ผมเบื่อไปหมดทุกสิ่ง ผมอยากจบความเบื่อนี้สักที

สวัสดีครับ ก่อนอื่นผมต้องขอบอกข้อมูลเบื้องต้นผมก่อน คือผมเป็นผู้ชาย (ที่ไม่ได้จำกัดเพศ) ผมอายุ 24 โตมาในครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกันตอน 10 ขวบ ฐานะทางบ้านปานกลางถึงค่อนข้างลำบากบ้างตามฤดูการ เคยเป็นลูกคนสุดท้อง แต่ก็กลายเป็นลูกคนกลาง เพราะแม่มีครอบครัวใหม่ เคยเขียนคำว่าอยากตายตอนมัธยมต้นในสมุดภาษาอังกฤษเต็มทุกหน้าซ่อนไว้ข้างตู้ทีวี เคยตั้งคำถามว่าตัวเองเกิดมาทำไม ร้องไห้ตั้งแต่ประถมเพราะรู้สึกไม่มีใครรัก จนเมื่อมีความรักตอนมัธยมปลาย ผมก็ทำลายมันด้วยความอยากได้ความรักจากทุกคนที่เข้ามา ผมมักเลือกคนที่เขาให้ทำเรารู้สึกสำคัญเสมอ จนมันทำลายชีวิตหลายๆ ด้าน กลายเป็นเด็กซิ่วที่ไม่จบแม้ปี 1 ต้องเริ่มเรียนใหม่ ก็ยังมีเรื่องความรักมาทำลายจนกลายเป็นคนที่ร้องให้ทุกวัน จนทำลายตัวเอง ทำลายทุกอย่างที่อยู่รอบข้าง ร้องไห้จนหลับทุกคน จนเทอมนั้นเก็บ c c+ ไปทุกวิชา จนเป็นคนที่ไม่เคยตั้งใจเรียน ไม่สนใจอะไร มองมุกอย่างว่าน่าเบื่อ ตั้งคำถามกับทุกอย่างที่สังคมนี้สร้างขึ้นมาด้วยคนในอดีต ทั้งเรียนไปเพื่ออะไร เพื่อทำงาน เพื่อหาเงิน เพื่อสิ่งที่ต้องการ สุดท้ายก็จบตรงจากโลกนี้แล้วเอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง การมีความสุขต้องมีเงินหรอ ผมเริ่มมีความขัดแย้งทุกอย่าง ทุกคน เริ่มขัดแย่งกับคนที่ตะคอกใส่เรา เริ่มขัดแย่งกับความคิดตัวเอง เริ่มรู้สึก กูเรียนไปทำไม ทำไมต้องทำตามกับสิ่งที่สังคมนี้ตั้งขึ้นมา ว่าต้องเรียน ต้องทำงานดีๆ ต้องมีเงินเดือน ต้องรวย มีใครกล้าการันตีได้บ้างว่า ว่าผมทำตามขนบธรรมเนียมสังคมนี้ ที่ไม่รู้ใครตั้งมันขึ้นมา แล้วผมจะมีความสุข ทุกวันนี้ผมยังไม่มีคงามสุขกับตัวเองเลย ผมไม่รู้ว่าความสุขของผมคืออะไร ผมเหนื่อย ผมท้อ และสรุปแล้วบทความนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมเลย และบทความนี้ก็ไร้สาระ ... ผมแค่อยากตาย คงเป็นคำสรุปที่ดี