เค้าชอบผู้ชายแต่ฉันดันรักเค้า

เรื่องนี้เล่ายาว จากความรู้สึกของคนแอบรักที่พูดออกไปไม่ได้ ใช่แล้วเราชอบคนหนึ่งแต่เค้าเป็นเพศเดียวกันกับเรา แต่เค้ามีเเฟนแล้วเป็น ผช. คือเค้าชอบ ผช.ปกติ แต่เราปลื้มและประทับใจในตัวเค้าตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้พบและเราพยายามทำทุกทางให้ได้รู้จักเค้า ซึ่งเราสองคนได้รู้จักกันและคุยกันทุกวันทั้งทางแชท โทรคุยและตัวเป็นๆ เค้าเป็นคนร่าเริงสดใสพูดเก่ง น่ารัก เป็นกันเอง เค้าจะทักหามาคุยเล่านั่นนี่ให้ฟังตลอดแต่เราก็สัมผัสได้ว่าเค้าคงให้เราเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของเค้า แต่เราเนี่ยดันคิดมากกว่านั้นถึงไม่มีสิทธิ์แต่ไม่มีวันไหนเลยที่จะห้ามไม่ให้คิดถึงเค้า เรานึกถึงเค้าตลอด เราก็หน่วงๆตัวเองนะ มันเป็นไปไม่ได้แต่ดันทุรัง เค้าให้เราแค่เพื่อนและชอบ ผช.ปกติ  เเต่เราก็คิดกับเค้าเกินเพื่อน ใจหนึ่งเราอยากเลิกคุยถาวรแม้แต่ในสถานะเพื่อนก็ไม่อยากเก็บแล้วเพราะมันรู้สึกเจ็บแต่อีกใจก็รู้สึกว่าอย่างน้อยก็ได้เป็นเพื่อนเค้าไง แค่นี้ก็มากพอแล้ว เราเคยหายไปแต่เค้าก็ทักตาม ตั้งแต่รู้จักกันจนตอนนี้ก็ยังคุยทุกวันและความรู้สึกเราก็ยังเหมือนเดิมเราชอบเค้าอยากเทคแคร์และให้กำลังใจคอยรับฟังปัญหาแต่เค้าเข้าใจว่าเราทำเพราะเห็นเค้าเปนเพื่อนคนหนึ่งของเรา แต่จริงๆเพราะรักและชอบเค้าเลยแคร์ แต่เราพูดออกไปไม่ได้มันไม่ได้เลย สู้เก็บไว้ให้ความรู้สึกนี้ตายไปกับเราดีที่สุดแล้วและถ้าพูดออกไปเราว่าเค้ารับไม่ได้แน่ๆ อาจจะเกลียดเราไปเลยด้วย และเราเวลารักใครเหมือนยังรักไม่ถูกคนคือเค้าจะเป็นผญ ที่ชอบ ผช ปกติ ไม่ได้เป็นแบบรักเพศเดียวกัน ซึ่งมันไม่มีทางเปลี่ยนใจให้ชอบเราได้เพราะเค้าไม่ได้เป็นแต่เราก็ยังหยุดเพื่อไปต่อไม่ได้สักที เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดี