึงเสียใจ
จริงๆมีหลายๆเรื่องค่ะ มันผูกกันเป็นปมเยอะไปหมด เราพิมพ์ได้เท่าที่รับรู้ถึงความรู้สึกตอนนี้ค่ะ มีใครพอจะมีคำแนะนำบ้างไหมคะ เครียดสะสมค่ะ เหมือนคนเป็นไบโพล่า ไม่รู้จะระบายให้คนในชีวิตจริงฟังยังไงดีค่ะ ช่วยหน่อยนะคะ เราขอบคุณล่วงหน้านะคะ มันยาวหน่อยนะคะขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ