เชื่อแล้วว่ามันเป็นหนังที่มีความเป็นส่วนตัวมากจริงๆ ก็ใครบ้างล่ะจะไม่เอาชีวิตของตัวละคร Salvador Mallo มาวางเทียบเคียงกับชีวิตของผู้กำกับ Pedro Almodóvar ในเมื่อมันเล่าเรื่องของผู้กำกับชื่อดังชาวสเปนที่กำลังประสบปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ เพิ่งสูญเสียคุณแม่ไปเมื่อไม่นาน และไม่มีแรงผลักดันให้สร้างสรรค์งานอะไรอีก ถ้าจับทางหนังได้ หรือถ้าเคยดูหนังของ Pedro Almodóvar มาก่อน ก็น่าจะเพลิดเพลินบันเทิงใจกับ Pain and Glory มากเลยล่ะ หนังมีตัวตนของเค้าอยู่แทบจะในทุกรายละเอียด แต่ไม่ได้ฉูดฉาดรุนแรงเท่าหนังเรื่องอื่นๆ ในลิสต์ก่อน มันมีความเบา สบาย แม้จะมีความมืดหม่น แต่ก็อบอวลด้วยพลังบวกอันอบอุ่นมาก
.
พอมันเป็นหนังของคนที่ผ่านช่วงเวลาประสบความสำเร็จในชีวิตมาแล้ว ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์ความสามารถอะไรของตัวเองอีกแล้ว แต่กลับต้องติดแหง็กอยู่ในร่างกายที่เสื่อมถอย ผุพัง เต็มไปด้วยความเจ็บป่วย การพยายามประคับประคองร่างกายและอารมณ์ให้ก้าวเดินต่อไป พร้อมๆ กับอารมณ์ถวิลหาอดีตที่ผ่านเลย มันจึงเป็นหนังที่เหมาะกับคนที่ผ่านอะไรๆ ในชีวิตมาแล้วประมาณนึง หรือถ้าเป็นคนแก่ชราก็น่าจะชอบมาก ... แล้วมันก็สัมผัสแตะต้องความรู้สึกของเรามากเลยล่ะ แต่นี่ยังไม่ได้แก่เท่าคุณป้า Pedro นะ!
.
ชอบแอนตี้ไคลแม็กซ์ของ Pain and Glory มาก เพราะการบอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตทั้งพาร์ตวัยเด็ก และปัจจุบันของตัวละครผู้กำกับชราไปแบบเรื่อยๆ โดยแต่ละเหตุการณ์ก็ไม่ได้มีความพีคอะไร แต่เป็นการสะสมมวลอารมณ์ และเก็บเกี่ยวเรื่องราวให้เรามองเห็นและเข้าใจตัวตนของ Mallo มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วพอบางเหตุการณ์มันก็น่าจะขยี้หรือดันไปให้เป็นไคลแม็กซ์ของเรื่องได้ สิ่งที่เราคาดหวังไว้ก็ไม่เกิด แถมยังเฉไฉไปอีกทางแบบกวนตีนดีเหลือเกิน ขณะเดียวกันแต่ละเหตุการณ์แต่ละซีนก็มีอะไรน่าจดจำและติดหนึบอยู่ในความทรงจำของเรา แม้ว่าเราจะดู Pain and Glory จบมาเป็นสัปดาห์แล้วก็ตาม ทั้งพาร์ตชีวิตวัยเด็กที่เหตุการณ์เล็กๆ บางเรื่องกลับยังติดอยู่ในความทรงจำไม่จืดจางไปไหน
.
ชอบมากที่สุดกับพาร์ตวาบหวาม เมื่อคนรักเก่าก่อนในอดีตได้มีโอกาสกลับมาพบกับ Mallo โดยบังเอิญ มันช่างหอมหวาน เต็มไปด้วยแรงปรารถนาอันล้ำลึก และพอตัวละครมันคือคนรุ่นใหญ่ที่มีด้านเทาๆ อยู่ในตัว เราเลยลุ้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ว่า สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ที่ได้ย้อนกลับมาเจอกันในเวลาไม่กี่ชั่วโมง มันจะพาเราไปถึงไหน แล้วทางที่ Pedro Almodóvar เลือก มันก็น่าพึงใจเหลือเกิน
.
Pain and Glory ทำให้เราย้อนกลับมามองดูชีวิตตัวเองบ้างเหมือนกัน เพราะในฐานะที่เรามักจะโยนความทรงจำและอดีตทิ้งลงลิ้นชักไปเรื่อยๆ โดยไม่ค่อยได้เปิดลิ้นชักหยิบจับอะไรๆ ขึ้นมาดูอีกสักเท่าไหร่ การมองดูความทรงจำที่ผ่านมาทั้งดีและร้าย มันก็สร้างแรงบันดาลใจให้กับชีวิตที่เหลืออยู่ได้เหมือนกันนะ
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่
เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
[CR] [Review] Pain and Glory (2019)
เชื่อแล้วว่ามันเป็นหนังที่มีความเป็นส่วนตัวมากจริงๆ ก็ใครบ้างล่ะจะไม่เอาชีวิตของตัวละคร Salvador Mallo มาวางเทียบเคียงกับชีวิตของผู้กำกับ Pedro Almodóvar ในเมื่อมันเล่าเรื่องของผู้กำกับชื่อดังชาวสเปนที่กำลังประสบปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ เพิ่งสูญเสียคุณแม่ไปเมื่อไม่นาน และไม่มีแรงผลักดันให้สร้างสรรค์งานอะไรอีก ถ้าจับทางหนังได้ หรือถ้าเคยดูหนังของ Pedro Almodóvar มาก่อน ก็น่าจะเพลิดเพลินบันเทิงใจกับ Pain and Glory มากเลยล่ะ หนังมีตัวตนของเค้าอยู่แทบจะในทุกรายละเอียด แต่ไม่ได้ฉูดฉาดรุนแรงเท่าหนังเรื่องอื่นๆ ในลิสต์ก่อน มันมีความเบา สบาย แม้จะมีความมืดหม่น แต่ก็อบอวลด้วยพลังบวกอันอบอุ่นมาก
.
พอมันเป็นหนังของคนที่ผ่านช่วงเวลาประสบความสำเร็จในชีวิตมาแล้ว ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์ความสามารถอะไรของตัวเองอีกแล้ว แต่กลับต้องติดแหง็กอยู่ในร่างกายที่เสื่อมถอย ผุพัง เต็มไปด้วยความเจ็บป่วย การพยายามประคับประคองร่างกายและอารมณ์ให้ก้าวเดินต่อไป พร้อมๆ กับอารมณ์ถวิลหาอดีตที่ผ่านเลย มันจึงเป็นหนังที่เหมาะกับคนที่ผ่านอะไรๆ ในชีวิตมาแล้วประมาณนึง หรือถ้าเป็นคนแก่ชราก็น่าจะชอบมาก ... แล้วมันก็สัมผัสแตะต้องความรู้สึกของเรามากเลยล่ะ แต่นี่ยังไม่ได้แก่เท่าคุณป้า Pedro นะ!
.
ชอบแอนตี้ไคลแม็กซ์ของ Pain and Glory มาก เพราะการบอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆ ในชีวิตทั้งพาร์ตวัยเด็ก และปัจจุบันของตัวละครผู้กำกับชราไปแบบเรื่อยๆ โดยแต่ละเหตุการณ์ก็ไม่ได้มีความพีคอะไร แต่เป็นการสะสมมวลอารมณ์ และเก็บเกี่ยวเรื่องราวให้เรามองเห็นและเข้าใจตัวตนของ Mallo มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วพอบางเหตุการณ์มันก็น่าจะขยี้หรือดันไปให้เป็นไคลแม็กซ์ของเรื่องได้ สิ่งที่เราคาดหวังไว้ก็ไม่เกิด แถมยังเฉไฉไปอีกทางแบบกวนตีนดีเหลือเกิน ขณะเดียวกันแต่ละเหตุการณ์แต่ละซีนก็มีอะไรน่าจดจำและติดหนึบอยู่ในความทรงจำของเรา แม้ว่าเราจะดู Pain and Glory จบมาเป็นสัปดาห์แล้วก็ตาม ทั้งพาร์ตชีวิตวัยเด็กที่เหตุการณ์เล็กๆ บางเรื่องกลับยังติดอยู่ในความทรงจำไม่จืดจางไปไหน
.
ชอบมากที่สุดกับพาร์ตวาบหวาม เมื่อคนรักเก่าก่อนในอดีตได้มีโอกาสกลับมาพบกับ Mallo โดยบังเอิญ มันช่างหอมหวาน เต็มไปด้วยแรงปรารถนาอันล้ำลึก และพอตัวละครมันคือคนรุ่นใหญ่ที่มีด้านเทาๆ อยู่ในตัว เราเลยลุ้นจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ว่า สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ที่ได้ย้อนกลับมาเจอกันในเวลาไม่กี่ชั่วโมง มันจะพาเราไปถึงไหน แล้วทางที่ Pedro Almodóvar เลือก มันก็น่าพึงใจเหลือเกิน
.
Pain and Glory ทำให้เราย้อนกลับมามองดูชีวิตตัวเองบ้างเหมือนกัน เพราะในฐานะที่เรามักจะโยนความทรงจำและอดีตทิ้งลงลิ้นชักไปเรื่อยๆ โดยไม่ค่อยได้เปิดลิ้นชักหยิบจับอะไรๆ ขึ้นมาดูอีกสักเท่าไหร่ การมองดูความทรงจำที่ผ่านมาทั้งดีและร้าย มันก็สร้างแรงบันดาลใจให้กับชีวิตที่เหลืออยู่ได้เหมือนกันนะ
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้