เคยคิดถึงใครแต่ทำอะไรไม่ได้บ้างมั้ยคะ

ที่เรามาตั้งกระทู้วันนี้อยากจะระบายอาร์มในตอนดึกที่เราเป็นอยู่ เราเป็นคนที่ชอบคิดถึงคนอื่นเวลาตอนกลางคืนได้แต่คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้ ที่มาของความคิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้ไม่ใช่เป็นเรื่องของแฟนแต่เป็นเรื่องของแม่เรา ตอนนี้เราคิดว่าคนที่ทำให้เราเสียน้ำตามากที่สุดทุกวันนี้ก็เป็นแม่ แม่เราเสียได้ประมาณปีกว่าๆแล้วแต่เรายังคงทำใจไม่ได้สักที วันแม่ วันไหนๆที่เคยมีแม่ตอนนี้มันเหลือแต่ความว่างเปล่ามากๆเราเคยคุยด้วยกัน เคยทำอาหารให้กันกิน เคยกอดกัน เคยดูแลกัน ตอนนี้มันเหลือแค่เราที่ต้องดูแลตัวเองเราพยายามบอกคนอื่นว่าโอเคตลอดไม่เคยร้องไห้เรื่องแม่ให้น้องเห็น ไม่บอกว่าเราคิดอยู่ทุกคืนทำตัวเหมือนเข้มแข็งทำทุกอย่างแต่ลึกๆข้างในใจเรามันเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปบางอย่างที่ไม่สามารถมีใครมาแทนที่ได้ ทุกครั้งที่เรานอนร้องไห้ภาพที่มีตอนที่แม่ยังอยู่มันยังอยู่ในใจไม่เคยหายไปเลย เราเจ็บมากๆในใจเวลาวันแม่ เราอยากกอดท่านมากแต่ทำได้เพียงมองรูปของท่านแล้วพูดว่า " สุขสันต์วันแม่นะแม่ รักและคิดถึงเสมอ " ปีใหม่ก็ทำแบบเดียวกัน เราโคตรเจ็บเลยเวลาที่เราเห็นแม่เพื่อนหรือแฟนทำทุกอย่างร่วมกัน ความรู้สึกที่เราไม่มีแม่มันทำให้เราเก็บมาคิดตลอดเราพูดกับตัวเองเสมอว่า " ถ้าอะไรก็แล้วแต่ที่แลกแม่คืนมาได้จะทำหมดต่อให้สิ่งนั่นจะยากมากก็ตาม " สุดท้ายนี้เราจะบอกว่าใครที่ยังมีแม่อยู่ขอให้รักดูแลท่านให้มากๆ เพราะเราไม่รู้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นในอนาคตถ้าท่านจากไปโดยที่เรายังไม่ทำอะไรให้ท่านเลยคุณจะเสียใจทีหลังขอให้ทุกคนรักแม่ให้มากๆนะคะ