ครอบครัวที่ไม่รักลูกตัวเอง

**สวัสดีครับเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งนะครับหากอ่านแล้วงุนงงขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ**
ตอนนี้ จขกท อายุ 17 ย่าง 18 อึดอัดกับครอบครัวสุดๆเลยครับสอนให้ยอมคนมาตั้งแต่เด็กไม่ว่าเราจะถูกผิดผู้ใหญ่จะถูกเสมอไม่ว่าเราจะถูกหรือผิดคนที่อายุมากกว่าจะถูกเสมอตอนเด็กๆมีกรณีนึงกับลูกพี่ลูกน้องคือวิ่งเล่นกันแล้วน้องล้มเองจากการวิ่งแม่ของผมเขามาตบตีผมเตะผมแล้วบอกทำน้องทำไมตอนนั้นร้องไห้ครับหนักมากต่อมามี ปห กับป้าที่บ้านบ่อยที่ยึดแนวคิดตัวเองเป็นใหญ่ไม่ฟังเลยว่าถูกผิดบางครั้งผมก็ไม่ได้เป็นคนทำพอออกความเห็นไม่ได้ออกไปแล้วจะหาว่าเถียงครับแม่ก็ว่าให้ยอมๆไปไปขอโทษเขาอะไรแบบนี้ครับเป็นมาตลอดจนโตจนตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้วครับครั้งนี้ผมทะเลาะกับป้าแม่ว่าให้ไปขอโทษอีกใจผมไม่ยอมทำอีกแล้วครับพอบอกไม่ทำแม่ก็บอกว่าจะทิ้งครับไม่เลี้ยงแล้วเพราะหาว่าผมแข็งกระด้างทั้งๆที่ผมทนมาตลอดเครียดมากๆครับอีกทั้งตอนนี้เป็นคนไร้ความรู้สึกไปแล้วมั้งครับไม่มีความรู้สึกใดๆเลยนอกจากอารมณ์ด้านลบครับทางออกเดียวตอนนี้คือตายครับผมทนมากกว่านี้ไม่ไหวแล้วครับมันมากเกินไปอยู่แบบไร้ความรู้สึกก็เหมือนตายไปแล้วครับ
***เพิ่มเตินนะครับแม่ของ จขกท กักกันให้ผมไม่เจอเจอกับพ่อของ จขกท เองด้วยครับเจอครั้งล่าสุดก็ประมาณ 6-7 ขวบพ่อเป็นคนใจดีครับอยู่ด้วยแล้วสบายใจแต่ตอนนี้ติดต่อพ่อไม่ได้ครับ***
***เพิ่มเติม2 ตั้งแต่เกิดมาแม่จ้างแม่เลี้ยงมาดูแลนะครับจนเข้าอนุบาล***

10.45 
แม่บอกว่าไม่พอใจตายไปก็ดีครับอยากตายๆไปเลยไม่ต้องมาลำบากเลี้ยงหมดเวรหมดกรรมกันซักที

ใครมีวิธีไปสบายก็มาแบ่งปันกันนะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่