สวัสดีค่ะตอนนี้เรากำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่รู้จะแก้ยังไงดีค่ะ เราเลยอยากขอคำปรึกษาจากคนี่มีความรู้เฉพาะทาง หรือคนที่มีประสบการณ์มาก่อนค่ะ
          ขอเกริ่นก่อนนะคะ เรามีน้องสาวอยู่หนึ่งคนที่ตอนเด็กๆเราเลี้ยงเขาเองกับมือเลยค่ะ เราก็คิดว่าตอนนั้นเราเข้าใจเขาได้
แต่พอเราเข้าเรียนที่มหาลัยเราเลยจำเป็นต้องย้ายไปอยู่หอ แล้วยิ่งตอนที่ไปเรียนที่ต่างประเทศคือไม่ได้กลับมาเลย เพิ่งจะได้กลับมาช่วงมกราคมนี้เอง 

          พอเรากลับมาถึงเรารู้สึกว่าน้องเรานิสัยเปลี่ยนไปเลย และเราก็รู้สึกว่ารับมือกับอารมณ์ของเขายากขึ้น เราคิดว่าคงเพราะเขา 10 ขวบแล้วเริ่มมีสังคมที่โรงเรียนก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนแรกๆก็มีงอแงเอาแต่ใจเล็กๆน้อยๆอธิบายให้ฟังก็เข้าใจ แต่ผ่านไปไม่นานก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกเราก็โอเคเข้าใจ เพราะเด็กเขายังควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ดีนัก

          แต่สักพักน้องก็เริ่มงอแงหนักมากขึ้น น้องเริ่มพูดว่าพ่อแม่รักพี่มากกว่า เริ่มเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆจนน้องสาวเรา เขียนจดหมายว่าไม่มีใครรัก มีแต่คนอยากให้น้องเราตาย น้องเราเขียนว่าไม่มีใครอยากให้น้องอยู่บนโลกนี้ รวมถึงพ่อ แม่และพี่ด้วย แล้วเอาจดหมายนั้นมาสอดไว้ในlabtopของเราค่ะ เราเลยเริ่มสังเกตน้องอย่างจริงจังมากขึ้น

          เวลาใครดุหรือทำอะไรที่น้องไม่พอใจ น้องจะมองตาขวางและตะคอกใส่ทันที นอกจากนี้น้องยังแสดงอาการโกรธเกลียดเหมือนที่ทำใส่คนที่เกลียดมากๆ ใครคุยด้วยก็จะตอบว่า "ไม่" ด้วยเสียงประชดประชันอย่างเดียว พอพ่อหรือแม่เราบอกว่างั้นไม่ต้องคุยกันดีไหม น้องก็จะร้องไห้งอแงแล้วพูดแต่คำว่า "ไม่เอา" แล้วกรี๊ดไปด้วย ถึงขั้นลงไปนอนดิ้นอย่างขัดใจบนพื้นเลยด้วย

         นอกจากเรื่องนี้แล้วยังมีอีกเรื่องคือ น้องเราพูดคำว่า "ขอโทษ" จนติดเป็นนิสัย แต่ไม่มีอาการสำนึกผิดเลย ยังคงทำแบบเดิมและอาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ ถ้าทำผิดอะไรน้องจะชอบพูดว่า "ขอโทษหนูจะไม่ทำอีกแล้ว" ทันทีแต่ก็กลับไปทำแบบนั้นเหมือนเดิม ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดมาก แต่น้องทำแบบนี้ตลอดเวลาจนเรารู้สึกว่ามันผิดปกติ 

         พอเราเริ่มสังเกตไปเรื่อยๆน้องเราไม่เคยมองว่าตัวเองผิดเลยสักครั้ง และชอบทำอากับกิริยาเลียนแบบพวกตัวร้ายในละคร ชอบคิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ ยังมีอีกหนึ่งอย่างคือการโกหกจนติดเป็นนิสัย และยังชอบแอบทำอะไรลับหลังอีกด้วย

         เรารู้สึกเหมือนเขากำลังติดอยู่ในจินตนาการของตัวเอง "ว่าเขาคือที่สุด" ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยผิด ทุกคนต้องให้อภัยเขาเสมอ สำหรับเรา ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ แต่โลกภายนอกเขาคงอยู่ยากถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป

         เราไปรู้มาด้วยว่าที่โรงเรียนเขาถูกแกล้งหลายอย่าง ทั้งเพื่อนทำร้าย และเพื่อนแกล้ง แต่เราไม่อยากตัดสินเพราะเราก็ไม่รู้ว่าน้องเราไปทำอะไรเพื่อนก่อนหรือเปล่า แต่ที่รู้คือพ่อแม่ได้มีการบอกที่โรงเรียนและบนรถรับส่งไปแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าที่โรงเรียนไปมีการจับตามองเป็นพิเศษหรือไม่
         
        ผลการเรียนที่โรงเรียนของน้องเราไม่แย่ แต่ที่เรากังวลใจคืออาจารย์แจ้งมาว่าน้องไม่ตั้งใจเรียนเลย เท่านั้นยังไม่พอ ชอบกวนสมาธิของเพื่อนร่วมห้องด้วย น้องจะเล่นอย่างเดียว ไม่สนใจคำพูดใครทั้งนั้น เท่าที่เราสังเกตที่บ้านเวลาทำการบ้านน้องจะชอบพูดว่าทำไม่ได้ให้สอนหน่อย และจะรอคอยเฉลยเท่านั้นไม่ทำเอง พอให้ทำเองจะงอแง แสดงอาการไม่พอใจ 

       เรากลัวน้องจะเป็นโรคเก็บกดหรืออาการทางจิตเหมือนที่เราเคยเป็น เราผ่านมันมาได้เพราะตอนที่เป็นเราก็โตประมาณหนึ่งแล้ว แต่น้องเราเพิ่งจะ 10 ขวบเราเป็นกังวลมากค่ะ เพราะเราไม่เข้าใจการกระทำของเขาเลย

       เรารับมือไม่ถูกจริงๆค่ะ ไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่อยากทำร้ายจิตใจเขา แต่เราก็อยากให้เขาเรียนรู้ว่าการกระทำที่เขาทำอยู่มันไม่ถูกต้อง แต่เราไปบังคับเปลี่ยนแปลงเขาไม่ได้ อย่างน้อยถ้าเราเข้าใจเขามากขึ้น เราก็คิดว่าเราอยากเป็นที่พึ่งให้เขาค่ะ

รบกวนให้คำแนะนำเราด้วยนะคะ เรากังวลมากจริงๆค่ะ ขอบคุณค่ะ