สวัสดีครับ ขอเกริ่นก่อนนะครับว่าผมเป็น ช-ช และผมก็ได้รับเชื้อมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนัก...
เกิดจากแฟนเก่าที่คบกันมาเป็นปีๆ เค้ามีเชื้อโดยที่ไม่ได้บอกผมครับ (แน่นอนล่ะครับในชีวิตการมีเพศสัมพันธ์ของเกย์ก็ต้องมีบางครั้งที่ไม่ได้ป้องกันซึ่งผมก็ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรและยอมรับในความผิดพลาดของตัวเอง ) ตอนที่ผมรู้ความจริงผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรเค้านะครับและเข้าใจเค้าด้วยว่าคงไม่มีใครยอมรับกันได้ง่ายๆ ทั้งนี้ผมก็รีบไปตรวจเลือดตัวเองและพบว่าผมก็มีเชื้อไปแล้ว (ปกติผมตรวจเป็นประจำอยู่แล้วครับ ไม่ได้มั่วหรือนัด...) พอผมรู้ความจริงทั้งตัวเองและแฟน ผมก็ยอมรับได้และก็คอยดูแลเค้าและตัวเองให้ดีที่สุด กินยา พบหมอเป็นประจำ ทำงานทำการดพเนินชีวิตตัวเองต่อไปปกติ แต่น่าเสียดายนะครับที่ความรักของเราดันไปไม่รอดเพราะมือที่3 (ฮ่าๆ) ตอนแรกที่เลิกกันผมก็ไม่กังวลอะไรนะครับ คิดได้แต่ว่าขนาดเราเองยังยอมรับเค้าได้ก็คงมีคนอื่นยอมรับได้บ้างแหล่ะ
แต่...หลังจากเลิกลากันไปผ่านมาได้สักระยะนึงผมก็เริ่มมีคนเข้ามาในชีวิตใหม่ ทุกอย่างไปได้ดีครับเพียงแต่ว่าผมนั้นเป็นฝ่ายสร้างกำแพงขึ้นมาจากสิ่งที่เราเป็น ใช่ครับไอ้สิ่งที่ผมคิดไว้ในตอนแรกมันกลับมาทำร้ายและสร้างความวิตกให้กับผมอย่างมาก ผมพยายามย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องที่ว่าถ้าแฟนเก่าบอกเราตั้งแต่แรกผมก็คงป้องกันได้ ผมควรจะบอกคนที่เข้ามาไหม ใจลึกๆผมก็กลัวนะครับว่าเค้าจะรับในสิ่งที่เป็นไม่ได้(แน่นอนล่ะครับ ใครมันจะไปรับได้ง่ายๆละเนาะ) จนผมไม่ถลำลึกความสัมพันธ์เหล่านั้น บางทีก็ต้องเสียคนดีๆไป ผมพยายามอ่านหัวข้อประสบการณ์แบบนี้ใน Pantip ก็คิดว่าจะมีจริงๆหรอความคิดของคนที่ยอมรับในความสัมพันธ์ที่เสี่ยงนี้ได้ รักกันจริงก็ต้องรับกันให้ได้ ฯลฯ จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังคิดคำถามอยู่แต่ในหัวว่าผมจะทำอย่างไรดี หรือผมจะอยู่คนเดียวแบบนี้แหล่ะใครเข้ามาก็ปฎิเสธให้หมดแล้วจบที่การทำงาน มีเงิน ฮ่าๆๆ
ปล.ผมพยายามเล่าแบบไม่ให้เครียดนะครับ ไม่เชิงว่ามาตั้งคำถาม แต่น่าจะเป็นอารมณ์มาระบายความในใจและปรึกษามากกว่า
ไม่อยากเริ่มมีใครใหม่เพราะเรามีเชื้อHIV หรือผมควรอยู่คนเดียวไปตลอดดี
เกิดจากแฟนเก่าที่คบกันมาเป็นปีๆ เค้ามีเชื้อโดยที่ไม่ได้บอกผมครับ (แน่นอนล่ะครับในชีวิตการมีเพศสัมพันธ์ของเกย์ก็ต้องมีบางครั้งที่ไม่ได้ป้องกันซึ่งผมก็ไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรและยอมรับในความผิดพลาดของตัวเอง ) ตอนที่ผมรู้ความจริงผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรเค้านะครับและเข้าใจเค้าด้วยว่าคงไม่มีใครยอมรับกันได้ง่ายๆ ทั้งนี้ผมก็รีบไปตรวจเลือดตัวเองและพบว่าผมก็มีเชื้อไปแล้ว (ปกติผมตรวจเป็นประจำอยู่แล้วครับ ไม่ได้มั่วหรือนัด...) พอผมรู้ความจริงทั้งตัวเองและแฟน ผมก็ยอมรับได้และก็คอยดูแลเค้าและตัวเองให้ดีที่สุด กินยา พบหมอเป็นประจำ ทำงานทำการดพเนินชีวิตตัวเองต่อไปปกติ แต่น่าเสียดายนะครับที่ความรักของเราดันไปไม่รอดเพราะมือที่3 (ฮ่าๆ) ตอนแรกที่เลิกกันผมก็ไม่กังวลอะไรนะครับ คิดได้แต่ว่าขนาดเราเองยังยอมรับเค้าได้ก็คงมีคนอื่นยอมรับได้บ้างแหล่ะ
แต่...หลังจากเลิกลากันไปผ่านมาได้สักระยะนึงผมก็เริ่มมีคนเข้ามาในชีวิตใหม่ ทุกอย่างไปได้ดีครับเพียงแต่ว่าผมนั้นเป็นฝ่ายสร้างกำแพงขึ้นมาจากสิ่งที่เราเป็น ใช่ครับไอ้สิ่งที่ผมคิดไว้ในตอนแรกมันกลับมาทำร้ายและสร้างความวิตกให้กับผมอย่างมาก ผมพยายามย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องที่ว่าถ้าแฟนเก่าบอกเราตั้งแต่แรกผมก็คงป้องกันได้ ผมควรจะบอกคนที่เข้ามาไหม ใจลึกๆผมก็กลัวนะครับว่าเค้าจะรับในสิ่งที่เป็นไม่ได้(แน่นอนล่ะครับ ใครมันจะไปรับได้ง่ายๆละเนาะ) จนผมไม่ถลำลึกความสัมพันธ์เหล่านั้น บางทีก็ต้องเสียคนดีๆไป ผมพยายามอ่านหัวข้อประสบการณ์แบบนี้ใน Pantip ก็คิดว่าจะมีจริงๆหรอความคิดของคนที่ยอมรับในความสัมพันธ์ที่เสี่ยงนี้ได้ รักกันจริงก็ต้องรับกันให้ได้ ฯลฯ จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังคิดคำถามอยู่แต่ในหัวว่าผมจะทำอย่างไรดี หรือผมจะอยู่คนเดียวแบบนี้แหล่ะใครเข้ามาก็ปฎิเสธให้หมดแล้วจบที่การทำงาน มีเงิน ฮ่าๆๆ
ปล.ผมพยายามเล่าแบบไม่ให้เครียดนะครับ ไม่เชิงว่ามาตั้งคำถาม แต่น่าจะเป็นอารมณ์มาระบายความในใจและปรึกษามากกว่า