เรื่องมีอยู่ว่า ผมเลิกกับ ผญ.คนนึงเราคบกันได้ไม่นานหรอกครับ ตอนเราเลิกกัน ผมเองที่เป็นคนด่าเธอเสียๆหายๆเพราะอารมณ์ชั่ววูป พอผมใจเย็นมาคิดทบทวนว่าไม่ควรทำเเบบนั้น ผมก็ง้อเเละขอให้เธอกลับมา เเต่เธอก็ไม่กลับ จนมาถึงเหตุการณ์ล่าสุดผมทำเหมือนเดิมครับทักไปง้อเขาเหมือนเดิมเเต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง
ครั้งนี้เเฟนใหม่เขาพิมพ์ตอบผมพร้อมส่งรูปคู่มาให้ผม เขาตอบมาว่าเลิกยุ่งกับคนของเขาได้เเล้ว จบเเล้วก็คือจบ ( ช่วงที่ผมง้อเธอ เธอด่าผมสารพัดด่าถึงญาติผู้ใหญ่ผมด้วย ) ผมเสียใจมากครับทำไรไม่ถูกจนกระทั่งมีเเชทหนึ่งดังขึ้นมา มันเป็นเเชทของเเฟนคนก่อนหน้าที่ผมจะคบกับเธอครับ ผมทิ้งเเฟนคนนี้เพื่อไปคบกับเธอ ในเเชท ถามผมคอยปลอบใจผม เเละมีคำนึงที่ทำให้ผมเลิกรู้สึกกับคนท่ผมตามง้อมาตลอด มันคือ คำว่า พี่เคยเห็นหนูทิ้งพี่ไปไหนไหมล่ะ
มันทำให้ผมรู้สึกดีเเละบรรเทาความเจ็นจากเธอคนที่ผมตามง้อ ผมคุยกับคนเก่าตลอดเวลามันทำให้ผมดีขึ้นมาก เเต่เธอคนที่ผมตามง้อ กลับโพสต์ด่าผม ว่า
หมามันเคยกินขี้ ยังไงมันก็กินขี้วันยังค่ำ ผมถึงอยากรู้ไงครับ ว่าคุณรู้สึกยังไง เเละคนที่ด่าผทเขาคิดอะไร
คุยคิดยังไงกับคนที่ไล่คุย พอคุณไปกลับมาด่าย้อนหลัง
ครั้งนี้เเฟนใหม่เขาพิมพ์ตอบผมพร้อมส่งรูปคู่มาให้ผม เขาตอบมาว่าเลิกยุ่งกับคนของเขาได้เเล้ว จบเเล้วก็คือจบ ( ช่วงที่ผมง้อเธอ เธอด่าผมสารพัดด่าถึงญาติผู้ใหญ่ผมด้วย ) ผมเสียใจมากครับทำไรไม่ถูกจนกระทั่งมีเเชทหนึ่งดังขึ้นมา มันเป็นเเชทของเเฟนคนก่อนหน้าที่ผมจะคบกับเธอครับ ผมทิ้งเเฟนคนนี้เพื่อไปคบกับเธอ ในเเชท ถามผมคอยปลอบใจผม เเละมีคำนึงที่ทำให้ผมเลิกรู้สึกกับคนท่ผมตามง้อมาตลอด มันคือ คำว่า พี่เคยเห็นหนูทิ้งพี่ไปไหนไหมล่ะ
มันทำให้ผมรู้สึกดีเเละบรรเทาความเจ็นจากเธอคนที่ผมตามง้อ ผมคุยกับคนเก่าตลอดเวลามันทำให้ผมดีขึ้นมาก เเต่เธอคนที่ผมตามง้อ กลับโพสต์ด่าผม ว่า
หมามันเคยกินขี้ ยังไงมันก็กินขี้วันยังค่ำ ผมถึงอยากรู้ไงครับ ว่าคุณรู้สึกยังไง เเละคนที่ด่าผทเขาคิดอะไร