ขอระบายชีวิตหน่อยค่ะ ขอกำลังใจหน่อยนะ

สวัสดีคะ หนูอายุ 24 ปี รู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะ
ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคอยปรึกษาเลย เลยขออนุญาติหาที่ระบายหน่อยนะคะ

เริ่มต้นยังไงดี คือหนูมีเรื่องในหัวเยอะมากๆๆ
แต่ไม่รู้จะพูดให้ใครฟังได้บ้าง

อายุ 24 เรียนไม่จบ มีลูก 1 คน เลิกกับพ่อเด็ก เลี้ยงดูคนเดียว ไม่มีงาน ไม่มีเงิน เหนื่อยแต่สู้คะ

ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่กับลูก 2 คน หากิน โดยการไปเลือกซื้อเสื้อผ้ามือสองมาขาย แต่ช่วงโควิท ทำให้ออกไปหาซื้อของยาก พอซื้อออนไลน์ ก็โดนโกงมาอีก ชีวิตดีมากคะ

ส่วนครอบครัวหนู ไม่ค่อยได้ติดต่อกันนานแล้วคะ ย้อนไปตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ก็ทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน เลยโดนปล่อยลอยแพตั้งแต่ตอนนั้น แล้วยิ่งพลาดมีลูกมาด้วย โดนตัดหางปล่อยวัดทั้งแม่ทั้งลูกเลยคะ
แต่เข้าใจพวกเขานะคะ หาเช้ากินค่ำเหมือนกัน เขาให้ชีวิตเรามา เราก็ต้องรับผิดชอบเอง ทำพลาดเอง ก็ต้องเรียนรู้เอง

แต่เหนื่อยมากเลยนะ ไปไหนต้องหอบลูกไปด้วย ตอนนี้ 3 ขวบแล้ว ยังไม่ได้เข้า รร เลย บางทีเหนื่อยท้อมาก ไม่รู้จะคุยกับใคร คุยกับลูกก็ 3 ขวบ พอบรรเทาใจที่ยังมีคนเคียงข้างก็ยังพออุ่นใจ

เงินสนับสนุนก็ไม่ได้ แต่ยังดีพอขายของได้บ้าง วันละร้อยสองร้อย ค่าเช่าห้องไม่ต้องพูดถึง ดีนะป้าเจ้าของห้องเข้าใจเลยให้ทยอยจ่ายได้ ค่าน้ำค่าไฟนี่สิ เรื่องใหญ่ ฮาาาา เเต่ก็เป็นปัญหาของทุกคนอยู่แล้วเหมือนกันนี่หน่า สู้ๆไปด้วยกันนะ

ขอบ่นต่อนะ

ปัจจุบันนี้ไม่มีใครเลยจริงๆนะ บรรดาเพื่อนๆที่เรียนๆมาด้วยกัน เห็นพวกเขาแล้วก็แอบอิจฉานะ เรียนจบ มีงานทำ มีเงินใช้ ดูแลตัวเองได้ มีครอบครัวคนรอบข้างคอยสนับสนุน เราหันหน้าไปไม่มีใครเลย

ต้นทุนชีวิตของคนเรามีความสำคัญมากๆเลยจริงๆนะ
ตั้งแต่คำสั่งสอน หรือ รากฐานการใช้ชีวิต ควรมีจริงๆ
อยากมีความรู้สึกว่า บางครั้งที่เราล้ม มีมือสักคนรองไว้ก็พอแล้ว ทุกวันนี้ล้มลุกคลุกคลาน ล้มแล้วล้มเลย ไม่มีใครคอยช่วยเลย ฮาาา บางวันนั่งคุยกับตัวเอง ทำแบบนี้ดีมั้ย หรือไม่ดี แต่ก็นะ คนตัดสินใจก็ตัวเรา ไม่มีใครคอยช่วยคิดเท่าไหร่ เลยล้มบ่อยๆ ฮาาา

เราแค่รู้สึกน้อยใจโชคชะตาแบบมากๆ อยากเรียนหนังสือ เราเป็นคนเรียนเก่งพอใช้ได้ ชอบเรียน อยากรู้ แต่ต้องหนุดเรียนไปเพราะไม่มีเงินส่งตัวเองเรียน เลยต้องออกมาหางานทำ เพื่อเก็บเงินไปเรียนใหม่ แต่ดันพลาดมีตัวน้อย ตอนนั้นแฟนก็ทิ้ง แต่ก็พยายามเอาตัวรอดมาได้แหละ

เราก็มีความฝันนะ เป็น ผญ ก็อยากสวยอยากงามเหมือนคนอื่นบ้าง พอมองตัวเองในกระจกแล้วก็โอเคแกร ช่างเถอะแกร ฮาาาา เงินต้องใช้นะยังมีลูกที่ต้องเลี้ยงดูรับผิดชอบอยู่ บทสรุปเลย ไม่เคยซื้ออะไรให้ตัวเองเลย ตัดใจไม่ลง อายุ 24 หน้าปาไป 30+ ผมหงอกมาเต็มหัว ฮาาาาา เอาเถอะ หนูบ่นเฉยๆ สักวันหนูต้องดูดีขึ้นบ้างแหละ

กลับมาจนมาถึงตอนนี้ อดคิดไม่ได้ทุกวัน เราอยากทำอะไรได้บ้างแล้ว ความหมายคือ อยากทำงานที่ได้เงินเยอะๆๆ แต่จะหาที่ไหนหละ เรียนก็ไม่จบ ฮาาา อยากมีเงิน อยากเลี้ยงลูกดีๆ อยากกลับไปเรียน แต่มองไม่เห็นทางเลย

ตอนแรกคิดไว้เก็บเงินไว้ก้อนนึง แล้วส่งลูก เข้า รร แล้วจะรีบหางานทำให้ได้ แต่ดันมาช่วงนี้เงินเก็บทั้งหมดต้องเอามากินมาใช้ตอนนี้ไปก่อนประหยัดแบบสุดๆแล้ว แต่ก็จะหมดแล้ว ฮาาาา ชีวิต

ตอนนี้เราอยากเอาเสื้อผ้าเก่าพวกเสื้อยืดเสื้อเชิตที่เขาทิ้งๆกัน มาตัดเป็นชุดใหม่ออกแบบเอง พวกพี่ว่าจะรอดมั้ยคะ หาข้อมูลดูก็ไม่เหมือนทำจริง แต่ก็ยังไม่กล้าจะลงทุนเท่าไหร่ จ้างเขาเย็บก็ไม่รู้ว่าจะได้กำไรหรือขาดทุน หรือมีใครพอแนะนำอะไรที่พอหาเงินได้บ้างมั้ยคะ กับแม่ที่ต้องเลี้ยงลูกตลอดเวลา ไม่มีใครสามารถฝากดูได้เลย อยากมีรายได้มากกว่านี้ อยากขยับขยายตัวเองแล้ว ทนไปแบบนี้ตลอดคงไม่ไหวแน่ๆเลย

หนูเป็นนักสู้นะ สู้ตลอดแหละ แต่ขอแบบลงทุนน้อยได้มั้ยคะ เพราะไม่มีทุนจริงๆ ไม่กล้าเสี่ยงอะไรเลยด้วย เพราะหมดแล้วหมดเลย

อีกเรื่องนึงเลย หนักหนาสำหรับหนูมาก การเลี้ยงลูกคนเดียวไม่ได้แย่อะไรเลย แต่แค่บางทีที่เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ แต่พักไม่ได้เลย โลกทั้งใบของตัวน้อยคือเรา ก็ต้องพยายามอดทนกันต่อไป หนูเป็นซึมเศร้า ไม่เคยไปหาหมอนะ แต่คิดว่าน่าจะใช่แหละ เพราะชีวิตเครียดมาก บางวันนนอนไม่หลับติดกัน 3-4 วัน แต่ก็ยังคงทำงานเลี้ยงลูกเหมือนเดิม มันเครียด มันอึดอัด บางทีแต่อยากจะอยู่นิ่งๆเงียบๆก็ยากมาก ต้องรอลูกหลับก่อน แต่พอลูกหลับ ก็รีบทำความสะอาดบ้าน แพคของบ้างถ้าขายได้ เหนื่อยมาก จบท้ายด้วย นอนไม่หลับ ฮาาาาา

วันนี้ขอแค่นี้ก่อนนะคะ เรื่องในหัวมีเยอะมาก แต่ไม่รู้ว่าจะพิมพ์ออกมายังไงจริงๆ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ กระทู้แรก แล้วไม่รู้สุดท้ายมั้ยถ้าผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ