จะตัดสินใจอย่างไรดี

สวัสดีคะ เราเป็นคนตจว. เราอาศัยอยู่กับปู่และย่าตั้งแต่เล็กๆ พ่อแม่แยกทางกัน ฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนเพราะไม่มีที่ไร่ที่นาทำมาหากินเหมือนบ้านอื่นเขา เราเติบโตมาพร้อมกับลูกของปู่และย่าที่เป็นลูกหลง ห่างกันเพียง 1 ปี เราเรียกเขาว่าพี่ พี่เขาเรียนราชภัฏใกล้บ้าน ก็มีมาขอทางบ้านบ้างยามจำเป็น ตอนนั้นเราจบ ม.6 เราก็เข้าใจว่าปู่กับย่าคงไม่มีตังค์ส่งเสียเราหรอกเพราะไหนจะพี่ที่เรียนราชภัฏอีก เราก็อยากเรียน แต่จริงๆไม่อยากไกลลจากแกมาเลยเพราะห่วงแก แต่เรสก็ตัดสินมจเข้ามาเรียนในกรุงเทพ มาอาศัยอยู่กับป้า โดยหวังจะเรียนจบแค่ ปวส.เพื่อหางานทำเก็บเงินแล้วกลับบ้าน ตอนนั้นเราเรียน ปวส.ภาคปกติ อาศัยทำงานตอนเยนหลังเลิกเรียนทุกวันและวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ พอได้เงินค่ากินอยู่ ค่าห้องได้ช่วยป้าบ้างบางเดือน และค่าเทอมใช้เงินกี่กยศ. พอเราเรียนจบ ปวส. เราก็คิดว่าจะหางานทำ แต่ที่เราเรียนมันสามารถเทียบโอนได้ เพื่อนๆที่เรียนเขาจะเรียนต่อ ป.ตรีกันเพราะมันเรียนแค่ 2 ปีครึ่งก็จบ เพื่อนจึงชวนให้เราต่ออีกสักหน่อยก็จะจบป.ตรี เราก็เลยตัดสินใจเรียนต่อ ตอนเรียน ป.ตรีก็เรียนภาคพิเศษ คือใช้วุฒิปวส.สมัครงานประจำทำแล้วมาเรียนตอนช่วงเยน เรียน 18.00-21.00 น.จนถึงเสาร์ เราก็เรียนจนจบ ในช่วงอายุ 23 ปี ตอนนั้นยอมรับว่าทั้งเงินเรียนเงินค่าห้องที่เราได้ใช้วุฒิ ปวส.ทำงานมันก็แค่เดือนชนเดือนไม่มีเก็บเท่าไหร่ จนเราจบป.ตรี เราเลยหางานที่เกี่ยวกับสายงานตัวเองทำ เราทำงานที่ กทม. ได้สองปีตอนนั้นเรามีแฟนคุยกันว่าจะแต่งงานกันเก็บเงินใช้หนี้ กยศ.ของเราที่เรียนมาให้เหลือน้อย เพราะตอนนั้นเราเรียนป.ตรีเป็นของเอกชน ค่าเทอมคนข้างแพง รวมๆเรียนจบเป็นหนี้ 2 แสนกว่า แล้วก็จะเก็บเงินสำรองกลับไปอยู่บ้าน แต่ความจริงมันไม่เหมือนความฝันที่วาดไว้ เรากับแฟนทะเลาะกันทั้งที่หมั้นกันไว้แล้ว และอีกที 1 เดือนข้างหน้าจะแต่งกันเราสองคนได้ล้มเลิกงานแต่ง เรารู้สึกผิดบาปมากที่ทำปู่ย่าเสียใจในวันที่แกรอคอย แต่มันไปกันไม่ได้แล้วจริงๆ ตอนนั้นเราก็อายุได้ 25 แล้ว เราก็ไม่รู้จะทำยังไงจึงลาออกจากงานที่กรุงเทพ เพราะเราอยากมาใช้ชีวิตไกลๆให้มันลืมทุกๆอย่างๆ จึงตัดสินใจมาทำงานโรงงานกับพี่สาวคนข้างบ้านที่ระยอง ตอนนั้นเราบอกกับตัวเองไว้ว่าเราจะรีบเก็บเงินใน 3 ปีเพื่อกลับไปอยู่กับปู่ย่าเพราะแกอยุ่กันสองคนโดยที่ไม่มีใครดูแลเลย แกอายุ73 ปีทั้งคู่ ตอนนี้มันก็เข้าปีที่ 3 แล้ว เรากผ้ยังไม่มีเงินมากพอที่จะกลับไป อีกอย่างเราอยากได้รถสักคันเพื่อจะพาแกไปหาหมอ ในตัวเอมือง เรากลัวออกรถแล้วเราจะมีภาระเพิ่ม ตอนนี้อยากกลับบบ้านเพราะย่าแกอาการไม่ค่อยดีแล้วแกล้มเดินๆม่ค่อยได้มีแค่ปู่ที่คอยดูแล ลุกๆแกเป็นผู้ช้ายกันหมดพอแต่งงานก็ไปอยุ่บ้านเมียกันหมด เราควรออกจากงานไปดูแกไหม หรือเราควรทำงานต่อไปอีกสักปีก่อน แต่ใจเราตอนนี้มันห่วงแกมากอยากจะกลับ แต่ถ้ากลับไก็ไม่รู้จะไปทำอะไรไม่มีที่ไร่ที่นาเหมือนคนอื่นเข แต่เราก็ไม่อยากรอกลัวไม่มีโอกาสได้ดูแลแก ควรทำยังไงดีคะ
น้ำฝน”