"ไอ้ต้น ไปโรงเรียนได้แล้ว" เสียงของแม่ตะโกนมาจากชั้นล่างเพื่อปลุกให้ไอ้ต้นรีบไปโรงเรียนเพราะสายมากแล้ว ทั้งที่โรงเรียนอาชีวะที่ไอ้ต้นเรียนอยู่นั้นห่างจากบ้านไม่เกิน 10 นาที แต่แปลกที่มันโรงเรียนสายทุกวัน.... บ้านไอ้ต้นอยู่ในตลาด ตลาดนี้จะขายแบ่งเป็น 2 ช่วงเวลาคือตอนเช้ามือประมาณตี 3 ถึงประมาณ 10 โมง และอีกช่วงคือประมาณบ่าย 3 โมงถึงประมาณ 2 ทุ่มของทุกวัน จะมีเสียงผู้คนจอแจตลอดทั้งวันก็ว่าได้ นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ไอ้ต้นเป็นคนปลุกยากปลุกเย็นนัก คงเพราะชินกับเสียงที่ดังอยู่ตลอดเวลา ทำให้แม่ของมันต้องเดินขึ้นไปที่ห้องของมันเพื่อปลุกแบบถึงเนื้อถึงตัว
"เพรี้ยยยยยย ...."
"โอ๊ยยยย......รู้แล้วแม่....." เสียงไอ้ต้นตอบ คิ้วขมวดติดกันแต่ตายังไม่ลืมขึ้น
"ไปโรงเรียนได้แล้ว สายแล้วลูกกก" เสียงแม่บ่นพร้อมกับสายหัวในขณะที่กำลังเตรียมตัวไปซื้อของที่ตลาดเพื่อมาทำข้าวแกงขายในตอนบ่ายของทุกวัน
พ่อกับแม่ของไอ้ต้นประกอบอาชีพขายข้าวแกง เลี้ยงลูกสองคนคือ ไอ้ต้นกับน้องสาวอีกคนชื่อน้องต่าย อายุห่างกัน 4 ปี น้องต่ายเป็นเด็กน่ารักจ้ำหม่ำ มีแต่คนรักและเอ็นดู ทั้งคนในตลาดรวมถึงคุณครูที่โรงเรียนน้องต่าย
หลังจากไอ้ต้นตื่นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็หยิบเสื้อช็อปช่างกลตัวเก่ง พาดบ่าแล้วเดินเสยผมทรงแสกกลางที่มันเงา เดินออกจากบ้านไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ
"ไอ้ทอง ตื่นยัง มารับกูหน้าตลาดหน่อย..... เออๆ กูรอนะ เร็วๆละ สัส"
วางสายเสร็จก็เดินเข้าไปที่ร้านลุงหนุน ร้านแกเป็นร้านขายของชำ ขายทุกอย่างเรียกได้ว่าสากเบือยันเรือรบเลยทีเดียว เป็นร้านเก่าแก่ในย่านตลาดนี้เพราะแกขายมานานแล้ว เป็นร้านที่ใครอยากจะได้อะไรก็ต้องมาถามเอากับลุงหนุนนี่แหละ
"ลุง.....กรองทิพย์สิบบาท ขอซองที่มีฟอยล์ด้วยนะลุง" ลุงหนุนเงยหน้ามองหน้าไอ้ต้น พร้อมกับสงสัยว่ามันจะเอาฟอยล์ไปทำอะไร
"เอ็งจะเอาไปทำอะไรวะ ฟอยล์อ่ะ " ลุงถามด้วยความสงสัย
"ก็...ก็ป่าวลุง กลัวบุหี่มันชื้นก็แค่นั้น" ไอ้ต้นตอบด้วยความกระสับกระส่าย
ลุงแกก็ไม่ได้ว่ายังไงต่อ หยิบบุหรี่แบ่งขายให้ไอ้ต้นพร้อมกับซองบุหรี่ให้ไอ้ต้น จ่ายเงินเสร็จไอ้ต้นก็เดินออกไปรอไอ้ทองที่หน้าถนน พร้อมกับจุดบุหรี่สูบอย่างสบายใจ ยืนสูบบุหรี่ยังไม่ทันได้ครึ่งมวนไอ้ทองก็โผล่ออกมา แต่การโผล่ออกมาของไอ้ทองไม่ได้มาเป็นตัว แต่มาเป็นเสียง !!!!
"แง้นๆ ๆๆๆ ๆๆ !!!! " ไอ้ทองเพื่อนรุ่นเดียวกับไอ้ต้น หุ่นหมี สีผิวคล้ำออกไปทางดำ กำลังเบิ้ลรถมอเตอร์ไซร์ 2 จังหวะ ผ่าท่อเสียงดัง ของแต่งแบบจัดเต็ม แล้วทำหน้าตาลอยลม ยียวนกวน มารับไอ้ต้นเพื่อนเกลอ
"ไอ้ต้นไอ้
ไปยังไอ้สัส วันนี้โต๊ะป๋ามีหญิงด้วยวะ ไอ้ยุ้ยโทรมาบอกว่าพาเพื่อนมาด้วย" ท่าทางของไอ้ทองดูตื่นเต้นมากเป็นพิเศษสำหรับวันนี้
"กูว่าแล้วไอ้สัส กลิ่น
ไรฉุน
ไปตกถังน้ำหอมมาไงวะ ไอ้ทอง"
"ไปเถอะไอ้สัส เร็ว" ไอ้ทองเร่งเกลอของมันให้ซ้อนท้ายอาชาของมันไปที่โต๊ะสนุ๊กป๋าเคียงท้ายวัด โดยเร็วที่สุด
"แง้นนนนนนนนนนน" เสียงดังขึ้นแบบที่ไอ้ต้นไม่ทันตั้งตัว ออกตัวยกหน้าจนไอ้ต้นเกือบหงายหลังตกจกรถ พร้อมกับรอยยิ้มของไอ้ทางเหมือนแกล้งเพื่อนได้สำเร็จ
ไม่นานนักไอ้สองแสบก็ถึงโต๊ะป๋าเคียง เดินเข้าไปเหมือนเป็นลูกเจ้าของโต๊ะ แต่หากเพราะมันกบดานอยู่ที่นี่กันเป็นประจำเรียกได้ว่าอยู่ที่นี่มากกว่าอยู่บ้านพวกมันอีกในแต่ละวัน พวกไอ้ต้นและพวกไม่เคยไปเรียนเลย ออกจากบ้านมาก็จะมารวมกันอยู่ที่โต๊ะสนุ๊กป๋าเคียงนี่แหละ
พวกไอ้ทองที่อยู่โต๊ะวันนี้มีประมาณ 8 คน แต่ละคนเป็นเพื่อนกันมาก่อนตั้งแต่สมัยมัธยม แต่เพราะไอ้ต้นสมัยมัธยมเรียนคนละโรงเรียนกับไอ้พวกนี้ รู้จักกันไอ้เพราะไอ้จุ๊บ นักเลงใจถึงในกลุ่มแนะนำให้รู้จักกัน แรกๆ ก็เหมือนจะไปกันไม่ได้ จะล่อกันก็หลายที แต่ไม่รู้ท่าไหน ไปๆมาๆ สนิทกันหมด เรามาพูดเรื่องหญิงกันต่อดีกว่า วันนี้ที่โต๊ะ ไอ้ยุ้ยเด็กของไอ้แม๊กพาเพื่อนมาด้วย 2 คน แต่ละคนดูแล้วน่าจะโดดเรียนมา เป็นเด็กมัธยมตรงข้ามสถาบันไอ้ต้นนี่เองน่าตาน่ารักใช้ได้ แต่ไม่ทันจะได้เข้าไปทักทาย ไอ้ทองถึงตัวน้องๆหมดแล้ว แต่ยังดีที่สเปคของมันทั้งสองไม่เหมือนกัน ไอ้ต้นนั้นหมายปองน้องจอยไว้ น่ารักแบบคุณหนู ท่าทางเหมือนเพื่อนจะบังคับโดดเรียนมา ถ้าเปรียบก็น่าจะประมาณ กวางน้อยหลงฝูง มาเจอฝูงควายแห่งนี้ ฝูงความฝูงนี้เรียกตัวเองว่า 'เด็กตลาดสด'
"น้อง...ชื่อไรอ่ะ" ไอ้ต้นทักทายตามสไตล์เด็กช่าง
"เราชื่อจอย" น้องตอบท่าทางตื่นกลัวนิดๆ
"อืม เราต้นนะ"
"มากะยุ้ยเหรอ กลัวรึป่าว ท่าทางจอยเหมือนกลัวอะ"
"ป๊าว เราไม่ได้กลัวอะไร" ท่าทางใจดีสู้เสือ ข่มความกลัวในใจ
"อยากกลับบ้านไหม เราไปส่งได้นะ"
"เอ่อออ....เราไม่ได้อยากกลับบ้าน แต่เราอยากไปโรงเรียน" จอยพูดไปพร้อมกับหลบสายตา
"ป่ะ เราไปส่ง พอดีเราจะเข้าวิทลัยพอดี" พูดจบไอ้ต้นก็หันไปหาไอ้ทอง เอ่ยปากยืมรถคู่ใจของมันเพื่อไปส่งน้องจอยที่โรงเรียน
"นี้ให้แม่ออกรถให้แล้วมั้ง ยืมรถกูตลอด" ไอ้ทองพูดบ่นไปอย่างนั้น แต่ก็ไม่เคยขัดใจเพื่อนสักครั้ง
แม่ของไอ้ต้นไม่ยอมซื้อรถให้ไอ้ต้นเพราะสมัยไอ้ต้นเด็กๆ แม่ของมันเคยไปดูดวงมา หมดดูทักว่าห้ามให้ไอ้ต้นมีรถเป็นของตัวเองจนกว่าจะอายุ 20 จะเกิดอุบัติเหตุห้ายแรงกับมัน แม่ของมันจึงไม่ยอมถอยรถให้มันซักที ไอ้ต้นจึงต้องพึ่งพารถของไอ้ทองและเพื่อนคนอื่นอยู่เสมอ
ไอ้ต้นพาน้องจอยออกมาที่รถของไอ้ทอง น้องจอยมองไปที่รถของไอ้ทองแล้วถึงกับ งง นิดๆว่าจะนั่งได้อย่างไร เพราะเบาะรถของไอ้ทองเอียงเทมาด้านหน้าประมาณ 45 องศา นึกว่าทางขึ้นเขาขึ้นดอย
พอทั้งคู่ขึ้นรถได้ ไอ้ต้นก็ออกตัวแบบกระชากพร้อมกับเบรกอย่างรวดเร็ว ในใจมันกระหยิ่มยิ้มย่อง เพราะหน้าอกอันน้อยนิดของแม่สาวน้อยชนกับแผ่นหลังของมันแบบเต็ม
"อุ้ย!!!! พี่ต้นอ่ะ อย่าทำแบบนี้สิ หนูตกใจ"
"จ๊ะๆ" ไอ้ต้นยิ้มแบบหยอกเย้า แต่สิ่งที่มันทำก็เรียกรอยยิ้มของน้องจอยขึ้นมาเต็มใบหน้า
พอส่งน้องจอยถึงโรงเรียนไอ้ต้นก็ไม่รอช้าที่จะขอเบอร์บ้าน และ เบอร์เพจเจอร์ น้องจอยก็ยินดีที่จะให้คนที่ถูกใจตั้งแต่แรกเจอยู่แล้ว......
"เห้ยยยยยยย พวกไอ้สัส เมื่อคืนใครเข้าไปบ้านกู" เสียงตะโกนดังขึ้นด้านหน้าทางเข้าโต๊ะสนุ๊ก ทุกสายตาหันไปมองที่ต้นเสียง มันคือ
'ไอ้เดช เด็กท้ายน้ำ' คู่อริเก่าแก่ยกพวกมา 10 กว่าคนพร้อมกับมีดดาบนาๆชนิดที่ยุคนั้นจะหาไอ้ มีทั้งหัวตัว สปาต้าร์ รวมถึงมีดอีโต้ของแม่ค้า เด็กท้ายน้ำกับเด็กตลาดสด มีเรื่องกันมายาวนานแล้ว ตกกลางคืนพอเมาได้ทีก็ยกพวกไปถล่มกันเป็นประจำ แต่น่าแปลก เพราะที่ผ่านมาตีรันฟันแทงกันมาขนาดไหนก็ยังไม่มีใครเจ็บถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาล หรือตายเป็นผีเฝ้าถนนเลยซักครั้ง
พอสิ้นเสียงได้เดชพวกไอ้เดชก็กรูเข้าหาเด็กตลาด ยกมีดยกดาบขึ้น หมายฟันกระบาลให้แยก ตายห่ากันไปข้างนึง พวกไอ้ทองก็โกยตีนหมาออกหลังร้านป๋าเคียงที่เป็นทางหนีที่เหมือนกับว่าป๋าเคียงเตรียมทางหนีไว้ให้อยู่แล้ว เด็กท้ายน้ำก็วิ่งตามไปติดๆ พวกสาวๆก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดกร๊าด พวกผู้ใหญ่ที่แทงสนุ๊กกันอยู่ก็ไม่อยากยุ่งกันเด็กพวกนี้
"ปัง...งงง..!!!!! " เสียงปืนดังขึ้น หลังจากนั้น ไอ้นิด เด็กตลาดสด ร่างแถลงกับพื้นดิน หน้าแถกเป็นแผลยาว
"เห้ยยยย ไอ้นิดถูกยิง" ไอ้ทองตะโกนบอกพักพวก พร้อมกับหันไปมองต้นเสียงปืน เป็นไอ้ดุล เด็กท้ายน้ำ เกลอของไอ้เดช ถือปืนแปลง จุด 22 อยู่ในมือ สีหน้าตกใจมาก หน้าซีดราวกับผี เหมือนกับว่ามันเพิ่งยิ่งคนเป็นครั้งแรก สิ้นเสียงปืนพวกเด็กท้ายน้ำก็วิ่งกลับไปที่รถเพื่อหลบหนี
ในยุคนั้นเด็กวัยรุ่นตีกันเป็นเรื่องธรรมดาแต่การฆ่าคนไม่ใช่สิ่งที่เด็กยุคนั้นคิด หรือหวังว่าจะให้ใครตาย ผมคิดว่าอย่างนั้น
แล้วมาลุ้นกันว่า ไอ้นิด ตลาดสด จะตายไหม แล้วจะเกิดการล้างแค้นกันเข้มข้นแค่ไหน
ติดตามตอน 2 ครับ
ปล.ผมเขียนเรื่องนี้โดยอิงจากชีวิตจริงของผม การเขียนตอนที่ 1 นี้ อาจไม่มีตอนที่ 2 !!!!!!
นักเลง 90' (ตอนที่ 1)