เป็นหนึ่งในหนังที่เราดูบ่อยมากที่สุดเรื่องหนึ่ง แล้วพอได้มานั่งดูในวันนี้ เราก็ไม่ได้โฟกัสที่ความสัมพันธ์มิวกับโต้งอีกต่อไปแล้ว แต่กลับไปสนใจตัวละครรายรอบอื่นๆ แทน โดยเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างสุนีย์กับกร พ่อแม่ของโต้ง ตัวละครลึกลับอย่างจูน หรือแม้แต่ตัวละครแอบรักอย่างหญิง ซึ่งเราพบว่าทุกตัวละครนั้นมีมิติ มีรายละเอียด และมีช่องว่างให้เราจินตนาการถึงชีวิตของพวกเค้า ทั้งเบื้องลึกเบื้องหลัง และชีวิตในอนาคตของพวกเค้าต่อไปได้อีกมากมาย
.
ในขณะที่คุณแฟนที่นั่งดูอยู่ข้างๆ บ่นว่า ทำไมสองสามีภรรยาถึงไม่หันหน้าคุยกันดีๆ ปล่อยให้ความสัมพันธ์เลวร้ายและส่งผลเสียต่อลูกแบบนี้ได้ยังไง เรากลับเข้าอกเข้าใจบรรยากาศอึมครึม หมางเหมิน และแตกร้าวแบบนี้ได้เป็นอย่างดี มันเป็นบรรยากาศแบบเดียวกับในบ้านที่เราเติบโตมาตลอดหลายปี แต่กว่าเราจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนสองคนที่ดูเหมือนไม่ได้รักกันถึงต้องทนอยู่ด้วยกันแบบนี้ แล้วจริงๆ พวกเค้ายังมีความรักหลงเหลืออยู่ในใจบ้างหรือเปล่า ก็ต้องรอให้เราเรียนรู้และพบเจอความสัมพันธ์ต่างๆ ด้วยตัวเองในอีกหลายปีต่อมา
.
แม้จะบอกว่าเราสนใจตัวละครอื่นๆ แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังอมยิ้ม จิกหมอน และกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งในหลายๆ ฉากที่โต้งกับมิวได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แล้วก็แน่นอน เรายังน้ำตาอาบหน้าในหลายๆ ฉากอยู่เช่นเดิม ยิ่งพอรู้อยู่แล้วว่า สุดท้ายความสัมพันธ์ของพวกเค้าจะจบลงเช่นไร เราก็ยิ่งเศร้ามากขึ้นยิ่งกว่าเดิม ที่ความสุขของพวกเค้ามันช่างสั้นแสนสั้นเหลือเกิน
.
อดไม่ได้ที่จะเทียบเคียงตัวละครโต้ง-มิว กับตัวละครดิว-ภพ ใน “ดิว ไปด้วยกันนะ” เมื่อพ่อแม่ครอบครัวของเด็กๆ มีบทบาทเสมอกับเส้นทางชีวิตของพวกเค้า แล้วเราก็เชื่อว่า จนถึงวันนี้ ก็ยังมีอีกหลายๆ บ้านที่เด็กๆ ต้องสับสน เดียวดาย และเจ็บปวดเพราะครอบครัวตัวเอง...
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่
เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
[CR] [Review] รักแห่งสยาม (2007)
เป็นหนึ่งในหนังที่เราดูบ่อยมากที่สุดเรื่องหนึ่ง แล้วพอได้มานั่งดูในวันนี้ เราก็ไม่ได้โฟกัสที่ความสัมพันธ์มิวกับโต้งอีกต่อไปแล้ว แต่กลับไปสนใจตัวละครรายรอบอื่นๆ แทน โดยเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างสุนีย์กับกร พ่อแม่ของโต้ง ตัวละครลึกลับอย่างจูน หรือแม้แต่ตัวละครแอบรักอย่างหญิง ซึ่งเราพบว่าทุกตัวละครนั้นมีมิติ มีรายละเอียด และมีช่องว่างให้เราจินตนาการถึงชีวิตของพวกเค้า ทั้งเบื้องลึกเบื้องหลัง และชีวิตในอนาคตของพวกเค้าต่อไปได้อีกมากมาย
.
ในขณะที่คุณแฟนที่นั่งดูอยู่ข้างๆ บ่นว่า ทำไมสองสามีภรรยาถึงไม่หันหน้าคุยกันดีๆ ปล่อยให้ความสัมพันธ์เลวร้ายและส่งผลเสียต่อลูกแบบนี้ได้ยังไง เรากลับเข้าอกเข้าใจบรรยากาศอึมครึม หมางเหมิน และแตกร้าวแบบนี้ได้เป็นอย่างดี มันเป็นบรรยากาศแบบเดียวกับในบ้านที่เราเติบโตมาตลอดหลายปี แต่กว่าเราจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนสองคนที่ดูเหมือนไม่ได้รักกันถึงต้องทนอยู่ด้วยกันแบบนี้ แล้วจริงๆ พวกเค้ายังมีความรักหลงเหลืออยู่ในใจบ้างหรือเปล่า ก็ต้องรอให้เราเรียนรู้และพบเจอความสัมพันธ์ต่างๆ ด้วยตัวเองในอีกหลายปีต่อมา
.
แม้จะบอกว่าเราสนใจตัวละครอื่นๆ แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังอมยิ้ม จิกหมอน และกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งในหลายๆ ฉากที่โต้งกับมิวได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แล้วก็แน่นอน เรายังน้ำตาอาบหน้าในหลายๆ ฉากอยู่เช่นเดิม ยิ่งพอรู้อยู่แล้วว่า สุดท้ายความสัมพันธ์ของพวกเค้าจะจบลงเช่นไร เราก็ยิ่งเศร้ามากขึ้นยิ่งกว่าเดิม ที่ความสุขของพวกเค้ามันช่างสั้นแสนสั้นเหลือเกิน
.
อดไม่ได้ที่จะเทียบเคียงตัวละครโต้ง-มิว กับตัวละครดิว-ภพ ใน “ดิว ไปด้วยกันนะ” เมื่อพ่อแม่ครอบครัวของเด็กๆ มีบทบาทเสมอกับเส้นทางชีวิตของพวกเค้า แล้วเราก็เชื่อว่า จนถึงวันนี้ ก็ยังมีอีกหลายๆ บ้านที่เด็กๆ ต้องสับสน เดียวดาย และเจ็บปวดเพราะครอบครัวตัวเอง...
อ่านบทความอื่นๆ ได้ที่ เพจ ชีวิตผมก็เหมือนหนัง
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้