ไม่รักแม่แปลกมั้ยคะ

คือเรื่องนี้คือเรื่องของเราเลยค่ะ เรามีพี่น้องอยู่ทั้งหมดรวมเราด้วย3คนผู้หญิงหมดเลยเราน้องเล็กสุด ตอนเริ่มจำความได้ ก็จำได้ว่าแม่ทิ้งเรา3คนกับพ่อไปมีครอบครัวใหม่แล้วหายไปติดต่อไม่ได้เลย ซึ่งตอนนั้นพ่อเราติดยาค่ะ แล้วพอพี่สาวของแม่หรือก็คือป้า รู้เรื่องนี้ก็มารับเรา3คนไปเลี้ยงค่ะ(ตอนนี้พ่อเราเลิกยาแล้วค่ะตัวอ้วนจ้ำม้ำเลย)

ตัดภาพมาตอนนี้นะคะเราเรียนอยู่ม.6กำลังจะขึ้นมหาลัยส่วนพี่2คน คนนึงเรียนอยู่ปี1อีกคนกำลังจะจบแล้ว แล้วอยู่ๆแม่ก็กลับมาค่ะ แต่ไม่ได้มาอยู่กับพวกเรานะคะเขาก็ไปอยู่ครอบครัวเขา แล้วพอเวลาที่เขามาหา เขาก็มาคอยพูดคอยสอนบลาๆๆ คอยมาดุเรานู่นนี่ บางทีก็มายืมตังค่ะเขาบอกไม่มีใช้บ้างอะไรบ้าง แต่เราไม่รู้สึกสงสารหรือเป็นห่วงเท่าไหร่เลยค่ะ และก็ไม่รู้สึกรักเลย แต่ตอนเด็กเรารักแม่มากนะคะตอนเขาหนีไปใหม่ๆด้วยความเด็กเรานอนร้องไห้หาแม่ทุกคืนเลย เพราะในความรู้สึกเราตอนนี้เราไม่ผูกพันธ์กับเขาเลยค่ะเขาไม่ได้เลี้ยงเรามาแต่กลับมาภูมิใจในตัวเรากับพี่ๆสะเหมือนเขาเลี้ยงเรามาเลย 🙄  แต่ส่วนพ่อเรารักเขาที่สุดเลยค่ะเพราะถึงตอนแรกเขาจะดูแลเราไม่ได้เพราะเรื่องยานั่นแต่เขาก็เลิกเพื่อลูกได้และส่วเงินให้ทุกเดือนไม่มีขาดได้เงินพิเศษเพิ่มอีกต่างหากวันหยุดสำคัญเทศกาลก็ไปเที่ยวตจว.กันบ่อย4คนพ่อลูก แต่แม่ไม่เคยส่งเงินมาให้สักบาทไม่เคยโทรมาหาติดต่อไม่ได้ไปเลย

เราดูเป็นเด็กอกตัญญูมั้ยคะที่มีความคิดแบบนี้หรือมีใครเป็นเหมือนๆเราบ้างมั้ยคะ