ขอท้าวความก่อนนะ....คือเราเป็นคนที่เคยมีความรักมาแค่ครั้งเดียวในชีวิต มันเป็นการแอบรักเพื่อนตามประสาเด็กมัธยมแต่มันก็จบลงด้วยคำว่าทั้งหมดที่ผ่านมาเราคิดไปเองและเสียเพื่อนคนนั้นไป
หลังจากตอนนั้นมาเราก็กลัวคำว่าคิดไปเองมากๆ แล้วก็ปฏิญาณตนเอาไว้ว่าจะไม่ชอบเเพื่อนอีก
แล้วตอนนี้เรียนมหาลัยเราก็รู้สึกดีกับเพื่อนคนนึงมากๆ มากจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับเขาแล้วจริงๆแต่เราไม่กล้าอ่ะ
อ่านไปอ่านมาอาจจะดูตลกนะ แต่เข้าใจอารมณ์ที่แบบ...รู้ในใจนิดนึงว่าชอบแต่ไม่กล้าชอบป้ะ
อารมณ์เหมือนอกหักเพราะไม่กล้าจะรักแบบนั้นอ่ะ เราอยากรู้ว่ามันมีวิธีไหมที่จะทำให้เราไม่ต้องรู้สึกอะไรกับใคร หรือจะหยุดความรู้สึกไว้ที่คำว่าเพื่อนไม่ให้มันเกินเลยอ่ะ
เล่าไปก็เหมือนคนตีตนไปก่อนไข้นะ แต่เราไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกจริงๆ
เราก็ไม่คาดหวังหรอกว่ามาตั้งกระทู้แบบนี้แล้วจะได้คำตอบไหม เพราะเราเองก็ยังห้ามตัวเองบอกตัวเองไม่ได้เลย เอาเป็นว่าใครเจอเหตุการณ์แบบนี้หรือมีวิธีแก้ยังไงมาแชร์กันเฉยๆก็ได้นะ
ไม่อยากหวั่นไหวกับเพื่อนทำไงดี???
หลังจากตอนนั้นมาเราก็กลัวคำว่าคิดไปเองมากๆ แล้วก็ปฏิญาณตนเอาไว้ว่าจะไม่ชอบเเพื่อนอีก
แล้วตอนนี้เรียนมหาลัยเราก็รู้สึกดีกับเพื่อนคนนึงมากๆ มากจนรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวกับเขาแล้วจริงๆแต่เราไม่กล้าอ่ะ
อ่านไปอ่านมาอาจจะดูตลกนะ แต่เข้าใจอารมณ์ที่แบบ...รู้ในใจนิดนึงว่าชอบแต่ไม่กล้าชอบป้ะ
อารมณ์เหมือนอกหักเพราะไม่กล้าจะรักแบบนั้นอ่ะ เราอยากรู้ว่ามันมีวิธีไหมที่จะทำให้เราไม่ต้องรู้สึกอะไรกับใคร หรือจะหยุดความรู้สึกไว้ที่คำว่าเพื่อนไม่ให้มันเกินเลยอ่ะ
เล่าไปก็เหมือนคนตีตนไปก่อนไข้นะ แต่เราไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกจริงๆ
เราก็ไม่คาดหวังหรอกว่ามาตั้งกระทู้แบบนี้แล้วจะได้คำตอบไหม เพราะเราเองก็ยังห้ามตัวเองบอกตัวเองไม่ได้เลย เอาเป็นว่าใครเจอเหตุการณ์แบบนี้หรือมีวิธีแก้ยังไงมาแชร์กันเฉยๆก็ได้นะ