สวัดดีครับ วันนี้ผมอยากจะถามอะไรทุกคนหน่อย นีเป็นกระทู้แรกของผม ถ้าเขียนผิดหรือเขียนไม่เหมาะสมก็ขอโทษก่อนนะครับ
ผมเกิดมาตอนที่แม่ผมจนที่สุด เข้าจึงทิ้งผมไว้ มันก็นานแล้วนะครับ แต่เหมือนว่า จะมีคนโทรไปบอกยายของผม ผมจึงถูกรับไปเลี้ยง
หลังจากตอนนั้น ผมก็ใช้ชวิตอย่างมีความสุมาตลอดดื้อบ้าง สนบ้าง
จนวันหนึ่งตอนที่ผมอยู่ป.4 ผมไปเข้าห้องน้ำ(โรงเรียน)แล้วที่นี้ผมก็เห็นควัน ผมรู้นะควันอะไร คงนึกออกใช้ไหมครับ ผมจึงพูดไปว่า ควันอะไรอะ
รู้กฎโรงเรียนใช้ไหมพี่ โรงเรียนผมกฏที่สำคัญที่สุดคือห้ามนำบุรี่หรือสิ่งเสฟติดเข้ามาในสถานที่ราชการ
นั้นละครับเข้าออกมาจากห้องน้ำ จับคอเสื้อผมแล้ว ก็ขู่ผม ว่าจะทำร้ายแต่ตอนที่อีกคนออกมา คนนั้นก็หันไปคุย ผมเลยดิ้นจนลุดแล้ววิ้งออกมา เขาก็ตามนะ
แล้วเจ้ากรรมดันวิ้งไปเจอครูที่เกลียดผมที่สุด เข้าถามว่ามีอะไรผมก็นิ่งไปแปบหนึ่งแล้วก็บอกครู ไปทุกอย่างครูเลียกพวกพี่ขู่ผมมา แล้วถาม
เขามีกันอยู่ 2 คน แล้วครูก็คุยกะพวกเขาผมไม่ได้ยินนะครับ ครูเรียกผมไปแล้วก็ว่าผม แล้วจะทำโทษด้วย ผมจำตอนนั้นได้ดีพวกนั้นหันมายิ้มแล้วบอกว่า
ไม่เป็นไรครับครูน้องมันยังเด็กมันคงเรียกร้องความสนใจ ตั้งแต่นั้นผมก็เหมือนเด็กมีปัญหา พอผมพูดอะไร ไม่มีใครเชื่อ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโลกซึมเศร้า เคยคิดจะ ฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่กล้าทำ ได้แต่คิด ผมยังรู้สึกว่าผมนี้มันน่าสมเพช จนหลังๆมานี้ ผมจิตใจเริ่มดีขึ้น ผมไม่ชอบเล่นกันพวกผู้ชาย ไม่ชอบอะไร
รุนแรง ชอบดูชอบเล่นอะไร น่ารักๆอะ จนชอบถูกล้อว่าเป็น ถ้าผมไม่พูดหรือด่า พวกที่หล้อก็ยิ่งได้ใจ แต่ผมก็ไม่กล้าไปเถียงหรอก จนบางทีผมก็รู้สึกว่าผมอะอาทจะเป็นจริงๆ ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกะเพื่อนผู้ชายของผม รู้สึกเหมือนชอบเวลาทีอยู่กับพวกเขา ยิ้งตอนที่มีคนมาหล้อผม เขาก็มักจะไล่พวกนั้นไป
ผมรู้สึกดีนะเหมือนมีคนปกป้องแล้วมันรู้สึกอบอุ่นอะ ผมยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเองที่คิดอะไรแบบนั้นกับคนที่คอยปกป้องละเคียงค้างผม ผมไม่เข้าใจว่าผมเป็นยังไงกันแน่ มีครั้งหนึ่งเพื่อนคนนั้นและผมให้ชื่อว่าไอ ง. ละกัน ไอ ง กับผมก็นั้งเล่นกันตามพาษาเพื่อนสนิทอะครับ แล้วมันเบื่อๆ ไอ ง เลยบอกว่าเล่นกันป่าว
มันก็คล้ายลกหมัดละครับ ผมไม่ต่อยมันนะ คือให้หลบอะถ้าหลบได้ก็รอด แล้วผมก็โดนหมัดจังๆครับที่ท้องเลย ผมก็ฟรุปเลยครับมันเป็นคนหมัดหนัก555
แต่ชอบเล่นกับมัน มันก็ขอโทษนะมันพูดยังงี้จนผมรู้สึกผิดที่ทำให้มันทุกอะผมน้ำตาไหบเลยอะที่โดนจังๆอะ ผมฟุบอยู่ไม่มีใครเห็น พอมัน ถามว่าเป็นไรไหม
ผมเงยหน้าขึ้นมาล้วบอกว่าไม่เป็นไร ผมยิ้มนะครับแต่น้ำตาก็ยังไหล มันก็หัวเราะเเล้วบอกว่าบ้าปะเนี่ย ก็มีแค่นี้ละครับ
ผมมีความรู้สึกที่ตัวเองหมั้นใจก็คือ ผมเป็นเด็กขาดความอบอุ่น
ผมมีนิสัยแปลกๆอย่างหนึ่งคือ ผมเป็นคนตื้นไปหมด บางคนอาทงง ผมหมายถึงอะไรใช้ไหมครับ
ที่ตื่นหมายถึงอารมตื้นครับ คือ เส้นตื้น บ่อน้ำตาตื้น ขี้กลัว ขี้อาย โกรธใครไม่เป็นด้วย คือ ใจง่ายอะครับ ใครแกล้งผม เขามาขอโทษผมก็ยกโทษทันที
รวมๆ ก็คือ หัวเราะง่าย บ้าจี้ ขี้อาย ขี้กลัว ร้องไห้ง่าย ใจง่ายด้วย มีแค่นี้ละครับ
(คำถาม)
1.คิดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าไหม
2.คิดว่า ไอท่อนสุดท้ายอะครับพวกอาการรวมๆ มันเป็นแค่อารม หรือ โรคอะไรรึป่าว
3.คิดว่าการกะทำของผม ผมน่าจะเป็นเกย์ไหม คือสับสนตัวเองละ ว่าตกลงชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย
4.คิดว่าผมเป็นยังไง(ตอบไงก็ได้)
ข้อแบบอ่านจบแล้ววิเคราะตอบนะครับ (จรืงจัง)หนักใจมาก ขอบคุณครับ
ไม่รู้จักตัวเองเลยครับ บอกผมหน่อย
ผมเกิดมาตอนที่แม่ผมจนที่สุด เข้าจึงทิ้งผมไว้ มันก็นานแล้วนะครับ แต่เหมือนว่า จะมีคนโทรไปบอกยายของผม ผมจึงถูกรับไปเลี้ยง
หลังจากตอนนั้น ผมก็ใช้ชวิตอย่างมีความสุมาตลอดดื้อบ้าง สนบ้าง
จนวันหนึ่งตอนที่ผมอยู่ป.4 ผมไปเข้าห้องน้ำ(โรงเรียน)แล้วที่นี้ผมก็เห็นควัน ผมรู้นะควันอะไร คงนึกออกใช้ไหมครับ ผมจึงพูดไปว่า ควันอะไรอะ
รู้กฎโรงเรียนใช้ไหมพี่ โรงเรียนผมกฏที่สำคัญที่สุดคือห้ามนำบุรี่หรือสิ่งเสฟติดเข้ามาในสถานที่ราชการ
นั้นละครับเข้าออกมาจากห้องน้ำ จับคอเสื้อผมแล้ว ก็ขู่ผม ว่าจะทำร้ายแต่ตอนที่อีกคนออกมา คนนั้นก็หันไปคุย ผมเลยดิ้นจนลุดแล้ววิ้งออกมา เขาก็ตามนะ
แล้วเจ้ากรรมดันวิ้งไปเจอครูที่เกลียดผมที่สุด เข้าถามว่ามีอะไรผมก็นิ่งไปแปบหนึ่งแล้วก็บอกครู ไปทุกอย่างครูเลียกพวกพี่ขู่ผมมา แล้วถาม
เขามีกันอยู่ 2 คน แล้วครูก็คุยกะพวกเขาผมไม่ได้ยินนะครับ ครูเรียกผมไปแล้วก็ว่าผม แล้วจะทำโทษด้วย ผมจำตอนนั้นได้ดีพวกนั้นหันมายิ้มแล้วบอกว่า
ไม่เป็นไรครับครูน้องมันยังเด็กมันคงเรียกร้องความสนใจ ตั้งแต่นั้นผมก็เหมือนเด็กมีปัญหา พอผมพูดอะไร ไม่มีใครเชื่อ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโลกซึมเศร้า เคยคิดจะ ฆ่าตัวตายแต่ก็ไม่กล้าทำ ได้แต่คิด ผมยังรู้สึกว่าผมนี้มันน่าสมเพช จนหลังๆมานี้ ผมจิตใจเริ่มดีขึ้น ผมไม่ชอบเล่นกันพวกผู้ชาย ไม่ชอบอะไร
รุนแรง ชอบดูชอบเล่นอะไร น่ารักๆอะ จนชอบถูกล้อว่าเป็น ถ้าผมไม่พูดหรือด่า พวกที่หล้อก็ยิ่งได้ใจ แต่ผมก็ไม่กล้าไปเถียงหรอก จนบางทีผมก็รู้สึกว่าผมอะอาทจะเป็นจริงๆ ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกะเพื่อนผู้ชายของผม รู้สึกเหมือนชอบเวลาทีอยู่กับพวกเขา ยิ้งตอนที่มีคนมาหล้อผม เขาก็มักจะไล่พวกนั้นไป
ผมรู้สึกดีนะเหมือนมีคนปกป้องแล้วมันรู้สึกอบอุ่นอะ ผมยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเองที่คิดอะไรแบบนั้นกับคนที่คอยปกป้องละเคียงค้างผม ผมไม่เข้าใจว่าผมเป็นยังไงกันแน่ มีครั้งหนึ่งเพื่อนคนนั้นและผมให้ชื่อว่าไอ ง. ละกัน ไอ ง กับผมก็นั้งเล่นกันตามพาษาเพื่อนสนิทอะครับ แล้วมันเบื่อๆ ไอ ง เลยบอกว่าเล่นกันป่าว
มันก็คล้ายลกหมัดละครับ ผมไม่ต่อยมันนะ คือให้หลบอะถ้าหลบได้ก็รอด แล้วผมก็โดนหมัดจังๆครับที่ท้องเลย ผมก็ฟรุปเลยครับมันเป็นคนหมัดหนัก555
แต่ชอบเล่นกับมัน มันก็ขอโทษนะมันพูดยังงี้จนผมรู้สึกผิดที่ทำให้มันทุกอะผมน้ำตาไหบเลยอะที่โดนจังๆอะ ผมฟุบอยู่ไม่มีใครเห็น พอมัน ถามว่าเป็นไรไหม
ผมเงยหน้าขึ้นมาล้วบอกว่าไม่เป็นไร ผมยิ้มนะครับแต่น้ำตาก็ยังไหล มันก็หัวเราะเเล้วบอกว่าบ้าปะเนี่ย ก็มีแค่นี้ละครับ
ผมมีความรู้สึกที่ตัวเองหมั้นใจก็คือ ผมเป็นเด็กขาดความอบอุ่น
ผมมีนิสัยแปลกๆอย่างหนึ่งคือ ผมเป็นคนตื้นไปหมด บางคนอาทงง ผมหมายถึงอะไรใช้ไหมครับ
ที่ตื่นหมายถึงอารมตื้นครับ คือ เส้นตื้น บ่อน้ำตาตื้น ขี้กลัว ขี้อาย โกรธใครไม่เป็นด้วย คือ ใจง่ายอะครับ ใครแกล้งผม เขามาขอโทษผมก็ยกโทษทันที
รวมๆ ก็คือ หัวเราะง่าย บ้าจี้ ขี้อาย ขี้กลัว ร้องไห้ง่าย ใจง่ายด้วย มีแค่นี้ละครับ
(คำถาม)
1.คิดว่าผมเป็นโรคซึมเศร้าไหม
2.คิดว่า ไอท่อนสุดท้ายอะครับพวกอาการรวมๆ มันเป็นแค่อารม หรือ โรคอะไรรึป่าว
3.คิดว่าการกะทำของผม ผมน่าจะเป็นเกย์ไหม คือสับสนตัวเองละ ว่าตกลงชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย
4.คิดว่าผมเป็นยังไง(ตอบไงก็ได้)
ข้อแบบอ่านจบแล้ววิเคราะตอบนะครับ (จรืงจัง)หนักใจมาก ขอบคุณครับ