คือเราเพื่อนที่ทำงานคนนึง พูดใส่บ่อยมาก เรื่องที่ตอนเรียนนางไม่ขอเงินพ่อแม่แบบเยอะๆ นางทำงานหาเงินเอง ทำร้านอาหาร นู่นนี่ ไอเราก็แบบชมนางตลอด เออเก่งเนอะ เป็นเราคงแบบทำไม่ได้แน่ๆ
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ ทุกๆครั้ง นางจะพูดแบบประมาณว่า
“ ชีวิตพวกที่เกิดมามีพร้อมทุกอย่าง พ่อแม่ประเคนให้ทุกอย่าง ไม่ต้องขวนขวายหาอะไรเอง มันไม่น่าภูมิใจ แบบบางคนบ้านก็ไม่ต้องซื้อ รถไม่ต้องซื้อ อยากได้อะไรก็หาแค่แบมือขอเงิน มันน่าภูมิใจตรงไหน หามาได้ด้วยตัวเองต่อให้เหนื่อยก็ภูมิใจ ”
คือนางจะพูดแบบนี้ตลอดๆ คือส่วนตัวเราไม่เคยเล่าชีวิตส่วนตัวให้นางฟังเยอะขนาดนั้น นางเคยไปบ้านเรา 2-3 ครั้ง แต่นางก็พอรู้ว่าพ่อแม่เราก็คือมีพร้อม คอยซับพอร์ตหลายๆเรื่อง แต่เราก็คือหลังเรียนจบเราอยากได้อะไรเราก็ไม่เคยขอพ่อแม่เลย
อยากได้อะไรก็ซื้อเอง แต่พ่อแม่ไม่เคยรับเงินจากเราเลย.
คือทุกครั้งที่มีการพูดเรื่องนี้ นางก็จะพูดขยี้จนเรารู้สึกว่า เออ เราผิดหรอวะ มันไม่น่าภูมิใจขนาดนั้นเลยหรอวะ คือเราก็ภูมิใจในตัวเราไหมอ่ะ เรียนจบ มีงานทำ มีเงินเก็บ ชีวิตเราคอมพลีทของเราระดับนึงแล้วไหมอ่ะ
ไม่เข้าใจว่าพูดให้คนอื่นดูแย่ในสายตาทุกคนทำไม 😞
การที่พ่อแม่ส่งเงินให้เรียน ให้กินใช้ มันผิดมากเลยหรอคะ ?
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ ทุกๆครั้ง นางจะพูดแบบประมาณว่า
“ ชีวิตพวกที่เกิดมามีพร้อมทุกอย่าง พ่อแม่ประเคนให้ทุกอย่าง ไม่ต้องขวนขวายหาอะไรเอง มันไม่น่าภูมิใจ แบบบางคนบ้านก็ไม่ต้องซื้อ รถไม่ต้องซื้อ อยากได้อะไรก็หาแค่แบมือขอเงิน มันน่าภูมิใจตรงไหน หามาได้ด้วยตัวเองต่อให้เหนื่อยก็ภูมิใจ ”
คือนางจะพูดแบบนี้ตลอดๆ คือส่วนตัวเราไม่เคยเล่าชีวิตส่วนตัวให้นางฟังเยอะขนาดนั้น นางเคยไปบ้านเรา 2-3 ครั้ง แต่นางก็พอรู้ว่าพ่อแม่เราก็คือมีพร้อม คอยซับพอร์ตหลายๆเรื่อง แต่เราก็คือหลังเรียนจบเราอยากได้อะไรเราก็ไม่เคยขอพ่อแม่เลย
อยากได้อะไรก็ซื้อเอง แต่พ่อแม่ไม่เคยรับเงินจากเราเลย.
คือทุกครั้งที่มีการพูดเรื่องนี้ นางก็จะพูดขยี้จนเรารู้สึกว่า เออ เราผิดหรอวะ มันไม่น่าภูมิใจขนาดนั้นเลยหรอวะ คือเราก็ภูมิใจในตัวเราไหมอ่ะ เรียนจบ มีงานทำ มีเงินเก็บ ชีวิตเราคอมพลีทของเราระดับนึงแล้วไหมอ่ะ
ไม่เข้าใจว่าพูดให้คนอื่นดูแย่ในสายตาทุกคนทำไม 😞