เครียดมากๆกับเรื่องครอบครัวค่ะ

เราเป็นพี่คนโตอายุ16ปีต้องเลี้ยงน้องคนเล็กอายุ5ปีทุกๆวัน เพราะตอนนี้ไม่มียายมาช่วยเลี้ยงเหมือนเเต่ก่อนเเละพ่อเเม่ต้องไปทำงานตอนกลางวันกลับก็2-3ทุ่มได้พอกับมาพ่อก็ต้องทำงานต่ออยู่ที่บ้านเเม่เราก็จะเป็นคนซื้อข้าวให้เเต่ก็เป็นคนที่ชอบทำความสะอาดมากๆสรุปก็เหมือนเลี้ยงน้องทั้งวัน เเล้วน้องคนกลางอายุ14ก็ชอบทะเลาะกับน้องคนเล็กสุดเพราะน้องคนเล็กชอบเเหย่เเกล้งเเล้วคนกลางก็ชอบตอบโต้น้องคนเล็กบางทีคนกลางก็เป็นคนไปเเหย่น้องคนเล็กก็จะร้อง เเล้วเวลาน้องคนเล็กโกรธก็จะชอบตีโยนของถ้าทำไม่ถูกใจอะไร ซึ่งเราเครียดมากๆบางทีก็ไปเเอบร้องไห้ในห้องน้ำรู้สึกน้อยใจทำไมทุกอย่างต้องเป็นเรา พอน้องสองคนทะเลาะกันเรารู้สึกอยากไปเราห้ามทั้งสองคนไม่ไหวเราตะโกนด่าไปบางทีก็ยังไม่หยุดจนเราเหมือนจะบ้าตายอยากหายไปอยากตายๆไป พ่อก็จะเป็นคนหาเงินหลักๆก็จะเครียดมากเคยบอกเราเเม่เราทำนิสัยนี้(ขอไม่บอกนะคะ)ของเเม่มันทำให้ลำบากเเต่พ่อผิดเองที่ทำให้มันเป็นงี้ แม่เป็นคนขึ้งอลๆพอพ่อไม่ทำงี้ให้ก็จะหงุดหงิด เราก็เคยบอกกับเเม่เเต่เเบบอ้อมๆเเต่ก็ไม่ค่อยมีไรเปลี่ยน เเล้วเวลาใช้ทำไรก็ต้องเป็นเราเสมอก็เข้าใจว่าเราใช้ได้เรื่องสุดเเต่เเบบก็น้อยใจอยู่ดีอะไรอะไรก็ต้องเรา เราต้องเจองี้ทุกๆวันจนวันนี้เราอยากระบายบ้างช่วงนี้อยากร้องไห้ทุกวันเลยเราเครียดเราเบื่อเราควรทำไงดีคะ
(เขียนไรไม่เข้าใจต้องขอโทษด้วยนะคะ)